Het is mij sinds een paar dagen opgevallen dat Liam zich echt heel veel overstrekt, zodat hij een holle rug heeft.. En gaat daar bij altijd rechtstaan omdat hij dan zoveel kracht op zijn bene zet. Ook hoest hij veel en is niet ziek en dan komt dat wenen er nog eens bij. Je ziet echt dat hij zich dan ongemakkelijk voelt.
Nu heb ik gelezen dat dit symptomen kunnen zijn van het Kiss Syndroom..
Kent iemand dit of heeft iemand hier ervaringen mee??
Kiss syndroom?
Moderators:Welcome, Dagmar, Moderators
Ik had daar ook eens iets van gelezen en dacht dat maximke dat ook had met dat hij echt een voorkeurskant had, soms zie je wel symptomen en denk je direct dat hij het had
ik ben geweest naar de osteapaat en ze nekske zat inderdaad heel vast , hij had ook wat last van reflux, maar die had niet gepraat va het kisssyndroom, nu is die heel goed verbetert, gene last meer en is een heel ander kind (weent veel minder)
Als je twijfelt , zou ik eens naar dokter of osteo gaan hoor,
grtjs mieke
ik ben geweest naar de osteapaat en ze nekske zat inderdaad heel vast , hij had ook wat last van reflux, maar die had niet gepraat va het kisssyndroom, nu is die heel goed verbetert, gene last meer en is een heel ander kind (weent veel minder)
Als je twijfelt , zou ik eens naar dokter of osteo gaan hoor,
grtjs mieke
Lippens zegt mij wel iets, ben die denk ik tegengekomen op internet tijdens mijn zoektocht naar uitleg.
Is wel raar bij osteopaat, onze Japser heeft eerst heel veel gehuild, echt klagend dat ik op een bepaals moment vroeg aan die vent of ie zeker was dat da geen pijn deed. Toen heeft ie het getoond bij mij en was ik wel wat meer gerustgesteld. Later zei hij dat het emoties waren van de bevalling die terugkwamen ... Dat kind ...
toen we naar huis reden heeft hij heel veel geslapen en de eerste week was hij stukken rustiger.
Tijdens de derde sessie stopte hij van het ene op het andere moment met schreien en begon hij te lachen, dat was zalig, toen was ik helemaal zeker dat we goed bezig waren =)
Is wel raar bij osteopaat, onze Japser heeft eerst heel veel gehuild, echt klagend dat ik op een bepaals moment vroeg aan die vent of ie zeker was dat da geen pijn deed. Toen heeft ie het getoond bij mij en was ik wel wat meer gerustgesteld. Later zei hij dat het emoties waren van de bevalling die terugkwamen ... Dat kind ...
toen we naar huis reden heeft hij heel veel geslapen en de eerste week was hij stukken rustiger.
Tijdens de derde sessie stopte hij van het ene op het andere moment met schreien en begon hij te lachen, dat was zalig, toen was ik helemaal zeker dat we goed bezig waren =)
