Moderators:Welcome, Keppebolle, Moderators
), moet zelfs nog mijn eerste dokterbezoek doen. Heb wel al 2 testen gedaan en die waren dus positief. 
Ik voel me een beetje stom 
dat ik mij al zo vroeg voorstel, maar ik ben veel te enthousiast en kan niet wachten. Ben een beetje bang, dat er iets misloopt, maar dat is normaal zeker die angst? Ik woon in Italie en mijn vriend is voornamelijk in het buitenland voor zijn werk, dus het zal vaak wat eenzaam zijn tijdens mijn zwangerschap. 
.
. Neen, niet eens een knuffel . Ik had het me veel romantischer voorgesteld, een etentje bij kaarslicht en dan vertellen dat hij papa werd. maar neen. Hij komt thuis op 25 juli en dan laten we elkaar niet meer los Michi schreef:En woont jouw of zijn familie dichtbij? Ik denk dat het gemis vooral in deze periode (zwangerschap) het moeilijkst is. Nu is het nog het begin, maar hoe verder in de zwangerschap, hoe moeilijk denk ik toch. Een moeder, zus of vriendin om eens mee te praten. Ja, dat kan ik ook wel aan de telefoon, maar dat is toch anders hé. En mijn vriend, met wie ik samenwoon is altijd in het buitenland, dus maakt het er ook niet gemakkelijker op. Vorige week heb ik ontdekt dat ik zwanger was, ik wou het uitschreeuwen van geluk, maar ik was alleen thuis. Zo'n groot nieuws heb ik moeten zeggen aan de telefoon
Maar ik denk wel dat de zuiderse typen dominanter zijn? Gelukkig is hij dan ook geen mama's kindje (zoals vele italiane)
