Alles was ok, ze heeft goed doorgeslapen. En heel flink geweest, want khad toch wel wa compassie hoor, toen ik haar zo zag liggen, net een teletubbie. alles goed totdat het netje over haar hoofdje getrokken werd. Gelukkig kon het flesje haar troosten.
Nadat ze in slaap was gevallen op mijn schouder, probeerden we haar stilletjes in haar bedje te leggen. Maar ze was terug klaar wakker. Ze gaat normaal pas slapen ten 23u en twas toen nog geen 22u. Maar ik mocht niks meer tegen haar zeggen van de verpleegster want het was 'slaaptijd'. Natuurlijk begon ze goed te wenen en heeft ze nog 3 kwartier op een rubberen speen zitten te tutten. Telkens ze bijna in slaap viel, kwam die verpleegster met groot lawaai binnen, slaapt ze nu nog niet? Ik zei, niet als jij telkens met zo'n lawaai binnen komt. Jama, zei ze, ze moet slapen voor 24u, want de dokters hebben dat niet zo graag

Ik al boos terug geantwoord, Moet ik ze dan neerkloppen ofwat?

Ze heeft me gerust gelaten totdat ze bijna in slaap viel. En toen kwam ze vanachter het gordijntje piepen. Daar brandde serieus fel licht, recht in Marie haar oogjes en hopakee, terug klaarwakker. Kheb toen eens heel boos gekeken en heb ze niet meer gezien gehad.
Kword daar zo boos van als ze de hele tijd komen vragen of ze nog niet sliep. Tzijn toch geen computers die je kunt programmeren? Tzou anders heel gemakkelijk zijn.
En vanmorgen moesten die dingen van haar lijfje worden gedaan. Laat ze maar goed weken int water, dan komt dat zo los, vertelden ze mij. Tararaboem ja. Kheb de verpleegster geroepen gehad dat zij dat maar moest komen afdoen.
Tbelangrijkste is dat alles ok is!
