Babyforum.be

Ik ben Natascha, ik ben 22 jaar. Ik ben al meer dan 2 jaar getrouwd en we vonden het tijd voor een kindje! Toen ik stopte met de pil ben ik dan ook heel snel zwanger geraakt en nu nadert de bevalling zelfs al: 23 oktober 2004 (dus nog een goeie 6 weken).
We weten het geslacht nog niet, we willen het graag een verrassing houden (zolang de gyn zich niet verspreekt natuurlijk) en willen wachten tot het kindje eruit is om zijn geheim te onthullen.
Ondertussen stampt mijn baby-tje vredig rond en zit zelfs in de juiste positie. De gyn zegt dat als het zo blijft groeien dat het een flinke baby zal zijn. Ikzelf ben niet veel bijgekomen en da's maar goed ook. Ik voel me mentaal heel goed, maar lichamelijk is het niet meer gemakkelijk. Ik heb constant pijn aan mijn benen telkens ik mij wil draaien en ik moet constant naar 't toilet.
Ik zie niet echt uit naar de bevalling maar ik kan nauwelijks wachten om mijn babytje in de armen te houden. Voor mijn part mag het nu al komen hoor.

Grtjs,
Natascha

Proficiat en welkom op het forum.

Het begint te korten voor jullie. Veel succes zowel voor de mama als voor de papa. Wij verwachten ons eerste in februari.

Groetjes Glenn.

Hoi en welkom



Ik was vorig jaar voor 22 oktober uit geteld maar mocht mijn schatje op 12 oktober al in mijn armen sluiten .



In mei 2005 krijgt hij er een broer of zus bij .



Ik wens jou net als Dagmar een vlotte bevalling toe .

Hallo moedertjes/zwangere vrouwen!

Ik ben een lange tijd niet meer op het forum gekomen, foei foei foei, maar toen ik de uitnodiging kreeg mee te gaan naar de zoo, ben ik dan toch nog even op het forum komen piepen.

En ja hoor, het zal weer een verslaving worden, forummen!

Ik las even mijn berichtje van 10 september '04 en dacht dat het wel nodig was een update te geven over hoe alles nu verlopen is.

Mijn vermoedelijke bevallingsdatum was dus 23 oktober 2004, MAAR (gelukkig voor mij want ik was die dikke buik ondertussen wel héél erg moe), is JOAQHIM een maandje te vroeg geboren op 28 SEPTEMBER 2004.

Het is een heel zware bevalling geweest. In het begin ging alles heel vlot, ik had al 4 cm opening toen ik in het ziekenhuis aankwam. En toen ik aan de 9 cm kwam vertelden ze me dat het waarsfhijnlijk niet lang meer zou duren, ze schatten rond 13u. MAAR de baby daalde daarna niet meer over het 'randje'. Ik had ook na 4/5uur weeën een epidurale verdoving gevraagd. Eerst was het een hele luxe, ik dacht echt van is dat nu bevallen? IK voelde gewoon helemaal niks, ik voelde zelfs de weeën niet. Maar na enkele uren na de epidurale begon ik hevige pijn te krijgen in mijn rug. Ik moest, omdat Joaqhim nog niet over het randje was, op mijn rechterzijde gaan liggen om hem in de juiste positie te laten afdalen, maar dat was voor mij de meest pijnlijke zijde. De linkerzijde ging vrijwel goed, gewoon plat neerliggen was vreselijk, en op mijn rechterzijde ook, maar ik moest wel. Ik heb dan ook eens moeten overgeven toen ze mij weer controleerden (ik moest op mijn rug gaan liggen, wat niet te doen was van de pijn). Uiteindelijk kwam het moment dat ik mocht beginnen oefenen met duwen als er een wee kwam. Dus als er een wee kwam moest ik beginnen duwen, helaas voelde ik de weëen nooit. De verplegers/vroedvrouwen hebben mij uitstekend geholpen met mij te zeggen wanneer een wee kwam, maar ze vonden het toch vreemd dat ik dat zelf niet aanvoelde. Vreemd hé.

Nu ja, tijdens de bevalling zelf, ging het ook niet zo goed. Joaqhim moest geholpen worden op allerhande manieren. Ze moest op mijn buik duwen, er moest geknipt worden én er moest met een zuigknap gewerkt worden. Toen Joaqhim eindelijk geboren was, huilde hij niet en ademde hij moeilijk, dus meteen ging de vroedvrouw én de gyn naar het bedje ernaast en meteen begon reanimatie. Ze moesten ook een buisje in zijn keel steken en met een zuurstofmaskertje, het was geen mooi zicht. Minuutjes heeft het geduurd, maar voor ons leek het UREN, en wij waren echt aan het roepen naar hem van komaan, je moet bij ons blijven... Nadat hij terug 'in orde' was, moest hij dan ook meteen de coveuse in. Ze hebben hem wel eventjes getoont aan mij en zo wisten wij meteen ook of het een meisje of jongen was. Ikke HEEL erg blij dat't een jongen was.

Het hele gebeuren hebben wij ook helemaal gefilmd.

Toen brachten ze mij naar mijn kamer en werd mij uitgelegd dat Joaqhim naar een ander ziekenhuis moest worden overgebracht omdat hij kreunde bij het ademhalen. Vreselijk natuurlijk je kind al onmiddellijk moeten missen.

Gedurende de nacht heb ik niet veel kunnen slapen en ik heb dan ook een aantal keren gebeld naar de neantologie in het ander ziekenhuis om te horen hoe't met hem was. Je zult nooit geloven! Toen ze op weg waren met de ambulance moesten ze over enkele verkeersdrempels, bij de eerste drempel, was zijn gekreun al voorbij! Je zou zeggen GRRR DIE AMBULANCIER! Maar tegelijkertijd is het heel grappig én heel goed dat zijn probleem meteen gedaan was! hihi

De volgende dag kwamen er natuurlijk al vrienden en familie op bezoek, maar Joaqhim kwam pas om 17u de volgende dag, zo zat ik de hele dag nog alleen.

Het is ook mijn eerste kindje, ik wist nog niet hoe ik een pamper moest verversen laat staan hoe ik hem moet wassen/eten geven. De eerste 2/3 dagen voelde ik mij niet echt moeder, ik had alleen maar pijn van de bevalling en de knip, en ik moest afkolven en er kwam geen melk uit mijn borsten. Maar bij de derde dag ben ik begonnen met bij elke voedling, zelfs 's nachts, te komen naar binnen om hem te helpen voeden/wassen/pamper verversen. Voor die periode had ik zoiets van o jee straks moet hij mee naar huis en weet ik niet wat ik moet doen. Maar na die derde dag wist ik perfect hoe het moest. Alleen het afkolven is geen plezier.

Om zeker te zijn is Joaqhim toch 6 dagen in totaal op de neantologie gebleven. Ik mocht normaal maar 4 dagen blijven, maar ik ben toch 1 dag langer gemogen. Zo ben ik alleen 1 dag thuis geweest zonder ons babytje.

Het afkolven/borstvoeding geven is uiteindelijk niet gelukt. Ik heb moet volledig overstappen op flesjesvoeding.

Ondertussen een jaar verder begint hij al flink te stappen, maar enkel als hij houvast heeft. Nu is het nog kwestie van tijd dat hij probeert los te laten.

Hij babbelt ook al veel, allemaal gebrabbel, bababa, mama, papa, en dan ook nog idiaantje spelen, dat hebben wij hem niet geleerd en dat is hij opeens zelf beginnen doen.

Hij is echt een brave kerel, al een echte peuter en ik geniet echt ten volste van zijn opvoeding.

GRtjs,
Natascha

Hallo, welkom hier en veel plezier op de forum.

Toch nog proficiat met je nu al 1 jarig zoontje

Ik heb eigenlijk niet veel tijd gehad om aan die tijd terug te denken, we hebben zijn verjaardag gevierd toen we een midweek in een bungalowpark in Nederland waren. Ik moet wel zeggen, nu het jaar voorbij is gevlogen en mijn lichaam min of meer terug in orde is begint het wel te kriebelen voor een tweede kindje, zeker nu omdat mijn zus zwanger is. Nu nog ongeduldig een huisje zoeken om te kopen en dan komt er misschien gauw een tweede kindje!

Grtjs,
Natascha

hey een dikke welkom van mij ook...

dat je snel weer de draad hier kan aanpikken want het is inderdaad verslavend...

vertel lekker en gezellig over je kindje mee en leuk om je nog eens t ehoren