- Febe heeft, wanneer ze dit wil, ook niet altijd, een lakentje en tutje bij haar.
Toen mijn vriend ze afzette nam M. (haar naam zeg ik niet) dit af. Mijn vriend vroeg waarom en ze zei dat andere kindjes hierover struikelen. Dit is totaal onverstaanbaar! En da was gewoon grof want hiermee voelt Febe haar geborgen
- ze wil geen schriftje aanleggen over wat en hoeveel de kindjes eten, hoe ze zich gedragen hebben. Maar ook mondeling krijg weinig tot geen informatie. De kindjes waren altijd heel braaf en hebben veel gegeten. Tja, das dan ook het makkelijkste om te zeggen he...
- de laatste tijd krijg ik zelfs genen goeiendag
- ze heeft wel constant opmerkingen over wat ik doe. De dokters hier in de stad zijn niet goed genoeg, ik mocht daar niet gaan met Ferre, terwijl het toch heel capabele dokters zijn, kinderartsen dus!
- ze is niet bezig met de kindjes, allez, ze zitten daar maar ze is niet actief bezig met hen bv iets bij te leren
- Toen ik heel trots ging om te zeggen dat Febe haar eerste stapjes zette zei ze doodleuk dat ze dat daar ook al gedaan had... Maar ze was da vergeten te zeggen...

- Febe kan alleen eten maar daar mag ze niet

en zo kan ik blijven verder gaan...
Wat vinden jullie? Is dit een goede stap dat ik verhuis?
Heel graag jullie mening aub!
merci he
