uitgerekend op 17/2/2008
Moderator:Moderators
Hoi hoi!
Vorige vrijdag op eerste controle geweest in Sint-Vincentius Deinze. We wisten van 10 juni (verkiezingenàdat ik zwanger was dankzij de predictor en dit werd kort nadien bevestigd door onze huisarts.
Maar die echo, goh, ik heb toch 'n beetje lopen ijsberen in de gang...
Soit, onze eerste baby zal geboren worden rond 17/2/08! Allemaal erg spannend, zo'n eerste keer!
Ons baby'tje had een hartslag van 176/min en mijn man heeft het hoofdje zien bewegen! Dat hartje dat slaat, grandioos gevoel! Wij hadden op aanraden van een collega een lege video meegenomen, en intussen hebben we al 100x naar die video gekeken! Een tip dus voor jullie!
Tot vrijdag was ik een beetje teleurgesteld dat mijn man P nog niet zo betrokken (lees: stapelzot, neiging om alle babywinkels te gaan bekijken, mijmeren over geboortelijsten, suikerbonen,...) was als ik... Wij worden als mama-in-spé verschillende keren per dag herinnerd aan dat wezentje in onze buik, maar die papa's voelen dat niet he.
P zegt dat hij zichzelf een beetje wilde beschermen tegen een evt foute afloop. Maar nu zijn we aan 10 weken en hebben we de eerste echo dus met glans doorstaan. P's koppie wordt nu stilaan ook wel ingenomen door onze baby. Hij heeft zelfs een kopie van die echo in zijn portefeuille zitten!
Ik vond P trouwens wel fantastisch in het ziekenhuis bij onze eerste echo: P had de hersentjes en het hartje al gevonden nog vooraleer de gynaecologe iets kon zeggen!
Afgelopen maandag zijn we samen prenataal gaan zwemmen. Wel lachen: aan de kassa had men gezegd dat de partners mee mochten maar dat er geen enkele dat doet. De mijne was dus de enige... Gelukkig heeft hij een buikje en kon hij doorgaan voor een maand of 4 zwanger . 'k Ben wel blij dattie mee mocht, want die ontspanningsoefeningen ga ik tegen dat het zover is, toch vergeten zijn, dus ik reken op zijn geheugen!
Blij dat een site zoals deze bestaat, ik kijk uit naar reacties van andere mensen die bevallen rond februari!
groetjes en geniet...!
s
Vorige vrijdag op eerste controle geweest in Sint-Vincentius Deinze. We wisten van 10 juni (verkiezingenàdat ik zwanger was dankzij de predictor en dit werd kort nadien bevestigd door onze huisarts.
Maar die echo, goh, ik heb toch 'n beetje lopen ijsberen in de gang...
Soit, onze eerste baby zal geboren worden rond 17/2/08! Allemaal erg spannend, zo'n eerste keer!
Ons baby'tje had een hartslag van 176/min en mijn man heeft het hoofdje zien bewegen! Dat hartje dat slaat, grandioos gevoel! Wij hadden op aanraden van een collega een lege video meegenomen, en intussen hebben we al 100x naar die video gekeken! Een tip dus voor jullie!
Tot vrijdag was ik een beetje teleurgesteld dat mijn man P nog niet zo betrokken (lees: stapelzot, neiging om alle babywinkels te gaan bekijken, mijmeren over geboortelijsten, suikerbonen,...) was als ik... Wij worden als mama-in-spé verschillende keren per dag herinnerd aan dat wezentje in onze buik, maar die papa's voelen dat niet he.
P zegt dat hij zichzelf een beetje wilde beschermen tegen een evt foute afloop. Maar nu zijn we aan 10 weken en hebben we de eerste echo dus met glans doorstaan. P's koppie wordt nu stilaan ook wel ingenomen door onze baby. Hij heeft zelfs een kopie van die echo in zijn portefeuille zitten!
Ik vond P trouwens wel fantastisch in het ziekenhuis bij onze eerste echo: P had de hersentjes en het hartje al gevonden nog vooraleer de gynaecologe iets kon zeggen!
Afgelopen maandag zijn we samen prenataal gaan zwemmen. Wel lachen: aan de kassa had men gezegd dat de partners mee mochten maar dat er geen enkele dat doet. De mijne was dus de enige... Gelukkig heeft hij een buikje en kon hij doorgaan voor een maand of 4 zwanger . 'k Ben wel blij dattie mee mocht, want die ontspanningsoefeningen ga ik tegen dat het zover is, toch vergeten zijn, dus ik reken op zijn geheugen!
Blij dat een site zoals deze bestaat, ik kijk uit naar reacties van andere mensen die bevallen rond februari!
groetjes en geniet...!
s
Leuk. Een hele dikke proficiat met je zwangerschap.
Mijn collega moet ook bevallen rond die datum maar ze zit niet op het forum. Zij is momenteel wel misselijk.
Nog een leuke zwangerschap en kom regelmatig op het forum voor wat nieuws, vragen, uitbarstingen (aja, die hormonen hé ) en allerhande.....
Mijn collega moet ook bevallen rond die datum maar ze zit niet op het forum. Zij is momenteel wel misselijk.
Nog een leuke zwangerschap en kom regelmatig op het forum voor wat nieuws, vragen, uitbarstingen (aja, die hormonen hé ) en allerhande.....
hier just van zelfde ik ben dit jaar in februari bevallen en toch kan ik het niet laten om gans mijn zwangerschap weer mee te maken in mijn hoofdje
En sinds er iemand in de februari-rubriek zich heeft aangemeld...wacht ik met vol ongeduld naar jullie berichtjes...
Dus ik volg jullie ook zeker, maakt me zo curieus
Veel succes...en nogmaals dikke proficiat met jullie zwangerschap, profiteer er maar goed van, het lijkt nu zo lang...maar het gaat zo snel, achteraf is het zo voorbij...
Dus profiteren maar is de boodschap en ons vooral op de hoogte houden...hihi
groetjes
En sinds er iemand in de februari-rubriek zich heeft aangemeld...wacht ik met vol ongeduld naar jullie berichtjes...
Dus ik volg jullie ook zeker, maakt me zo curieus
Veel succes...en nogmaals dikke proficiat met jullie zwangerschap, profiteer er maar goed van, het lijkt nu zo lang...maar het gaat zo snel, achteraf is het zo voorbij...
Dus profiteren maar is de boodschap en ons vooral op de hoogte houden...hihi
groetjes
Sandy,
Heel diep in mij heb ik er schrik van dat ik elk jaar harder gaat verlangen en dromen om weer zwanger te mogen zijn...
Vooral ik zou graag een tweede willen maar helaas wil ventje tot nu toe geen tweede...misschien in de verre toekomst was zijn antwoord...
Het is wel nog vroeg na haar geboorte, maar toch...het zit in mij en ik denk dat ik het niet zal kunnen verbergen en vergeten dat kan ik zeker niet...
Holala, wat mis ik toch het zwanger zijn, begrijp mij niet verkeerd, ons mie zou ik voor geen geld niet meer kunnen missen, t'is zo'n schatje, maar ik weet dat ik iets ontbreek maar ben content dat ik niet de enige ben, op den duur vraag ik mij af of ik soms niet te fanatisch word
Zwanger zijn is toch zo mooi!! ik kan het niet genoeg zeggen, profiteren
Heel diep in mij heb ik er schrik van dat ik elk jaar harder gaat verlangen en dromen om weer zwanger te mogen zijn...
Vooral ik zou graag een tweede willen maar helaas wil ventje tot nu toe geen tweede...misschien in de verre toekomst was zijn antwoord...
Het is wel nog vroeg na haar geboorte, maar toch...het zit in mij en ik denk dat ik het niet zal kunnen verbergen en vergeten dat kan ik zeker niet...
Holala, wat mis ik toch het zwanger zijn, begrijp mij niet verkeerd, ons mie zou ik voor geen geld niet meer kunnen missen, t'is zo'n schatje, maar ik weet dat ik iets ontbreek maar ben content dat ik niet de enige ben, op den duur vraag ik mij af of ik soms niet te fanatisch word
Zwanger zijn is toch zo mooi!! ik kan het niet genoeg zeggen, profiteren
Jenny, ik mistte dat zwanger zijn ook heel erg. De eerste maanden na de geboorte van Yana heb ik het heel moeilijk gehad.
Gelukkig begreep Filip me en zijn we samen voor een tweede gegaan.
Nu heb ik dat soms nog, maar ik weet dat 3 kinderen teveel is. Voor ons toch. We willen ze ook wat meegeven later en ook op andere vlakken is er geen plaats voor een derde. Dus daar leg ik me graag bij neer.
Maar ik interesseer me nog altijd heel erg voor zwangeren en bevallingen. Ik vrees dat dat er niet meer uit zal gaan.
Gelukkig begreep Filip me en zijn we samen voor een tweede gegaan.
Nu heb ik dat soms nog, maar ik weet dat 3 kinderen teveel is. Voor ons toch. We willen ze ook wat meegeven later en ook op andere vlakken is er geen plaats voor een derde. Dus daar leg ik me graag bij neer.
Maar ik interesseer me nog altijd heel erg voor zwangeren en bevallingen. Ik vrees dat dat er niet meer uit zal gaan.
t'is toch zo mooi hé en eigenlijk is het spijtig dat zo'n gevoel alleen de vrouwen voelen...ik denk dat het gevoel die hem ontbreekt...het gevoel van leven in jou te hebben, het gevoel van één samen te zijn met je baby...
Als je een man hebt die daar wat aan denk is het fantastisch, maar de mijne heeft daar geen feeling voor...dat was hetzelfde tijdens de zwangerschap, hij had er weinig aan, nu begint da zo...ik vind da spijtig...ik had altijd zo een beeld van de man die met plezier tegen het buikje brabbelt, maar hier is dat niet geweest...hij heeft de verbeelding niet...hij kon er niet over fantaseren...hij zat alleen maar met angsten, wat als er ons iets zou gebeuren...
Een chance dat ik met jullie kan schrijven, want soms is dat gevoel zo sterk dat ik niet weet waar ik ermee moet blijven...
enfin, ik zal ik maar wat tijd laten voorbij gaan en afwachten...misschien draait hij nog bij
Over iets anders hoe gaat het met de nieuwe toekomstige februari-babies en mama's
Als je een man hebt die daar wat aan denk is het fantastisch, maar de mijne heeft daar geen feeling voor...dat was hetzelfde tijdens de zwangerschap, hij had er weinig aan, nu begint da zo...ik vind da spijtig...ik had altijd zo een beeld van de man die met plezier tegen het buikje brabbelt, maar hier is dat niet geweest...hij heeft de verbeelding niet...hij kon er niet over fantaseren...hij zat alleen maar met angsten, wat als er ons iets zou gebeuren...
Een chance dat ik met jullie kan schrijven, want soms is dat gevoel zo sterk dat ik niet weet waar ik ermee moet blijven...
enfin, ik zal ik maar wat tijd laten voorbij gaan en afwachten...misschien draait hij nog bij
Over iets anders hoe gaat het met de nieuwe toekomstige februari-babies en mama's
februari-baby
Ewel, als jullie zo graag meeleven, dan zal ik hier heel vaak mijn belevenissen en ervaringen neerpennen seh ! Plezant dat jullie dit willen volgen, ik kan bijna over niks anders meer babbelen dan baby's en zwanger zijn enz... en P luistert wel maar kijkt toch liever naar de Tour de France. Ideale compromis: hij hangt in de zetel tv te zien en ik kan leuteren tegen jullie
Vanmorgen zijn we bij P's grootvader geweest. Die man heeft ooit 14 kinderen gehad (ik denk dat een kindje vroeg gestorven is en 1 is op 18jaar verongelukt), en al die kinderen hebben ook kinderen (P's neven en nichten) en die beginnen nu ook kinderen te krijgen; achterkleinkinderen dus.
Die opa zijn ogen blonken toch nog toen we vertelden dat we 'n baby verwachten. Dat vond ik echt superfijn. Hij heeft al 2 viergeslachten in zijn stamboom; als de onze een jongen wordt, is dat nummer 3.
Opa vroeg hoe ik me voelde, of ik misselijk was ofzo. Ik mankeer eigenlijk helemaal niks, voel me super, ben apetrots, loop lachend door 't leven en kan blijkbaar veel relativeren waar ik me vroeger in zou hebben druk gemaakt. HEt enige dat ik voel zijn m'n borsten (maar dat zegt een mens niet tegen een man van 87 he) en heel af en toe kan ik niet eten 's morgens. Moe ben ik ook wel, maar 'k ben nogal een flipkip die na 't werk kan thuiskomen en 't hele kot stofzuigen, de strijk doen, en aan 't eten beginnen,... energie te over, dus dan is 't normaal dat je moe bent he. Ik doe 't nu kalmer aan, maar moe ben ik wel.
Soit, toen opa hoorde dat ik niet mottig ben, zei hij dat hij zeker was dat het een meisje gaat worden. Hij is behoorlijk ervaringsdeskundig he. Toen die dat zei had ik zoiets van "verdorie! nu weten we 't al!" Niet dat ik geen meisje wil hoor, 't is mij helemaal om 't even. Ik was blijkbaar teleurgesteld te weten (tussen haakjes dan) dat 't een meisje zou worden, dat de spanning eraf was...
P heeft een hele grote familie he. Al zijn tantes en nonkels kregen als eerste kind een zoon. En al die neven & nichten van P kregen ook als eerste een zoon! Mijn familie is kleiner, maar daar zie je dat ook (op 7 gezinnen ook allemaal als eerste een zoon, behalve bij mijn ouders...) Iets in mij zegt dat wij ook een zoon gaan krijgen... Ik schrok echt van m'n eigen gevoel...
We hebben altijd gezegd dat we 't wilden weten van zodra het kan, maar ik weet het nu niet meer ze... We zien wel...
Vanaf wanneer kan je eigenlijk zien of 't een jongen of meisje wordt? Wanneer wisten jullie het (gesteld dat jullie ook in feb bevallen zijn)?
Groetjes!!
Vanmorgen zijn we bij P's grootvader geweest. Die man heeft ooit 14 kinderen gehad (ik denk dat een kindje vroeg gestorven is en 1 is op 18jaar verongelukt), en al die kinderen hebben ook kinderen (P's neven en nichten) en die beginnen nu ook kinderen te krijgen; achterkleinkinderen dus.
Die opa zijn ogen blonken toch nog toen we vertelden dat we 'n baby verwachten. Dat vond ik echt superfijn. Hij heeft al 2 viergeslachten in zijn stamboom; als de onze een jongen wordt, is dat nummer 3.
Opa vroeg hoe ik me voelde, of ik misselijk was ofzo. Ik mankeer eigenlijk helemaal niks, voel me super, ben apetrots, loop lachend door 't leven en kan blijkbaar veel relativeren waar ik me vroeger in zou hebben druk gemaakt. HEt enige dat ik voel zijn m'n borsten (maar dat zegt een mens niet tegen een man van 87 he) en heel af en toe kan ik niet eten 's morgens. Moe ben ik ook wel, maar 'k ben nogal een flipkip die na 't werk kan thuiskomen en 't hele kot stofzuigen, de strijk doen, en aan 't eten beginnen,... energie te over, dus dan is 't normaal dat je moe bent he. Ik doe 't nu kalmer aan, maar moe ben ik wel.
Soit, toen opa hoorde dat ik niet mottig ben, zei hij dat hij zeker was dat het een meisje gaat worden. Hij is behoorlijk ervaringsdeskundig he. Toen die dat zei had ik zoiets van "verdorie! nu weten we 't al!" Niet dat ik geen meisje wil hoor, 't is mij helemaal om 't even. Ik was blijkbaar teleurgesteld te weten (tussen haakjes dan) dat 't een meisje zou worden, dat de spanning eraf was...
P heeft een hele grote familie he. Al zijn tantes en nonkels kregen als eerste kind een zoon. En al die neven & nichten van P kregen ook als eerste een zoon! Mijn familie is kleiner, maar daar zie je dat ook (op 7 gezinnen ook allemaal als eerste een zoon, behalve bij mijn ouders...) Iets in mij zegt dat wij ook een zoon gaan krijgen... Ik schrok echt van m'n eigen gevoel...
We hebben altijd gezegd dat we 't wilden weten van zodra het kan, maar ik weet het nu niet meer ze... We zien wel...
Vanaf wanneer kan je eigenlijk zien of 't een jongen of meisje wordt? Wanneer wisten jullie het (gesteld dat jullie ook in feb bevallen zijn)?
Groetjes!!
Hey,
@sp
Rond de 20 weken kunnen ze normaal het geslacht zien als je baby goed ligt.
Nu effe over dat missleijk zijn. Bij de eerste zwangerschap ben ik niet misselijk geweest en dat was een jongen. Bij de tweede zwangerschap ben ik wel misselijk geweest en dat was een meisje.
Wel lief van de grootvader van P dat ie zo met jullie meeleeft en ernaar uitkijkt.
@jenny,
Je mag hier altijd je hart luchten, kan deugd doen hé.
@sp
Rond de 20 weken kunnen ze normaal het geslacht zien als je baby goed ligt.
Nu effe over dat missleijk zijn. Bij de eerste zwangerschap ben ik niet misselijk geweest en dat was een jongen. Bij de tweede zwangerschap ben ik wel misselijk geweest en dat was een meisje.
Wel lief van de grootvader van P dat ie zo met jullie meeleeft en ernaar uitkijkt.
@jenny,
Je mag hier altijd je hart luchten, kan deugd doen hé.
Hier ook heel misselijk tijdens de eerste 14 weken... amper 3x moeten kotsen maar misselijk...en het is een meisje geworden...
En wij hebben het geweten dat we een meisje vewachten met de 20 weken echo (dus was het midden september )...vroeger wou de gynae niets zeggen,...te onzeker
@sigri...bedankt ik zal het zeker doen
En wij hebben het geweten dat we een meisje vewachten met de 20 weken echo (dus was het midden september )...vroeger wou de gynae niets zeggen,...te onzeker
@sigri...bedankt ik zal het zeker doen