Blunders...
Moderators:Welcome, Annubis, Moderators
Ik denk dat alle mama's wel eens blunders begaan hebben. Dingen die op het moment zelf goed bedoeld waren, maar achteraf toch geen goed idee bleek te zijn.
Ik heb er ook zo'n paar (veel) en gelukkig kan ik er nu om lachen.
Zo was ons meisje, toen ze 3 maandjes was, eens een beetje verkouden, vooral een verstropt neusje. Ze werd er 's nachts wakker van en ik dus ook en uit pure vermoeidheid had ik besloten om wat vicks op haar rugje te smeren. Tùùrlijk was dat geen vicks baby maar gewone vicks Dat meisje heeft gebruld, maar gebruld! Je moet je maar eens inbeelden hoe dat moest aanvoelen op zo'n teer babyhuidje, en ik had er dan nog niet zoveel opgedaan! Ik begon toen al mee te wenen
Ik heb er nog maar ik ga wachten op jullie blunders
Ik heb er ook zo'n paar (veel) en gelukkig kan ik er nu om lachen.
Zo was ons meisje, toen ze 3 maandjes was, eens een beetje verkouden, vooral een verstropt neusje. Ze werd er 's nachts wakker van en ik dus ook en uit pure vermoeidheid had ik besloten om wat vicks op haar rugje te smeren. Tùùrlijk was dat geen vicks baby maar gewone vicks Dat meisje heeft gebruld, maar gebruld! Je moet je maar eens inbeelden hoe dat moest aanvoelen op zo'n teer babyhuidje, en ik had er dan nog niet zoveel opgedaan! Ik begon toen al mee te wenen
Ik heb er nog maar ik ga wachten op jullie blunders
Ikke!!! Vandaag nog!
Maxim heeft zijn vingertjes verbrand aan de gaskachel! Normaal doe ik het nooit aan als Max nog niet naar bed is. Maar t is toch zo gezellig en k was just boterhammetje aan het smeren voor Max.
K heb zijn handje nu ingepakt met verband en flamazine opgedaan, hopelijk heeft hij niet te veel last ervan deze nacht!
Mijn arme schatje! Heeft een uur geweend!
Maxim heeft zijn vingertjes verbrand aan de gaskachel! Normaal doe ik het nooit aan als Max nog niet naar bed is. Maar t is toch zo gezellig en k was just boterhammetje aan het smeren voor Max.
K heb zijn handje nu ingepakt met verband en flamazine opgedaan, hopelijk heeft hij niet te veel last ervan deze nacht!
Mijn arme schatje! Heeft een uur geweend!
Trotse mama van Maxim 25/01/2005
ik heb ook al enkele blunders gehad met mijn twee kleine spruiten...
fabio was nog maar enkele weekjes oud en ik wou hem zijn pyjamatje aandoen om te gaan slapen. de drukknopjes zaten op zijn rug. ik leg hem op zijn rug en duwde het laatste knopje toe en ineens begon die te brullen!!! zijn vel zat er tussen! en ik maar duwen omdat het zo moeilijk ging!
het ergst van al, is dat ik hetzelfde meemaakte met isaura!!! wat zeggen ze van een ezel???
toen fabio al wat ouder was en vrolijk rondkroop in de keuken, terwijl ik zijn groentjes aan het maken was. ineens hoorde ik 'boenke boenke boenke bam', die kleine was in de kelder gevallen!!!!! amai, ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld!!! nog altijd zelf! blijkbaar was het slot niet goed in de deur gevallen en met een klein stampje kreeg hij die open. nu staat er een hekje voor. brrrrrrr, als ik er nog aan denk. gelukkig had hij niks, een beetje later was hij terug aan't spelen en aan't lachen.
hopelijk waren dit mijn enigste en laatste blunders, want ik schaam er me voor...
barbaraxxx
fabio was nog maar enkele weekjes oud en ik wou hem zijn pyjamatje aandoen om te gaan slapen. de drukknopjes zaten op zijn rug. ik leg hem op zijn rug en duwde het laatste knopje toe en ineens begon die te brullen!!! zijn vel zat er tussen! en ik maar duwen omdat het zo moeilijk ging!
het ergst van al, is dat ik hetzelfde meemaakte met isaura!!! wat zeggen ze van een ezel???
toen fabio al wat ouder was en vrolijk rondkroop in de keuken, terwijl ik zijn groentjes aan het maken was. ineens hoorde ik 'boenke boenke boenke bam', die kleine was in de kelder gevallen!!!!! amai, ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld!!! nog altijd zelf! blijkbaar was het slot niet goed in de deur gevallen en met een klein stampje kreeg hij die open. nu staat er een hekje voor. brrrrrrr, als ik er nog aan denk. gelukkig had hij niks, een beetje later was hij terug aan't spelen en aan't lachen.
hopelijk waren dit mijn enigste en laatste blunders, want ik schaam er me voor...
barbaraxxx
Guy heeft gisteren met haar jasje toe te ritsen, haar velletje ertussen geritst. We hebben dat allemaal al voorgehad en ik voelde dus echt haar pijn en sorry dat ik het zeg maar ik heb me even afgereageerd op Guy. 't Moest weer rap gaan, he?
Blij dat ik met zijn stoten niet meer elke dag word geconfronteerd
Blij dat ik met zijn stoten niet meer elke dag word geconfronteerd
Ja maar (ik wil nu niet eigenwijs doen, he?) Ik doe Lani's jasje zoveel keer op een dag aan en ik heb het (hout vasthouden) nog nooit voor gehad. En vroeger, in de basisschool, werd er van de 6de jaars verwacht dat ze zich een beetje ontfermde over de kleutertjes. Dus was dat ook jasje aan en uit doen enzo (in de refter, bv) En het is nog nooit voorgevallen. Voor sommige dingen moet je je tijd nemen. Het begn al met de rits daarin de schuiven. 't Moest zo rap gaan dat hij het er constant naast stak en dan ineens in enen trek naar boven! En ja, 't was gebeurd, he? Ocharme, zo wenen , 't schaapke!
Laatst gewijzigd door Sarah op 21 dec 2005, 22:04, 1 keer totaal gewijzigd.
oktober 2004tjorven nog net geen jaar oud...
Ik sta de gang te vegen,en als ik weer in de keuken kom,zit ons tjorven op de grond,tussen een paar sigaretten.die waren vergeten door eerder bezoek,en lagen in de schaal op de keukentafel.Maar ons tjorven is dus een echte acrobaat,eh!
Ik had geen idee hoeveel sigaretten er in dat pakje zaten,en er waren halve sigaretten waar op gezeverd was.
Ik heb onmiddelijk sven geroepen,en ben met tjorven naar de spoed gereden.
Sven vond het eerst wat overdreven,maar uit mijn studie herinnerde ik me hoe gevaarlijk sigaretten(de nicotine)zijn voor zo een klein kindje.
Op spoed aangekomen,mochten we onmiddelijk mee naar een onderzoekkamertje.Tjorven werd gewogen,en ze vroegen hoeveel hij er gegeten had.Er werd in zijn keeltje gekeken,en dan moesten we wachten.Na een tijdje kwamen ze terug,met nog een aantal vragen.
Opeens ging het allemaal heel erg snel.De dokter kwam binnengevlogen en riep"dat moet hier erg snel vooruit gaan".
Tjorven werd aan de hartmonitor gelegd,en kreeg actieve kool(daaraan zou de nicotine zich binden,en via de stoelgang het lichaampje verlaten)
gelukkig dronk hij dat redelijk goed.Pekzwart zag hij(die kool is zwart)
ze deden hem zijn bodyke uit,en daarom moest de hartmachine afgekoppled worden.toen ze hem weer aansloten,schoot dat ding onmiddelijk in alarm.
de dokter kwam de kamer binnengerend,onderzocht tjorven,en riep andere dokters bij met de woorden;het is kritiek.
Ik dacht dat ik door het plafond ging!
Ik hoorde ze iets roepen van intuberen,en ik werd uit de kamer gezet.
maar ik was sneller weer binnen dan ik ooit buiten geweest ben!
er werd een infuus geprikt in zijn voetje,en onze tjorven schoot in paniek,waardoor zijn hartje nog sneller ging kloppen.de dokter roep weer dat het acuut was,en kritiek.Ik dacht echt dat zijn hartje ieder moment kon stilvallen!
Hij kreeg zuurstof bij.Dan werd alles klaargemaakt om hem naar de intensieve te rijden.Hij mocht niet van dat hartmachine af,zodat ze onmiddelijk konden ingrijpen als er onderweg iets gebeurde.
Eens op de intensieve mocht ik hem bij me pakken,en ik heb daar met hem op bed gelegen.Hij werd direct een beetje rustiger.
De dokter kwam,en ik vroeg als ik me nu nog erg ongerust moest maken...de dokter keek me aan,en vertelde dat de erste 3 uren erg belangrijk waren...we waren nog maar een uur verder,dus moesten we nog 2u wachten eer we een beetje rustiger konden worden.
Tjorven werd aan de machines van de intensieve gekoppeld,en dan moesten we afwachten.
Zijn hartslagje werd wat rustiger.Ik hoopte dat hij wat zou slapen,dat hij zo weinig mogelijk merke van al die drukte rondom hem.
Tjorven begon te zeuren en te wenen,en onmiddelijk stond er weer een dokter bij;"dat is één van de symptomen."
ik vertelde hem dat ons tjorven gewoon moe was....
maar hij viel niet in slaap.
langzaam verstreken de uren,en langzaam werd onze tjorven weer de oude.Hij heeft alle apperatuur van de intensieve vastgehad,en onderzocht.
We konden weer een beetje geruster adem halen...
Ik ben dan even naar huis gereden voor wat spullen en speelgoed voor hem te halen.toen ik terugkwam,was de dokter bij tjorven en sven geweest.
er was beslist hem nog 24u in observatie te houden.Maar dat mocht dan wel op een gewone kinderafdeling.
eens hij op de kinderafdeling lag,en sliep,werd hij weer aangekoppeld aan de hartmachine.Heel de nacht ben ik naar dat ding blijven kijken!
toen de dokter de volgende dag kwam,kregen we het goede nieuws dat we naar huis mochten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ik heb alles in de valies"gesmeten"en we zijn naar huis vertrokken..
tjorven is er goed vanaf gekomen,en ik mag niet denken aan wat er had kunnen gebeuren!!
we merken wel aan hem,dat hij toch wel iets beseft heeft,want sinds is hij veel aanhankelijker,en mogen we de kamer niet uit,of hij loopt ons achterna.
Bij thuiskomst heb ik onmiddelijk alle kasten nagekeken,en alles wat maar enig gevaar kon betekenen weg gezet.dat had ik voordien ook al gedaan,maar nu keek ik met een veel kritischer oog!
Ik wil met dit verhaal jullie attent maken op het feit dat je nooit,maar dan ook nooit mag denken;dit overkomt mij niet...want mij overkwam het ook niet....tot bezoek hun sigaretten vergaten,en ik ze achteloos in een mandje op de keukentafel legde...
Ik moet zeggen dat ik er echt niet goed van geweest ben,vooral de manier waarop de "spoedarts"met sven en mij omging.precies als wij hadden hem die sigaretten doen eten
de dokters op intensieve hebben ons dan toch enigsinds wel gerustgesteld,en daar kregen we dan ook de nodige uitleg...
Ik sta de gang te vegen,en als ik weer in de keuken kom,zit ons tjorven op de grond,tussen een paar sigaretten.die waren vergeten door eerder bezoek,en lagen in de schaal op de keukentafel.Maar ons tjorven is dus een echte acrobaat,eh!
Ik had geen idee hoeveel sigaretten er in dat pakje zaten,en er waren halve sigaretten waar op gezeverd was.
Ik heb onmiddelijk sven geroepen,en ben met tjorven naar de spoed gereden.
Sven vond het eerst wat overdreven,maar uit mijn studie herinnerde ik me hoe gevaarlijk sigaretten(de nicotine)zijn voor zo een klein kindje.
Op spoed aangekomen,mochten we onmiddelijk mee naar een onderzoekkamertje.Tjorven werd gewogen,en ze vroegen hoeveel hij er gegeten had.Er werd in zijn keeltje gekeken,en dan moesten we wachten.Na een tijdje kwamen ze terug,met nog een aantal vragen.
Opeens ging het allemaal heel erg snel.De dokter kwam binnengevlogen en riep"dat moet hier erg snel vooruit gaan".
Tjorven werd aan de hartmonitor gelegd,en kreeg actieve kool(daaraan zou de nicotine zich binden,en via de stoelgang het lichaampje verlaten)
gelukkig dronk hij dat redelijk goed.Pekzwart zag hij(die kool is zwart)
ze deden hem zijn bodyke uit,en daarom moest de hartmachine afgekoppled worden.toen ze hem weer aansloten,schoot dat ding onmiddelijk in alarm.
de dokter kwam de kamer binnengerend,onderzocht tjorven,en riep andere dokters bij met de woorden;het is kritiek.
Ik dacht dat ik door het plafond ging!
Ik hoorde ze iets roepen van intuberen,en ik werd uit de kamer gezet.
maar ik was sneller weer binnen dan ik ooit buiten geweest ben!
er werd een infuus geprikt in zijn voetje,en onze tjorven schoot in paniek,waardoor zijn hartje nog sneller ging kloppen.de dokter roep weer dat het acuut was,en kritiek.Ik dacht echt dat zijn hartje ieder moment kon stilvallen!
Hij kreeg zuurstof bij.Dan werd alles klaargemaakt om hem naar de intensieve te rijden.Hij mocht niet van dat hartmachine af,zodat ze onmiddelijk konden ingrijpen als er onderweg iets gebeurde.
Eens op de intensieve mocht ik hem bij me pakken,en ik heb daar met hem op bed gelegen.Hij werd direct een beetje rustiger.
De dokter kwam,en ik vroeg als ik me nu nog erg ongerust moest maken...de dokter keek me aan,en vertelde dat de erste 3 uren erg belangrijk waren...we waren nog maar een uur verder,dus moesten we nog 2u wachten eer we een beetje rustiger konden worden.
Tjorven werd aan de machines van de intensieve gekoppeld,en dan moesten we afwachten.
Zijn hartslagje werd wat rustiger.Ik hoopte dat hij wat zou slapen,dat hij zo weinig mogelijk merke van al die drukte rondom hem.
Tjorven begon te zeuren en te wenen,en onmiddelijk stond er weer een dokter bij;"dat is één van de symptomen."
ik vertelde hem dat ons tjorven gewoon moe was....
maar hij viel niet in slaap.
langzaam verstreken de uren,en langzaam werd onze tjorven weer de oude.Hij heeft alle apperatuur van de intensieve vastgehad,en onderzocht.
We konden weer een beetje geruster adem halen...
Ik ben dan even naar huis gereden voor wat spullen en speelgoed voor hem te halen.toen ik terugkwam,was de dokter bij tjorven en sven geweest.
er was beslist hem nog 24u in observatie te houden.Maar dat mocht dan wel op een gewone kinderafdeling.
eens hij op de kinderafdeling lag,en sliep,werd hij weer aangekoppeld aan de hartmachine.Heel de nacht ben ik naar dat ding blijven kijken!
toen de dokter de volgende dag kwam,kregen we het goede nieuws dat we naar huis mochten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ik heb alles in de valies"gesmeten"en we zijn naar huis vertrokken..
tjorven is er goed vanaf gekomen,en ik mag niet denken aan wat er had kunnen gebeuren!!
we merken wel aan hem,dat hij toch wel iets beseft heeft,want sinds is hij veel aanhankelijker,en mogen we de kamer niet uit,of hij loopt ons achterna.
Bij thuiskomst heb ik onmiddelijk alle kasten nagekeken,en alles wat maar enig gevaar kon betekenen weg gezet.dat had ik voordien ook al gedaan,maar nu keek ik met een veel kritischer oog!
Ik wil met dit verhaal jullie attent maken op het feit dat je nooit,maar dan ook nooit mag denken;dit overkomt mij niet...want mij overkwam het ook niet....tot bezoek hun sigaretten vergaten,en ik ze achteloos in een mandje op de keukentafel legde...
Ik moet zeggen dat ik er echt niet goed van geweest ben,vooral de manier waarop de "spoedarts"met sven en mij omging.precies als wij hadden hem die sigaretten doen eten
de dokters op intensieve hebben ons dan toch enigsinds wel gerustgesteld,en daar kregen we dan ook de nodige uitleg...
Amaaai, ik mag er niet aan denken! Guy rookt ook en diene liet zijn vuur en sigaretten ook vaak slingeren. Vanaf het begin hebben we haar geleerd dat als ze zoiets vind, ze dat zonder boe of ba aan mama of papa moet geven. En dat doet ze wel. Maar tegenwoordig zie ik ze al lonken naar de sigaren van mijn stiefvader, die laat die ook overal liggen.
Maar nu ga ik het hem zeker zeggen dat hij het moet opbergen en voor alle zekerheid zal ik het nog eens tegen ons moeder zeggen, daar luisterd hij wél naar.
Maar nu ga ik het hem zeker zeggen dat hij het moet opbergen en voor alle zekerheid zal ik het nog eens tegen ons moeder zeggen, daar luisterd hij wél naar.
gho... hier nog zo'n blundermie...
Zo had ik Troia eens in de draagdoek (slen) en ik was toen net de middag-onthaalkindjes van het school gaan halen!
Hannelore, Jarne en Alec (mijn broertje) waren dat...
We waren bijna bij ons mama thuis en Hannelore wou mij iets vragen, maar ipv mij dat gewoon te vragen, kroop die tussen mijn benen!!!
Resultaat: Hannelore, Troia en ik de grond op!
Hannelore had er gelukkig enkel een serieuze buil van over gehouden (bedenk wel: dat is zo'n kind dat als je nog maar naar haar wijst heeft ze al een blauw plek, bij wijze van spreke, dus je kan je voorstellen hoe ze eruit zag!)
Troia bleek op het eerste zicht wat erger...
Ik had dan wel de grootste schok van zowel Troia als Hannelore opgevangen (ze waren enkel met hun hoofdjes op de grond gevallen), maar toch was Troia een uur later nog aan het wenen!
We zijn wel vrij direct naar het spoed gegaan hoor, ze had een bloedneusje enz... echt verschrikkelijk! Ik krijg er nog de rillingen van...
Daar gekomen, bleek het niet zo erg te zijn als het leek, ze was vooral verschoten (vandaar het lange huilen) en haar gezichtje was geschaafd en een klein beetje gezwollen...
maar dat was een kleine week nadien ook al terug in orde!
Ik besef maar al te goed wat een geluk we hadden dat dat alles was dat ze mankeerde!
Voor hetzelfde geld was het veel erger! Ik mag er niet aan denken!
De eerste 24 uur hebben we ze wel enorm in de gaten moeten houden, hadden we zelfs de telefoonnummer van de dokter die onderzocht had gekregen, dat als er iets moest zijn we hem direct konden bereiken... maar hij had zelf al gezegd dat hij dat niet verwachtte... vandaar dat Troia ook al direct terug naar huis mocht...
Dat bloedneusje was ook maar een klein bloedvatje dat door de schok van het vallen gesprongen was.
Troia en Hannelore waren dus in orde... ikke daarentegen...
och ja, ik ben blij dat alles in orde was met ons popje, maar ik geef toe dat ik mij tot op de dag van vandaag er nog steeds enorm schuldig over voel!!!
Zo had ik Troia eens in de draagdoek (slen) en ik was toen net de middag-onthaalkindjes van het school gaan halen!
Hannelore, Jarne en Alec (mijn broertje) waren dat...
We waren bijna bij ons mama thuis en Hannelore wou mij iets vragen, maar ipv mij dat gewoon te vragen, kroop die tussen mijn benen!!!
Resultaat: Hannelore, Troia en ik de grond op!
Hannelore had er gelukkig enkel een serieuze buil van over gehouden (bedenk wel: dat is zo'n kind dat als je nog maar naar haar wijst heeft ze al een blauw plek, bij wijze van spreke, dus je kan je voorstellen hoe ze eruit zag!)
Troia bleek op het eerste zicht wat erger...
Ik had dan wel de grootste schok van zowel Troia als Hannelore opgevangen (ze waren enkel met hun hoofdjes op de grond gevallen), maar toch was Troia een uur later nog aan het wenen!
We zijn wel vrij direct naar het spoed gegaan hoor, ze had een bloedneusje enz... echt verschrikkelijk! Ik krijg er nog de rillingen van...
Daar gekomen, bleek het niet zo erg te zijn als het leek, ze was vooral verschoten (vandaar het lange huilen) en haar gezichtje was geschaafd en een klein beetje gezwollen...
maar dat was een kleine week nadien ook al terug in orde!
Ik besef maar al te goed wat een geluk we hadden dat dat alles was dat ze mankeerde!
Voor hetzelfde geld was het veel erger! Ik mag er niet aan denken!
De eerste 24 uur hebben we ze wel enorm in de gaten moeten houden, hadden we zelfs de telefoonnummer van de dokter die onderzocht had gekregen, dat als er iets moest zijn we hem direct konden bereiken... maar hij had zelf al gezegd dat hij dat niet verwachtte... vandaar dat Troia ook al direct terug naar huis mocht...
Dat bloedneusje was ook maar een klein bloedvatje dat door de schok van het vallen gesprongen was.
Troia en Hannelore waren dus in orde... ikke daarentegen...
och ja, ik ben blij dat alles in orde was met ons popje, maar ik geef toe dat ik mij tot op de dag van vandaag er nog steeds enorm schuldig over voel!!!
Wat een verhalen, mijn hart slaat iedere keer een tel over!!
Hier zijn nog niet zo'n grote blunders geweest..
Bij Mila eens geen reservekleren meegenomen (ze was toen nog geen jaar en ik had dat gewoonweg vergeten) en toen had ze heel veel gekakt .. 't Hing bijna tot in haar nek.. Gelukkig was het bij iemand haar thuis en die had nog kleertjes van haar dochtertjes liggen.. Mila daar gezellig in bad..
Bij Karsten wilde ik zijn haar eens wassen, de shampoo was op en ik nam een nieuwe bus, maar ipv shampoo had ik bodylotion vast.. Ik dat op zijn haar en toen zag ik dat natuurlijk..
Wat nog? Karsten een koek geven, maar geen bavet aandoen.. Of hem dan laten drinken en hij spuwt dat dan uit natuurlijk..
Filip heeft Mila ooit een pamper achterstevoren aangedaan.. (Wat hij ontkende). Of toen ik eens wegmoest en hij voor Mila moest zorgen, haar vergeten eten te geven.. Toen ik thuiskwam, vroeg ik of ze goed gegeten had, hij doodserieus: "Moest dat?" Sinds die dag heb ik altijd een briefje laten liggen met uren van eten erop.. Of de gekste klerencombinaties aangedaan.. Toen ze in het ziekenhuis op bezoek kwamen voor Karsten had Mila een broek aan die ze al een paar maand niet meer aandeed (te kort).. En ze was zo naar school geweest (en toen was het juist berekoud)..
Hier zijn nog niet zo'n grote blunders geweest..
Bij Mila eens geen reservekleren meegenomen (ze was toen nog geen jaar en ik had dat gewoonweg vergeten) en toen had ze heel veel gekakt .. 't Hing bijna tot in haar nek.. Gelukkig was het bij iemand haar thuis en die had nog kleertjes van haar dochtertjes liggen.. Mila daar gezellig in bad..
Bij Karsten wilde ik zijn haar eens wassen, de shampoo was op en ik nam een nieuwe bus, maar ipv shampoo had ik bodylotion vast.. Ik dat op zijn haar en toen zag ik dat natuurlijk..
Wat nog? Karsten een koek geven, maar geen bavet aandoen.. Of hem dan laten drinken en hij spuwt dat dan uit natuurlijk..
Filip heeft Mila ooit een pamper achterstevoren aangedaan.. (Wat hij ontkende). Of toen ik eens wegmoest en hij voor Mila moest zorgen, haar vergeten eten te geven.. Toen ik thuiskwam, vroeg ik of ze goed gegeten had, hij doodserieus: "Moest dat?" Sinds die dag heb ik altijd een briefje laten liggen met uren van eten erop.. Of de gekste klerencombinaties aangedaan.. Toen ze in het ziekenhuis op bezoek kwamen voor Karsten had Mila een broek aan die ze al een paar maand niet meer aandeed (te kort).. En ze was zo naar school geweest (en toen was het juist berekoud)..
- jong moederke
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54
van mij ook een blunder waar ik me over schaam!
juist gebeurd!
Ik moest deze ochtend werken en man was bij Sete! Ik gaan werken en Sete sliep nog dus tja man moest hem eten geven. Ik kom terug. Sete aangekleed en vrolijk. Beetje zagen maar zag er moe uit.
Ik neem Sete mee omda tik auto nodig had en moest man daarom weg doen. Zal Sete daarna eten geven maar alles liep uit en om half drie kom ik thuis, Sete zo moe!
Dus te bed gedaan en wist dat hij dan nog geen patatjes op had.
Dan rommel ik wat op en zie in koelkast een fles pap staan. Ik bel man op nu had die op mijn nachtkastje nog een fles zien staan maar daar zit water in en dacht hij dat Sete had gegeten. Dus dat kind ligt nu in bed en heeft heel de dag nog neit gegeten...
Voel me echt beschaamd dat ik de titel moeder draag!
juist gebeurd!
Ik moest deze ochtend werken en man was bij Sete! Ik gaan werken en Sete sliep nog dus tja man moest hem eten geven. Ik kom terug. Sete aangekleed en vrolijk. Beetje zagen maar zag er moe uit.
Ik neem Sete mee omda tik auto nodig had en moest man daarom weg doen. Zal Sete daarna eten geven maar alles liep uit en om half drie kom ik thuis, Sete zo moe!
Dus te bed gedaan en wist dat hij dan nog geen patatjes op had.
Dan rommel ik wat op en zie in koelkast een fles pap staan. Ik bel man op nu had die op mijn nachtkastje nog een fles zien staan maar daar zit water in en dacht hij dat Sete had gegeten. Dus dat kind ligt nu in bed en heeft heel de dag nog neit gegeten...
Voel me echt beschaamd dat ik de titel moeder draag!
- jong moederke
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54
- greet mama van yoran
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:28 okt 2005, 12:42
- Locatie:Beerse, Turnhout, Antwerpen
- Contacteer:
oeis leen
mogen we weten hoe het kwam of ligt dat nog gevoelig.
grtz greet
mogen we weten hoe het kwam of ligt dat nog gevoelig.
grtz greet
fiere mama van yoran & Ylian & Ylenia & ??
fiere meter van dieuwke
http://www.babyforum.be/phpforum_NL/alb ... ser_id=630
fiere meter van dieuwke
http://www.babyforum.be/phpforum_NL/alb ... ser_id=630