Ik heb met mijn moeder altijd al een heel goeie band gehad. Ik kon steeds met alles bij haar terecht. We konden (kunnen) ook ferm botsen maar dat blijft nooit lang duren. Nu ik zelf mama ben geworden is mijn respect voor haar enkel nog maar vergroot. Mijn vader was door zijn werk altijd heel veel weg, ik ben enig kind en daaruit is die band met mijn moeder ook zo diep geworden. Ik heb wel het gevoel dat ze mij nu ook anders bekijkt nu ik moeder geworden ben. We zijn nooit een gezin geweest waarin emoties en gevoelens vrijuit op tafel werden gegooid maar ik zie het in vele kleine dingen.
Met mijn vader heb ik nooit zo een diepe band gehad, die was altijd heel streng voor me. Op sommige vlakken te streng, te hard. Nu is die band met mijn vader de laatste jaren wel verbeterd. Hij is minder hard geworden.
Enkele weken geleden heeft hij een zwaar verkeersongeluk gehad, auto totaal vernield maar hij kwam er gelukkig met een gebroken wervel en kneuzingen vanaf (wervel geneest door rust). Dat was net 1 maand na de geboorte van onze kleine Emma en dat heeft bij ons wel even zwaar indruk gemaakt. Het had niet veel gescheeld of mijn dochtertje was haar Vake (haar grootvader dus) zo vlug al kwijtgeweest.
Mijn ouders zijn dol op onze dochter, hun eerste kleinkind. Ze hebben er lang op moeten wachten want ik ben tenslotte al 36!! Ik weet dat ze haar danig zullen verwennen en ze zal dingen mogen van mijn vader die ik nooit mocht. Toch zal hij niet ingaan tegen dingen die wij haar als ouders verbieden heeft hij beloofd.
Mijn ouders hebben mijn man en mij enorm geholpen na mijn zware bevalling en zonder hen had er hier veel misgelopen.
Want op mijn schoonouders hoeven we niet te rekenen. We zijn vriendelijk tegen elkaar en ik kan beter overweg met mijn schoonvader, maar mijn schoonmoeder is een venijn van jewelste. Ze heeft mijn man op zijn 18e haast letterlijk aan de deur gezet, na jaren van pensionaten. Toen hij mij leerde kennen en het serieus begon te worden tussen ons leek ze wakker te schieten dat ze "haar zoontje zou verliezen". Ze zal niets openlijk zeggen waar hij bij is maar al is hij nog maar even in de keuken dan krijg ik al opmerkingen en steken. Mijn huishouden doe ik niet goed, ik kan niet fatsoenlijk eten maken voor mijn man (toegegeven, ik ben geen keukenprinses maar zo erg is het nu ook weer niet), hoe ik onze dochter opvoed is niet goed....en nog veel en veel meer.
Dat is nog zo een verhaal: de alllereerste keer dat we samen met onze ouders gingen eten zodat ze elkaar konden ontmoeten wist schoonma direct tegen mijn moeder te zeggen dat ze vond dat mijn moeder een verkeerde manier van opvoeden (van mij dus) had gehad. Mijn moeder is ook niet op haar mondje gevallen en antwoorde direct dat zij ook niet meteen de opvoeding van mijn man zo schitterend vond. De toon was dus al gezet.
Ach, ik kan hier ook boeken over schrijven, dit is nog maar het kleinste tipje van de ijsberg.
Gelukkig staat mijn man vierkant achter me en hij is zelf ook niet al te verzot op zijn ouders. Als ik terug ga werken gaat Emma ongeveer twee dagen in de week naar mijn ouders gaan. Nu zat ik al een tijd met de schrik dat schoonma dan zou verwachten dat ze ook af en toe naar hen toe moet. Maar het zijn kettingrokers van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en ze roken dan wel niet als ze bij ons thuis zijn, als we bij hen thuis zijn houden ze zich niet in, ook niet voor een kind van 8 weken. Emma zou dan een hele dag in een appartementje vol rook zitten.
Nu heeft mijn man gelukkig gezegd dat hij niet van plan is om onze dochter bij hen te laten, net omdat ze het roken niet kunnen laten. Nu, ze laat ook merken dat mijn dochter voor haar veel minder is dan de kinderen van haar dochter, mijn schoonzus. Mijn ouders maken dat dubbel en dik goed, maar dat kind gaat dat later toch voelen, dat kan niet anders.
Enfin, intussen is dit al veeeeeeel langer geworden dan mijn bedoeling was maar het doet wel even deugd om wat frustraties van me af te schrijven.
Bedankt voor degenen die het tot het einde hebben uitgehouden!!
(en daar ben ik niet rouwig om!!)
). Hij is rechtshandig, en volgens haar is dat haar verdienste hoor!
Dus in hun huis mocht ik mijn kinderen niet aanmanen flink te zijn. Zo werkt dat toch niet he, Febe moet toch weten wanneer iets niet mag en hoe verwarrend is dit niet voor haar wanneer het bij ons neen en bij hun ja is... Nu, ik heb me niet laten zeggen, mijn antwoord was, mijn kinderen, mijn regels en wanneer het niet goed is gaan we naar huis. Ze waren onmiddellijk stil...
. Maar zoals ik al zei, gelukkig dat mijn ventje 100% achter me staat en dus ook niet zo gek is op zijn ouders.
