Ik woon aan het zeetje samen met mijn vriend. We wonen 2 jaar samen in ons eigen huisje.
17 januari zou onze jongen ter wereld komen, het kan vroeger, het kan later.... in elk geval ben ik aan het aftellen.
Ik geniet wel ergens van het zwanger zijn, maar die laatste maand is er teveel aan.
In mijn bed voel ik mij precies een aangespoelde walvis
, ik kan bijna mijn kousen niet aandoen, kan zelden zonder hulp uit mijn bad....maar het is het allemaal waard.
Het zal ons eerste kindje worden, alles is nieuw, het is 1 groot spannend avontuur.
Wat kan ik nog zeggen? Ik ben bijna 30, dus het werd ook wel tijd om mama te worden, dacht ik zo
Ik ben al 20 kg bijgekomen
en krijg steeds onder mijn voeten van de gynae, maar het is wel een goeien anders hoor.Ik hoop dat ik een goeie bevalling ("onderwater") zal hebben, maar ik begin toch bang te worden....
Neg even vol houden meid, je bent er bijna.
