wat moet ik doen??
Moderators:Welcome, Keppebolle, Moderators
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
Hallo ik ben sara en ik zit nu mijn laatste jaar op school.Sinds juni is het gedaan met mijn ex vriend waar ik 3 jaar ben mee samen geweest .tot nu toe wil hij geen enkel contact met me en als we elkaar zien is er gloeiende ruzie maar ik ben vorige maand te weten gekome dat ik zwanger ben en ik ben nu begonnen aan mijn 4de maand.Ik ben eergisteren naar hem geweest om het hem te zeggen en hij antwoorde erop ge moest u pil maar goed pakken.Wat kan ik doen zodat mijn kindje zijn vader terug heeft
geen makkelijk onderwerp,sara...
eerts en vooral,waarom is jullie relatie op de klippen gelopen??je schrijft,dat als jullie elkaar ,zien,het ruzie is..ik kan me niet voorstellen dat jullie dan als vrienden uit elkaar zijn gegaan,he..
zeggen dat je je pil moet pakken,vind ik een beetje'onvolwassen',je bent met twee om tot een zwangerschap te komen,denk ik zo..als jij van plan bent het kindje te houden,zal hij ofwel zijn verantwoordelijkheid moeten nemen,ofwel word je een alleenstaande mama..
onder verantwoordelijkheid nemen bedoel ik niet dat jullie weer een relatie moeten beginnen,he,begrijp mle niet verkeerd..
je vraagt wat je moet doen zodat je kindje weer een papa heeft....het klinkt cru,maar sommige kindjes zijn beter af zonder papa dan eentje die'gedwongen'papa is geworden..
Ik hoop dat je ergens terrecht kan,en dat je er met iemand goed over kan praten!
in elk geval,wat je ook doet,veel succes!!
eerts en vooral,waarom is jullie relatie op de klippen gelopen??je schrijft,dat als jullie elkaar ,zien,het ruzie is..ik kan me niet voorstellen dat jullie dan als vrienden uit elkaar zijn gegaan,he..
zeggen dat je je pil moet pakken,vind ik een beetje'onvolwassen',je bent met twee om tot een zwangerschap te komen,denk ik zo..als jij van plan bent het kindje te houden,zal hij ofwel zijn verantwoordelijkheid moeten nemen,ofwel word je een alleenstaande mama..
onder verantwoordelijkheid nemen bedoel ik niet dat jullie weer een relatie moeten beginnen,he,begrijp mle niet verkeerd..
je vraagt wat je moet doen zodat je kindje weer een papa heeft....het klinkt cru,maar sommige kindjes zijn beter af zonder papa dan eentje die'gedwongen'papa is geworden..
Ik hoop dat je ergens terrecht kan,en dat je er met iemand goed over kan praten!
in elk geval,wat je ook doet,veel succes!!
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
hela
je we kenden alkaar al van toen we kinds waren en hij was mijn gebuur.het is allemaal beginnen mislopen toen ik verhuisde want ik kon hem toen minder zien en zo was het de eerste keer dat onze relatie stopte toen waren we 1.5 jaar samen.Toen we in die tijd samen waren kwam hij nooit niet buiten we hadden alleen elkaar maar hij verhuisde toen ook en leerde nieuwe mensen kennen.Toen ik die mensen ook leerde kennen bleek het al dat ik te min was voor ze en ze begonnen tom tegen me op te steken omdat ik 7 jaar jonger ben dan heb en toen kwamen de ruzies dat ik me volwassener moest gedragen omdat tom nu meer vrienden had en mooie vriendinen begon ik negatief jaloers te worden en dat was het einde van onze relatie die eidigde op slaan en kloppen ik heb hem nu nog steeds niet verwerkt ik hou ng zielsveel van hem maar zijn vrienden steken hem op.Met die ruzies van nu bedoel ik dat hij zich vande eerste keer kwaardmaakt als hij me ziet en hij doet echt alles om contact te verbreken hij had me in de tijd belooft me altijd bij testaan en nu moe hij me niet meer kennen ik zie hem dagelijks want hij woont rechtover mijn school 
Hey,
Probeer er toch nog eens goed over te praten, als de ergste schok voor hem voorbij is. Als hij je buikje ziet groeien en hij misschien het kindje voelt stampen, zal hij misschien, hopelijk bijdraaien.
Geef de moed niet op, maar laat je vooral ook niet doen é. Waarschijnlijk heb je wel vrienden en familie genoeg die je kunnen helpen en steunen.
En voor raad en een bemoedigend woordje kun je steeds hier terecht.
Wat je zegt over slaan en kloppen, belooft wel niks veel goed voor jou en voor de toekomst van je kindje. Laat dit vooral niet gebeuren hé!
Veel sterkte!
Probeer er toch nog eens goed over te praten, als de ergste schok voor hem voorbij is. Als hij je buikje ziet groeien en hij misschien het kindje voelt stampen, zal hij misschien, hopelijk bijdraaien.
Geef de moed niet op, maar laat je vooral ook niet doen é. Waarschijnlijk heb je wel vrienden en familie genoeg die je kunnen helpen en steunen.
En voor raad en een bemoedigend woordje kun je steeds hier terecht.
Wat je zegt over slaan en kloppen, belooft wel niks veel goed voor jou en voor de toekomst van je kindje. Laat dit vooral niet gebeuren hé!
Veel sterkte!
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
je verkeert in een situatie die niet zo evident is....
eerst en vooral toch proficiat met je zwangerschap
want ik neem aan dat je er toch wel blij mee bent?! niet?!
Hoe reageert je familie op deze situatie? Heb je steun van je ouders?
kan je met hen over dit alles praten?
wat betreft de relatie met je vriend...
Uiteraard zal je vriend wel geschrokken zijn van het nieuws en dringt het nog niet helemaal tot hem door. Het kan dus best zijn dat hij nog van gedacht gaan veranderen hoor. Alleen vind ik zijn opmerking over dat pilgebruik wel heel kleingeestig. Je zegt dat hij 7 jaar ouder is dan jij, awel, dan mag hij wel wat meer verstand hebben vind ik!!
Hij was er toch ook bij!!
Maar je vertelt ook dat het niet zo goed boterde tussen jullie. ik vernam zelfs slaan en kloppen... dat klinkt niet zo positief hé...
en eerlijk gezegd zie ik dat ook niet onmiddellijk verbeteren, moesten jullie toch terug samen komen.
Dat is een teken dat er iets serieus wringt en daar moet je aan werken. Dat is niet op 123 opgelost...
Nu moet je voor jezelf de rekensom gaan maken over wat je wil met je leven en wat je verlangt voor jou en je kind
Wil je dat je kindje zijn eigen papa dicht bij hem heeft, maar dan ook het risico lopen dat dit kleintje steeds de spanningen tussen jullie beiden gaat voelen...
Of kies je voor een leven zonder de papa (eventueel iets uitwerken zoals co-ouderschap) waarbij jullie mekaar maar voor een minimum moeten zien en dan op vriendschappelijke manier verder kunnen.
Men zegt altijd dat een ideale gezinssituatie bestaat uit een mama en een papa
maar wat is perfect hé
als je noodgedwongen bij elkaar blijft omdat het zo hoort
dan gaan de kinderen daar toch de dupe van worden
en zelf word je er ook niet beter van hoor...
Ik neem aan dat dit geen gemakkelijke situatie voor je is
ik hoop van harte dat je veel steun van je omgeving krijgt
want dat kan je zeker nu wel gebruiken
En verder zijn wij hier ook steeds bereid om je een hart onder de riem te steken hoor
heel veel sterkte
en hopelijk kom je eruit
als je wil praten.... je weet ons te vinden hé
eerst en vooral toch proficiat met je zwangerschap
want ik neem aan dat je er toch wel blij mee bent?! niet?!
Hoe reageert je familie op deze situatie? Heb je steun van je ouders?
kan je met hen over dit alles praten?
wat betreft de relatie met je vriend...
Uiteraard zal je vriend wel geschrokken zijn van het nieuws en dringt het nog niet helemaal tot hem door. Het kan dus best zijn dat hij nog van gedacht gaan veranderen hoor. Alleen vind ik zijn opmerking over dat pilgebruik wel heel kleingeestig. Je zegt dat hij 7 jaar ouder is dan jij, awel, dan mag hij wel wat meer verstand hebben vind ik!!
Hij was er toch ook bij!!
Maar je vertelt ook dat het niet zo goed boterde tussen jullie. ik vernam zelfs slaan en kloppen... dat klinkt niet zo positief hé...
en eerlijk gezegd zie ik dat ook niet onmiddellijk verbeteren, moesten jullie toch terug samen komen.
Dat is een teken dat er iets serieus wringt en daar moet je aan werken. Dat is niet op 123 opgelost...
Nu moet je voor jezelf de rekensom gaan maken over wat je wil met je leven en wat je verlangt voor jou en je kind
Wil je dat je kindje zijn eigen papa dicht bij hem heeft, maar dan ook het risico lopen dat dit kleintje steeds de spanningen tussen jullie beiden gaat voelen...
Of kies je voor een leven zonder de papa (eventueel iets uitwerken zoals co-ouderschap) waarbij jullie mekaar maar voor een minimum moeten zien en dan op vriendschappelijke manier verder kunnen.
Men zegt altijd dat een ideale gezinssituatie bestaat uit een mama en een papa
maar wat is perfect hé
als je noodgedwongen bij elkaar blijft omdat het zo hoortdan gaan de kinderen daar toch de dupe van worden
en zelf word je er ook niet beter van hoor...
Ik neem aan dat dit geen gemakkelijke situatie voor je is
ik hoop van harte dat je veel steun van je omgeving krijgt
want dat kan je zeker nu wel gebruiken
En verder zijn wij hier ook steeds bereid om je een hart onder de riem te steken hoor
heel veel sterkte
en hopelijk kom je eruit
als je wil praten.... je weet ons te vinden hé
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
-
Katia
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
-
Katia
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
-
kristien_3
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:28 jul 2006, 20:16
- Locatie:ninove
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
ik heb geluk gehad deze keer.Tis toch erg he dat em da ongestraft kan doen.ik moet me zo rustig mogelijk houden en afwachten.ik ben blij dat ik het nog heb groetjes sara-
eenzaamsara
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 sep 2006, 20:19
- Locatie:eeklo
Gewoon naar de politie gaan en je verhaal gaan doen. En na wat ik hier heb gelezen, denk ik dat je best alle contact met je ex-vriend verbreekt! Hij is het gewoon niet waard van papa te worden. In je eentje zal het moeilijk zijn, maar het is te doen! Ik heb nog nergens gelezen dat je ouders je niet steunen, dus ga ik ervan uit dat ze dat wel doen, en met hun hulp lukt het je zeker! Veel succes en doe wat het beste is voor je kindje!eenzaamsara schreef:hoe moet ik dit dan bij de politie aanleggen?
welkom en proficiat met je zwangerschap.
ik weet niet of het goed is wat ik nu ga zeggen ma ik zou het zo doen aangezien dat hij rechtover je school woont ik zou gebaren dat ik hem niet zie en er niet tegen praten negeer hem als je een buikje begint te krijgen en hij ziet dat en je negeert hem mss zal hij dan beginnen nadenken en het beginnen beseffen.zou hem efkes met rust laten en als hij zelf dan contact opzoekt met jou dan zou ik het toch zeggen van als hij je graag ziet en terug wil dan hij zelf zijn keuze's moet maken en niet zijn vrienden voor hem hij moet tenslotte met u leven en indien hij geen contact zoekt zou ik in u laatste maand contact opnemen met hem en zeggen als je nu geen intresse hebt in je eigen (vlees en bloed)kind dan moet je later ook niet proberen als het te laat is t'is heel cru wat ik zeg ma t'is zo ze hebben je al die maanden alles zelf laten doen en je voor alle kosten laten opdraaien,alles in je eentje gedaan waarom zou je dan later het samen doen als hij het nu nog nie beseft dat het zijn kind is en als hij er nu al niet na om kijkt dan zou ik het wel weten.ooit vind je dan wel iemand die jou en je kindje de liefde zal geven die je nodig hebt en je kindje aanvaard en graag ziet als één van zijn eigen kind.hoop dat je er iets uit haalt in wat ik denk wens je in ieder geval veel succes en sterkte toe,versta dat het moeilijk en lastig is ma nu moet je in eerste plaats aan je baby denken en aan jezelf!!!das het belangrijkste momenteel!!!
ik weet niet of het goed is wat ik nu ga zeggen ma ik zou het zo doen aangezien dat hij rechtover je school woont ik zou gebaren dat ik hem niet zie en er niet tegen praten negeer hem als je een buikje begint te krijgen en hij ziet dat en je negeert hem mss zal hij dan beginnen nadenken en het beginnen beseffen.zou hem efkes met rust laten en als hij zelf dan contact opzoekt met jou dan zou ik het toch zeggen van als hij je graag ziet en terug wil dan hij zelf zijn keuze's moet maken en niet zijn vrienden voor hem hij moet tenslotte met u leven en indien hij geen contact zoekt zou ik in u laatste maand contact opnemen met hem en zeggen als je nu geen intresse hebt in je eigen (vlees en bloed)kind dan moet je later ook niet proberen als het te laat is t'is heel cru wat ik zeg ma t'is zo ze hebben je al die maanden alles zelf laten doen en je voor alle kosten laten opdraaien,alles in je eentje gedaan waarom zou je dan later het samen doen als hij het nu nog nie beseft dat het zijn kind is en als hij er nu al niet na om kijkt dan zou ik het wel weten.ooit vind je dan wel iemand die jou en je kindje de liefde zal geven die je nodig hebt en je kindje aanvaard en graag ziet als één van zijn eigen kind.hoop dat je er iets uit haalt in wat ik denk wens je in ieder geval veel succes en sterkte toe,versta dat het moeilijk en lastig is ma nu moet je in eerste plaats aan je baby denken en aan jezelf!!!das het belangrijkste momenteel!!!
onze liefde is beloont met dit mooi engeltje!!!
-
Sfiedeltje
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:19 sep 2006, 13:23
- Locatie:Kapellen
Ik ben akkoord met beerke. Ik heb ook zo eens een ex gehad, die mij langs geen kanten meer wou zien en mij altij belachelijk maakte bij zijn vrienden. Tot ik het op een keer beu was! Ik begon hem te negeren en na een tijdje kwam hij op kousevoetjes trug (ik heb hem toen wel de deur gewezen, zoiets pik ik gewoon niet ..)
Het geldt natuurlijk niet voor elke ex, maar het iis het proberen waard. Jongens willen het onbereikbare, en als jij die onbereikbare wordt, kan het zijn dat zijn interesse in jou terugkomt. Het is natuurlijk wel geen garantie.
Doe gewoon waar jij je goed bij voelt, en laat je door niemand iets opdringen.
Groetjes!
Het geldt natuurlijk niet voor elke ex, maar het iis het proberen waard. Jongens willen het onbereikbare, en als jij die onbereikbare wordt, kan het zijn dat zijn interesse in jou terugkomt. Het is natuurlijk wel geen garantie.
Doe gewoon waar jij je goed bij voelt, en laat je door niemand iets opdringen.
Groetjes!
