Bericht
door flupke » 18 feb 2006, 12:08
Neen... voorlopig ben ik nog niet onzeker. Ook omdat we nog maar net de tweede ronde achter de rug hebben hoor. Ik denk dat ik pas zal beginnen doemdenken als er binnen 3 maanden nog niets gebeurd is. Voorlopig geef ik het nog wat tijd. Das een goede eigenschap van mij.... dat ik niet zo snel in de put zit. Mijn vriend zegt ook altijd als er zo eens wat probleempjes voorvallen in de familie of op het werk, hoe het toch komt dat ik er zo licht over ga... Maar dat is eigenlijk niet zo hoor... ik ga er niet zo licht over, maar ik besef maar al te goed dat of je er nu van wakker ligt of niet, dat helemaal niets verandert aan het probleem. Het is enkel slecht voor je gezondheid. Als ik 's avonds in mijn bed kruip is het om te slapen en niet om te tobben. Mijn vriend kan bij het minste probleem een ganse nacht wakker liggen en 5 keer opstaan en naar beneden lopen. Hij kan er niet goed tegen dat ik dan de ganse nacht zalig geslapen heb... maar eigenlijk vindt hij het uiteindelijk wel een goede eigenschap, want ik kan hem altijd wat oppeppen. Bij mij is het glas altijd halfvol... bij mijn vriend is het glas altijd halfleeg.
Bij mijn miskraam (na 8 weken zwangerschap) was het dan eerder het tegenovergestelde... ik vond dat mijn vriend er nogal licht over ging en ik kreeg niet voldoende steun. De eerste dagen was ik er serieus van onder de voet... en ik dacht echt dat ik me heel lang zo zou voelen... maar na een drietal dagen voelde ik me al een heel ander mens en zag ik alles weer door een roze bril. Ik heb me daar ook enkele weken schuldig over gevoeld... dat ik er zo snel bovenop was. Nu besef ik dat ik me daar helemaal niet schuldig over hoef te voelen. Ik ben mijn eerste zwangerschap niet vergeten en die zal ik ook nooit vergeten. Ik heb het nu een plaatsje in mijn leven kunnen geven en daar ben ik heel blij om.
groetjes cindy

