Toen wij zeven jaar geleden onze relatie begonnen wou mijn vriend ABSOLUUT geen kind meer. Hij had al een zoon uit een vorig huwelijk. Zijn zoon is maar vier jaar jonger dan ikzelf en ik begreep wel waarom hij geen kinderen meer wou. Hij vond zichzelf er iets te oud voor. Nu is hij 48 en ikke 30 en sedert 1 februari 2007 hebben we een schat van een dochter. Hij is er heel trots op en zou ze absoluut niet meer kunnen missen. Het is heel vertederend om hen samen bezig te zien.
Je ziet dus dat sommige mannen toch wel bijdraaien na verloop van tijd.

Na al die jaren groei je sterker naar elkaar toe. In het begin legde ik mij erbij neer dat er geen kinderen zouden komen, maar 2 jaar geleden begon hij precies al wat bij te draaien

Nu laat hij de optie zelfs nog open om eventueel aan een tweede kindje te beginnen.

Nu nog niet onmiddellijk natuurlijk. Hangt allemaal een beetje vanaf hoe het met Margot gaat en natuurlijk ook financieel hé, want nu zullen we al 400 euro per maand moeten betalen voor de opvang van Margot (4 dagen per week). 2 van die prutskes naar de crèche is niet betaalbaar, tenzij ik stop met werken, maar dat zie ik helemaal niet zitten. Ik wil financieel nog een beetje onafhankelijk zijn en op mijn eigen benen staan. Dus ALS er een tweede komt zal het waarschijnlijk ongeveer zijn tegen dat Margotje naar school gaat

Maar dat is nog hele verre toekomstmuziek