Anaïs haar plooibedje had het begeven, en ze lag er totaal niet graag in.
Dus sliep ze meestal bij ons in bed, wat wij op zich ook wel gezellig vonden...maar toch wilden we het nog eens proberen.
En ik vond dat nieuw bedje een goed moment...ik heb er haar die dag heel de tijd over gesproken...dat het Anaïs haar bed is en dat ze daar dan vanavond zou in slapen...dan zei ze "ja bedje".
Dus de avond kwam: en het ritueeltje is...voor we naar de kamer gaan nog eens borstje drinken, dan nachtzoen aan papa, naar de kamer, het lichtje met mickey mouse in het stopcontact, het dimmende nachtlampje aan, tandjes poetsen, pamper checken, in bedje gaan zitten, boekje lezen samen met mama, nog wat vertellen over de beertjes en poppetjes in bed. En dan een nachtzoen en slaapwel van mama, die dan de deur achter zich sluit.
Die eerste avond is ze na 15 min. jammeren in slaap gevallen...ik stond echt versteld dat het zo goed gegaan was....Om 2u kwam ze terug wakker voor de borst en is ze bij mij blijven liggen.
De tweede avond was minder, het lukte maar niet...toen het te laat werd zijn we toch met z'n allen in het grote bed gekropen. Mama en Papa moesten werken de dag erna...
De derde avond, weer het ritueeltje...ik was nog maar de deur uit en na 5 seconden was het stil...om 2u was ze er weer voor de borst en dan bij ons verdergeslapen.
Vanavond, weer een succes...ze is weer na 5 seconden vertrokken...ik ben echt blij dat het momenteel zo goed gaat...
En dat ze 's nachts nog wakker komt maak ik geen punt van...ik ben al heel blij met wat we nu bereikt hebben...en de rest volgt wel denk ik dan.
Zo twas een heel verhaal, sorry hoor

Maar kben toch ergens wel trots op mijn kleine meid...