Ik ben eindelijk eens achter de pc geraakt

Nu kan ik jullie mijn verhaal vertellen:
Op dinsdag 22 November moest ik om 9 uur in het az stjan zijn om eens een controle te doen, en de gynecoloog eens te spreken. maar ergens dacht ik wel dat ik daar ging blijven ook omdat ik al 8 dagen overtijd liep en die morgen een heel klain beetje bloed verloren had. Nu mijn moeder heeft mij gebracht maar we hadden niet zo'n drukte verwacht langst de baan en we kwamen een half uur te laat aan. toen ik daar aankwam begrepen ze eerst niet goed waarom ik daar was. en hebben ze gebeld naar die gynecoloog.
Om 10 uur lag ik in de arbeidskamer voor een monitor. en een controle. Ik had toen 3 cm opening en mijn baarmoederhals zat al een klein beetje gunstig. dus heben ze terug gebeld en gevraagd of ze een pilletje mochten opsteken. Om 10u30 hebben ze dan een pilletje opgestoken.
Ik heb geprobeerd zonder epi , maar begon enorm last te krijgen van mijn rug. en ook.... ik kon mij alleen sterk houden als er iemand in de kamer was en het jammere was dat mijn man het niet lang kon volhouden door zijn operatie en hij veel terug naar zijn kamer ging om te rusten. dus iedere keer dat hij weg was kon ik het zeer neit meer verdragen. en ik kreeg weeen om de minuut. rond 12.30 heb ik een epi aangevraagd( toen had ik al 5 cm opening) en rond 1 uur hebben ze hem gegeven tussen de weeen door. na een kwartiertje werkte deze nog niet


plotseling ging het alemaal zo rap ik vroeg of ze mijn man wilden roepen. nog geen 10 minuten later kwam hij op de kamer en lag ik al te roepen dat ze zich moesten haasten omdat hij aan het komen was!!!
dat hebben ze ook gedaan ze liepen met mij en mijn bed naar de bevallingskamer. Ik heb gewoon heel de afdeling in rep en roer gezet


toen we in de bevallingskamer aankwamen moest ik proberen op de arbeidstafel te geraken. dat ging bijna niet omdat het hoofdje al klaar zat.
en 10 minuten later na 3 maal persen was ons zoontje daar

Hij is geboren om 15.10 en woog 3.750 kg en mat 53 cm
zijn naam is Owen
na de geboorte heeft mijn man vertelt hoe het juist is gegaan. en ik heb een beetje spijt hoe ik gereageerd heb. de vroedvrouw de naast mij stond heeft het enorm moeten bekopen


maar daar weet ik echt niets meer van
Nu ik ben heel blij dat we er weer een gezond zoontje bij hebben
