Hebben jullie er ook zo'n erg in dat wanneer mensen weten dat je in verwachting bent, ze je allerlei tips willen geven en dingen zeggen als "... ik heb gelezen dat... " en zelfs dingen uit de gazet beginnen te knippen om je alles al te vertellen wat je al weet? Soms komt er ook echt onzin uit. Als je alles moet volgen wat men je vertelt, mag je bv practisch niks meer eten of het is gevaarlijk voor dit of dat
ik weet dat het goed bedoeld is, maar ik heb dan zoiets van "oh, goed dat je me dat vertelt, want we weten echt niet waar we aan toe zijn en wat te doen..."
we hebben trouwens in de kast een aantal boeken staan over zwangerschap (een stuk of 5) en we zitten allebei op fora om zoveel mogelijk te weten te komen
goed bedoelde tips
Moderators:goortjes, Welcome, Moderators
Een papa is een mama met ballen !
-
jong moederke
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54
inderdaad...maar ik kon tips gebruiken want bij mij stelde iedereen het rooskleurig voor maar toen het zo ver was zeiden ze allemaal dat ze wel eens moeilijke momenten hadden.
Er bestaat geen handleiding ove rje kind maar ik vond het neit gemakkelijk om het uit te zoeken hoe het werkte. Ik was ook gewoon doodmoe (had echt alle energie in zwnagerschap verbruikt en emotioneel zat ik er onderdoor)
Was wel blij dat mijn moeder me opbelden en tijdens die babyblues dagen me opbeurde. Wat ik veel kon gebruiken en nu nog is dat ze je aanmoedigen van je bent goed bezig...
Er bestaat geen handleiding ove rje kind maar ik vond het neit gemakkelijk om het uit te zoeken hoe het werkte. Ik was ook gewoon doodmoe (had echt alle energie in zwnagerschap verbruikt en emotioneel zat ik er onderdoor)
Was wel blij dat mijn moeder me opbelden en tijdens die babyblues dagen me opbeurde. Wat ik veel kon gebruiken en nu nog is dat ze je aanmoedigen van je bent goed bezig...
Ik begrijp het wel. Een collega van mij is zwanger en ik vraag haar wel hoe het gaat en zo. Maar ik ga niet om de haverklap 'mijn 'zwangerschapsverhalen gaan vertellen. Ik denk niet dat je als zwangere daar nood aan hebt.
Omdenduur durf je niet meer te ademen; genieten en alles relativeren.
Omdenduur durf je niet meer te ademen; genieten en alles relativeren.
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
-
jong moederke
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54
Och, mede door mijn leeftijd word me nog steeds verteld hoe ik mijn kind zou moeten opvoeden 
Voor de rest is 't van "Och da's toch zo'n braaf kindje" en dan keren ze zich naar mij en beginnen ze tips te geven Dus ons Lani is braaf geboren, he?
En als het toch zo'n braaf kindje is, waarom geven ze me dan nog tips?
Voor de rest is 't van "Och da's toch zo'n braaf kindje" en dan keren ze zich naar mij en beginnen ze tips te geven Dus ons Lani is braaf geboren, he? En als het toch zo'n braaf kindje is, waarom geven ze me dan nog tips?
Ons mama stond weer onder stress vandaag en dat word altijd een beetje afgereageerd op mij (ben het al gewoon) En ik was aan't vertellen dat ik ging wandelen met ons meisje en dat ze soms, onderweg wel eens vraagt van "Mama pakke" en ineens draait ons mama haar om en zegt ze "Seg, gebruik die buggy eens? Je moet die niet altijd haar zin geven, daarom is die tegenwoordig zo lastig" (ik heb daar persoonlijk nog niets van gemerkt)
Dat soort info rolt dus over me heen. Ik wéét dat ik haar niet altijd haar zin geef. Gisteren zei ze trouwens dat ik te streng ben
Mijn ex schoonzus was ook zo'n vat vol wijsheid Zij had 4 kinderen, dus zij zal het wel weten, zeker. Het feit dat ze haar kinderen niet onder controle kreeg, deed er niet toe.
Dat soort info rolt dus over me heen. Ik wéét dat ik haar niet altijd haar zin geef. Gisteren zei ze trouwens dat ik te streng ben
Mijn ex schoonzus was ook zo'n vat vol wijsheid
Zij had 4 kinderen, dus zij zal het wel weten, zeker. Het feit dat ze haar kinderen niet onder controle kreeg, deed er niet toe. 
"jaja, tzal gedaan zijn hoor met het schoon leven!"
"zo'n kindje verandert heel je leven."
zijn vader: "is het wel gewenst? kun je dat wel aan?"
Ik zal toch wel weten waar ik aan begin zeker?
Op een trouwfeest van een vriend, waren die vrouwen aan onze tafel mekaar precies aan het overtroeven over hun bevalling.
"zo'n kindje verandert heel je leven."
zijn vader: "is het wel gewenst? kun je dat wel aan?"
Ik zal toch wel weten waar ik aan begin zeker?
Op een trouwfeest van een vriend, waren die vrouwen aan onze tafel mekaar precies aan het overtroeven over hun bevalling.
Bij mij was het ook al zo erg. Bij ons is het zo dat mijn vriend toch wel wat ouder is dan ik. 't is nie da ge dat eraan ziet. Iedereen schat hem veel jonger in. Hij heeft al een volwassen zoon van 24. Wij zijn nu zes jaar samen en dan kreeg ik een reactie van de vriend van mijn moeder om u tegen te zeggen:
"En was dat gepland?"
=> Tuurlijk was dat gepland
"Hebben jullie er wel goed oevr nagedacht?"
=> We zijn er al drie over aan het spreken dus hebben we wel goed nagedacht.
"Weten jullie wel waar jullie aan beginnen. Hij heeft al een volwassen zoon en er dan nog eens aan beginnen. Amai ik zou dat niet kunnen"
=> Hij kan het dus wel. Mijn vriend heeft gekozen voor een relatie met een jongere vrouw en hij wil mij mijn dromen niet afnemen. In het begin van de relatie zei mijn vriend wel dat hij nooit meer kinderen wou, maar een relatie groeit natuurlijk en na drie jaar is hij wat beginnen veranderen van idee en het zesde jaar zijn we ervoor gegaan.
Al die bemoeienissen... degoutant. Die reacties kwamen dus alleen van de vriend van mijn ma. De rest van de familie reageerde heel positief op mijn zwangerschap. Jammer genoeg ben ik het nu niet meer. Maar daar doen we wel iets aan. Ik kreeg ook niet veel tips voor tijdens de zwangerschap. Ik had al op voorhand gezegd dat ik er heel veel over lees en ze zeiden tegen mij dat ik dat allemaal zelf moet ondervinden. Dat iedere zwangerschap verschillend is.
Der was eigenlijk nog eentje die héééééééllllll slecht reageerde. De zoon van mijn vriend. Mijn vriend belde dus regelmatig met zijn zoon en liet af en toe een steentje vallen dat er wel eens gezinsuitbreiding zou kunnen komen; Zijn reactie hierop was: "Als je aan kinderen begint zie je me nooit meer." Amai... da was nog al iets. Die heeft de scheiding van zijn ouders nog steeds niet verwerkt. En wij schelen dan maar vier jaar en dan nog kinderen erbij. Ik kan me voorstellen dat dat wat veel wordt voor hem. Maar mijn vriend heeft hem gezegd dat hij ons leven niet moet bepalen. Ik stelde dus enkele weken geleden aan mijn vriend voor om zijn zoon het nieuws van mijn zwangerschap nog niet te vertellen. Als er nog iets verkeerd zou gaan hebben we anders de boel opgeblazen voor niets. En jammer genoeg is er inderdaad iets verkeerd gelopen. Maar nu heeft mijn vriend nog enkele maanden tijd om nog wat in te spreken op zijn zoon en hem toch aan het idee te laten wennen dat het wel eens zou kunnen dat er gezinsuitbreiding komt. En daar heeft hij nu eens niets aan te zeggen. Als hij zich er niet bij kan neerleggen is dat zijn probleem.
groetjes cindy
"En was dat gepland?"
=> Tuurlijk was dat gepland
"Hebben jullie er wel goed oevr nagedacht?"
=> We zijn er al drie over aan het spreken dus hebben we wel goed nagedacht.
"Weten jullie wel waar jullie aan beginnen. Hij heeft al een volwassen zoon en er dan nog eens aan beginnen. Amai ik zou dat niet kunnen"
=> Hij kan het dus wel. Mijn vriend heeft gekozen voor een relatie met een jongere vrouw en hij wil mij mijn dromen niet afnemen. In het begin van de relatie zei mijn vriend wel dat hij nooit meer kinderen wou, maar een relatie groeit natuurlijk en na drie jaar is hij wat beginnen veranderen van idee en het zesde jaar zijn we ervoor gegaan.
Al die bemoeienissen... degoutant. Die reacties kwamen dus alleen van de vriend van mijn ma. De rest van de familie reageerde heel positief op mijn zwangerschap. Jammer genoeg ben ik het nu niet meer. Maar daar doen we wel iets aan. Ik kreeg ook niet veel tips voor tijdens de zwangerschap. Ik had al op voorhand gezegd dat ik er heel veel over lees en ze zeiden tegen mij dat ik dat allemaal zelf moet ondervinden. Dat iedere zwangerschap verschillend is.
Der was eigenlijk nog eentje die héééééééllllll slecht reageerde. De zoon van mijn vriend. Mijn vriend belde dus regelmatig met zijn zoon en liet af en toe een steentje vallen dat er wel eens gezinsuitbreiding zou kunnen komen; Zijn reactie hierop was: "Als je aan kinderen begint zie je me nooit meer." Amai... da was nog al iets. Die heeft de scheiding van zijn ouders nog steeds niet verwerkt. En wij schelen dan maar vier jaar en dan nog kinderen erbij. Ik kan me voorstellen dat dat wat veel wordt voor hem. Maar mijn vriend heeft hem gezegd dat hij ons leven niet moet bepalen. Ik stelde dus enkele weken geleden aan mijn vriend voor om zijn zoon het nieuws van mijn zwangerschap nog niet te vertellen. Als er nog iets verkeerd zou gaan hebben we anders de boel opgeblazen voor niets. En jammer genoeg is er inderdaad iets verkeerd gelopen. Maar nu heeft mijn vriend nog enkele maanden tijd om nog wat in te spreken op zijn zoon en hem toch aan het idee te laten wennen dat het wel eens zou kunnen dat er gezinsuitbreiding komt. En daar heeft hij nu eens niets aan te zeggen. Als hij zich er niet bij kan neerleggen is dat zijn probleem.
groetjes cindy