Maar ik wil haar absoluut niet bij mijn schoonmoeder laten, ik kan het zelfs niet goed verdragen als ze er bij in de buurt komt, of wil vastpakken.
En hoe ze daar tegen babbelt...en dan spreekt ze haar naam nog verkeerd uit ook. Ik erger mij daar dood aan. Tot nu toe heb ik het altijd kunnen afwimpelen als ze vraagt wanneer zij er eens voor mag zorgen. Ik ben het ni van plan om da toe te laten. Ze heeft zelf nooit voor haar kinderen gezorgd en ze is veel te nalatig. God weet hoe lang ze met ne vuile pamper zou liggen. (want pampers kosten veel geld en de vuilzak zit daar veel te rap van vol zegt ze altijd
)En wat ik ook ni kan verdragen is dat ze voortdurend zich moeit. Zij ging Fleur een armbandje kopen. ik had da graag gehad voor de doop, zij ging ervoor zorgen, ik moest da ni kopen. Ze is 20 augustus gedoopt, ik heb nog altijd geen armbandje gezien. Ik ga volgende week zelf 1 halen.
En dan wou ze ook nog absoluut een jasje kopen voor haar. Ik wou da liever zelf doen, ma kom... Ik haar duidelijk gezegd maat 68. Waar komt ze mee af? Maat 74 en daar had ik er al 2 van. En dan was 't nog allesbehalve schoon ook...
Ik kan daar echt boeken over schrijven over da mens. Nu wilt ze zelfs da ik ga kuisen bij haar...no way! Geen haar op mijn hoofd dat daaraan denkt.
Ah, nog zoiets irritant. Toen de geboortekaartjes al gedrukt waren kwam ze nog af voor een paar kaartjes voor kennissen van haar (die wij ni kennen, Bert heeft die wel al gezien, ma voor de rest ...) Eerst wou ik er geen geven, want ze had da maar eerder moeten vragen, voor we het aantal doorgegeven hadden. Maar enfin, ik geef die dus mee. Ze komt hier ne dag aan met 1 van die vriendinnen (zij besliste welk uur en welke dag). Fleur sliep, ma ze heeft zo luid gepraat da ze zou wakker worden, want ze moest ze absoluut zien. Ze begon te huilen, Bert gaat ze huilen en wat doet die vriendin van zijn ma, die pakt haar gewoon uit Bert zijn armen...
Ik voelde mij echt slecht daarbij. Ik vraag of ik ze mag overnemen(ze was ni op haar gemak en huilde een beetje) en dan zegt ze nee ik ga ze nog effe aan de oma geven Djeezes, ge kunt ni geloven hoe kwaad ik was. Ma omda die haar ni te goei vastnam en ons Fleur honger had heb ik ze vlug terug over genomen en er mee in de zetel gaan zitten, eten gegeven en niks meer gezegd.
Ik heb het echt wel getroffen met mijn schoonma he...
Sorry, ik ben afgeweken van het onderwerp, maar moest het effe kwijt!
- die is vorig jaar naar Nieuw-Zeeland verhuist voor een jaar...
:roll:
). 
en dan op zzeer sarcasische toon 
