VIC is geboren!
Moderators:Welcome, Keppebolle, Moderators
Bij deze kom ik jullie eventjes melden dat ik op 22 april 2007 om 14u56 bevallen ben van onze zoon VIC, hij weegt 3kg475 en meet 51 cm.
Bedankt voor de mooe complimentjes 
!
... Ik vertel het jullie...
(meiden die nog moeten bevallen, sla dit even over
)...
Liefste Vic
Daar was je dan -eindelijk- op 22 april!!!
Mama had al een paar dagen last van weeen... Oma en opa Rotem waren nog langs geweest de vorige dag, ze waren rond 6uur in de avond terug naar Limburg vertrokken, want opa moest de dag erop naar Frankrijk voor nog een week, voor de blackbelt-opleiding... Mama had al wat weeen gehad die dag, maar die waren nog steeds goed te verdragen (en te verstoppen, ik had geen zin om iemand ongerust te maken, iedereen liep zo al te stressen...
Om half 2 die nacht dan toch maar beslist om naar het ziekenhuis te gaan, de weeen hielden nu toch goed aan, zoals 2 dagen ervoor, om de 4 minuten, al geruim 5 uur lang... Mama en papa hielden er rekening mee dat het wel weer eens vals alarm zou kunnen zijn, zoals de 2 dagen ervoor het geval was... Maar deze keer was het anders...
Daar werd geconstateerd dat mama 2 cm ontsluiting had en mama werd aan de CTG gelegd! Dat was goed nieuws, er werd aangeraden van te blijven! Na een uurtje was de ontsluiting echter nog steeds hetzelfde, evenals na 3-4-5 uur, nog steeds 2 cm. Mama had echter al serieuze weeen... Ze vroegen of ze niet in het relaxatiebad wilde... Ja dat wilde mama wel proberen! Dat deed deugd seg! Alleen ging mama bijna kopje-onder toe ze wilde uitstappen!!! LOL!
Nog een uurtje later was het met moeite 3cm. Intussen was het al na 9 uur... Mama geraakte stilaan uitgeput door de weeen om de 2/3 minuten... Er werd een epidurale aangeraden omdat de ontsluiting maar niet wilde vorderen, en ook het water kon nog niet worden gebroken want je lag nog niet met je hoofdje vast in het bekken (zo zou de navelstreng om je hoofdje kunnen geraken). Dan toch maar toegeven aan die epidurale... 3x hebben ze opnieuw moeten proberen om hem te zetten! Wat een onding seg! Toen het bij de 3de keer eindelijk allemaal goed zat voelde mama nog wel weeen, maar lang niet zo heftig als ervoor. Ze kon ze gewoon ontspannen wegpuffen... 2 uur later werd ze nog eens gecontroleerd nog steeds 3 cm!!! Nu werd er toch beslist om mijn water te breken, anders zou het véél te lang duren. Er werd héél hard op mama's buik geduwd om te voorkomen dat de navelstreng er zou tussen geraken... Gelukt!!! Nog een uur later had mama 5 cm!!! Dat klonk al beter! Nog een half uurtje later : 7 cm!!!!!! Dat ging ineens snel!!! Even later werd mama naar de verloskamer gereden, ze werd zelfs eventjes ziek van de spanning... Het ging ook allemaal zo snel! Op de verloskamer aanwezig, 2 gynaecologen, 3 vroedvrouwen, een stagaire en later de kinderarts. Wat een volk seg! Mama mocht zachtjes beginnen persen, en bij de volgende wee ‘all the way’ gaan, wat héél erg vlotjes verliep want een kleine 10 minuutjes verder was je daar al (dit terwijl je zelfs nog een mini stukje moest indalen!)!!!! Mama kon je hoofdje zien geboren worden met een spiegel! Een mooi glibberig huilend mannetje met een rond hoofdje werd op mama's buik gelegd en ze kon alleen maar huilen van geluk! Dit was onze zoon! Hier hadden we 9 maanden op gewacht!!! Papa knipte vol trots de navelstreng door! Wat een geweldig gevoel!!! We waren eindelijk met zijn 3tjes!!!! Het leek alsof de wereld rondom mama verdwenen was, alleen jij en papa waren er nog. “En hoe gaat hij noemen?â€Â
!Een vrij zware eigenlijksandy schreef: Goede bevalling gehad?
... Ik vertel het jullie...(meiden die nog moeten bevallen, sla dit even over
)...Liefste Vic
Daar was je dan -eindelijk- op 22 april!!!
Mama had al een paar dagen last van weeen... Oma en opa Rotem waren nog langs geweest de vorige dag, ze waren rond 6uur in de avond terug naar Limburg vertrokken, want opa moest de dag erop naar Frankrijk voor nog een week, voor de blackbelt-opleiding... Mama had al wat weeen gehad die dag, maar die waren nog steeds goed te verdragen (en te verstoppen, ik had geen zin om iemand ongerust te maken, iedereen liep zo al te stressen
...Om half 2 die nacht dan toch maar beslist om naar het ziekenhuis te gaan, de weeen hielden nu toch goed aan, zoals 2 dagen ervoor, om de 4 minuten, al geruim 5 uur lang... Mama en papa hielden er rekening mee dat het wel weer eens vals alarm zou kunnen zijn, zoals de 2 dagen ervoor het geval was... Maar deze keer was het anders...
Daar werd geconstateerd dat mama 2 cm ontsluiting had en mama werd aan de CTG gelegd! Dat was goed nieuws, er werd aangeraden van te blijven! Na een uurtje was de ontsluiting echter nog steeds hetzelfde, evenals na 3-4-5 uur, nog steeds 2 cm. Mama had echter al serieuze weeen... Ze vroegen of ze niet in het relaxatiebad wilde... Ja dat wilde mama wel proberen! Dat deed deugd seg! Alleen ging mama bijna kopje-onder toe ze wilde uitstappen!!! LOL!
Nog een uurtje later was het met moeite 3cm. Intussen was het al na 9 uur... Mama geraakte stilaan uitgeput door de weeen om de 2/3 minuten... Er werd een epidurale aangeraden omdat de ontsluiting maar niet wilde vorderen, en ook het water kon nog niet worden gebroken want je lag nog niet met je hoofdje vast in het bekken (zo zou de navelstreng om je hoofdje kunnen geraken). Dan toch maar toegeven aan die epidurale... 3x hebben ze opnieuw moeten proberen om hem te zetten! Wat een onding seg! Toen het bij de 3de keer eindelijk allemaal goed zat voelde mama nog wel weeen, maar lang niet zo heftig als ervoor. Ze kon ze gewoon ontspannen wegpuffen... 2 uur later werd ze nog eens gecontroleerd nog steeds 3 cm!!! Nu werd er toch beslist om mijn water te breken, anders zou het véél te lang duren. Er werd héél hard op mama's buik geduwd om te voorkomen dat de navelstreng er zou tussen geraken... Gelukt!!! Nog een uur later had mama 5 cm!!! Dat klonk al beter! Nog een half uurtje later : 7 cm!!!!!! Dat ging ineens snel!!! Even later werd mama naar de verloskamer gereden, ze werd zelfs eventjes ziek van de spanning... Het ging ook allemaal zo snel! Op de verloskamer aanwezig, 2 gynaecologen, 3 vroedvrouwen, een stagaire en later de kinderarts. Wat een volk seg! Mama mocht zachtjes beginnen persen, en bij de volgende wee ‘all the way’ gaan, wat héél erg vlotjes verliep want een kleine 10 minuutjes verder was je daar al (dit terwijl je zelfs nog een mini stukje moest indalen!)!!!! Mama kon je hoofdje zien geboren worden met een spiegel! Een mooi glibberig huilend mannetje met een rond hoofdje werd op mama's buik gelegd en ze kon alleen maar huilen van geluk! Dit was onze zoon! Hier hadden we 9 maanden op gewacht!!! Papa knipte vol trots de navelstreng door! Wat een geweldig gevoel!!! We waren eindelijk met zijn 3tjes!!!! Het leek alsof de wereld rondom mama verdwenen was, alleen jij en papa waren er nog. “En hoe gaat hij noemen?â€Â
Hartelijk bedankt voor jullie mooie complimentjes ...
Oké, het was een zware bevalling, en de dagen erna waren ook niet van de poes, maar ik zou het zo allemaal overdoen voor dat kleine mooie kereltje dat nu zo vredig in zijn parkwiegje ligt te slapen ...
Ook de borstvoeding loopt nu echt van een leien dakje ! Heerlijk!
...Oké, het was een zware bevalling, en de dagen erna waren ook niet van de poes, maar ik zou het zo allemaal overdoen voor dat kleine mooie kereltje dat nu zo vredig in zijn parkwiegje ligt te slapen
...Ook de borstvoeding loopt nu echt van een leien dakje
! Heerlijk!
