Babyforum.be

Hallo iedereen

Ik ben nieuw sinds vandaag en ik zou toch mijn verhaal even willen doen.

Sinds enkele maanden heb ik een enorme kinderwens.
Nochtans ben ik nog maar 22.

Ik droom er soms over en dat kunnen dan de stomste zaken zijn: te vroeg bevallen en de geboortelijst is nog niet in orde, de bevalling op zich dromen, . . .

Moest het van mij afhangen dan zou ik er direct aan beginnen. Ik heb een lieve vriend en we wonen al 2 jaar samen. We hebben allebei werk. Jammer genoeg zit ik in een vervangstelsel waardoor ik geen vast contract heb en dat schrikt me wel af. Normaal gezien zou dat volgend jaar in september opgelost worden maar dat is nog zolang...

In mijn hoofd zit ik alles al te plannen... Waar de geboortelijst leggen, aantal geboortekaartjes, wie wordt meter en peter,... Soms voelt mijn kinderwens wat obsessief aan. Zo hard ben ik er met bezig.

Groetjes
V-ke

ik denk dat elke vrouw dat wel herkent!

Ik ben zelf nog maar 21 en ik heb ook een grote kinderwens, die van mij was zo groot dat ik al meer dan 7 maand gestopt ben met de pil!

Ik heb ook geen vast contract op het werk, maar het kan wel verlengd worden, dus we zien wel als dat zover is! Ik raak namelijk niet natuurlijk zwanger en onderga een vruchtbaarheidsbehandeling!

Bespreek het goed met je vriend, en dan weet je wel wanneer de tijd er rijp voor is!

veel succes in elk geval

Een kinderwens is moeilijk te negeren...dat blijft gewoon in je rondspoken.
Ik en mijn vriend waren ook zo'n goeie 2 jaar samen toen ik op mijn 18de bewust zwanger werd van Anaïs. We hadden allebei werk...maar door verandering van geranten op de plaats waar ik werkte kreeg ik toen mijn ontslag omdat de nieuwe geranten de verkoopsters niet wouden mee overnemen...Een tijdje later ontdekte ik zwanger te zijn...
Dus er kunnen altijd dingen gebeuren die je niet voorziet.
Nu ben ik ondertussen 21 en zwanger van een tweede...ook nu kwam het niet op een ideaal moment maar we zullen er ons wel doorslaan. Tzal niet altijd makkelijk zijn.
Als wij gingen gewacht hebben op "het ideale moment" bij uitstek waren we nu zeker nog altijd kinderloos.
Dus alles heeft zijn kanten...je moet vooral voor jezelf beslissen, en samen met je vriend uiteraard hoe jullie je leven verder zien...en mits je kinderwens nu zo groot al is denk ik niet dat het de bedoeling is om te wachten tot je dertigste....

Praat er nog eens goed over met je vriend...

Bedankt voor jullie lieve reacties.

Mijn vriend en ik zijn al bijna 6 jaar samen.
Relationeel zit het allemaal goed.
Maar hij heeft meer het idee... Huisje, tuintje, boompje, kindje,...

Hij spreekt altijd over kindjes binnen 2 à 3 jaar.

Ik zou er nu al aan beginnen moest ik een contract van onbepaalde duur hebben.
Ik denk niet dat mijn baas me zou ontslagen maar loop het risico liever niet. En een jaartje wachten zal misschien nog wel lukken?!

Nooit gedacht dat een moedergevoel op zo'n korte tijd zo hevig kon worden.

Groetjes
V-ke

Het moedergevoel is inderdaad een heel sterk fenomeen
Je zal zien hoe het verdergaat he nu...hier is alles in de omgekeerde richting trouwens...kindjes...en de rest komt hopelijk nog ooit

Ik ben al blij dat ik erover kan praten.
Heb het wel al tegen enkele mensen verteld maar dan krijg je dikwijls de reactie "je hebt toch nog tijd genoeg, spaar eerst maar".

Ik kom uit een carrièrefamilie en het was voor de meeste al een serieuze opdoffer dat ik niet heb verder gestudeerd. Ik heb wel geprobeerd maar dat zat er voor mij gewoon niet in.

Ik ben vroeg aan mijn leven begonnen en dat zal wel invloed hebben op de mentale toestand nu.

Groetjes
V-ke

In feite is het blijkbaar nooit het ideaal moment om zwanger te worden. Er is altijd wel iets wat je nog wilt doen, of iets anders wat je tegenhoudt. Ook ik zou zeggen "ga ervoor". Wat er ook je tegenhoudt, er komt altijd wel een oplossing uit de bus .

ik heb ook een grote kinderwens en moest het aan mij gelegen hebben was ik er al 3 jaar eerder aan begonnen maar ja, je moet met 2 zijn hé, en een kindje kan je niet plannen want er is anders altijd wel iets wat je tegenhoudt

Mijn vriend en ik heb er deze nacht nog over gepraat.
Ik kon maar niet slapen.

We kunnen ons allebei wel vinden om nog een jaartje te wachten.
Als alles goed gaat, stop ik volgend jaar in september met de pil.

Ik kan beginnen aftellen

Groetjes
V-ke

Wat fijn voor je. Eindelijk een datum om naar uit te kijken he. Wat werk en dergelijke betreft. Wij zijn ook aan kindjes begonnen toen we allebei een vaste job hadden en er zeker van waren dat de tijd rijp was. Maar ik kreeg mijn ontslag vlak voor ik wist dat ik zwanger was. Uiteindelijk het beste wat me is overkomen. Want mijn zwangerschap was niet bepaald een pretje. Ik ben dus thuisgebleven tijdens de zwangerschap en geniet daar nu mijn kleintje er is nog steeds van. Je ziet, alles komt op zijn pootjes terecht.

Veel succes.

Groetjes,
Bijou

Succes ermee!!!
en 't is wat major zegt er is altijd wel iets en je vindt wel een oplossing als het probleem zich werkelijk voordoet.

Ik ken dat er is altijd wel iets dat je tegenhoud!

Ik heb hier vandaag gaan solliciteren en ik heb de job, maar ik moet tegen morgen laten weten of ik ze neem of niet!

Ik probeer namelijk zwanger te raken (maar dat heb ik niet verteld) dus daarvoor zou ik eigenlijk op mijn werk willen blijven, maar daar werken ze ook maar met tijdelijke contracten!

DUs ik denk dat ik die job ga aannemen, want als ik bij mijn huidig werk blijf heb ik ook kans dat ik buitengezet word dus ja...

Ben blij dat jullie een compromis hebben kunnen sluiten.
Voor je het weet is het september 2008.
Kom maar veel langs en schrijf je gevoelens maar van je af.
We helpen je wel dat jaar doorspartelen.

Ik begrijp dat wel, maar je mag er echt niet teveel mee bezig zijn. Je zou niet de eerste zijn die niet makkelijk zwanger raakt omdat ze het niet uit haar hoofd kan zetten.
Dat niet hebben van een vast contract zou ook een hinderpaal zijn voor mij. Tenslotte heb je veel geld nodig als je een kind hebt....
Ik wens je veel succes toe en mss kunnen we samen aftellen naar september???

major schreef:In feite is het blijkbaar nooit het ideaal moment om zwanger te worden. Er is altijd wel iets wat je nog wilt doen, of iets anders wat je tegenhoudt. Ook ik zou zeggen "ga ervoor". Wat er ook je tegenhoudt, er komt altijd wel een oplossing uit de bus .

Ik sluit me hier volledig bij aan!

Ik vergelijk voor een kindje kiezen met duiken in de zee. Je zal wel zwemmen (of spartelen ) als je erin terecht komt!

Als je er teveel over nadenkt komt het er niet van!

Maar ik lees dat je er nu een termijn op hebt gezet, awel, da's al een goed begin en een leuk vooruitzicht, hé.