Al jaren zijn we bezig om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Helaas zit het elke keer tegen. Na 3 mislukte IVF/ICSI pogingen hebben ze ons in het UZ te Gent aangeraden om het via eiceldonatie te proberen. Daarom zijn we op zoek naar een eiceldonor. Wil je hier meer over weten of wil je ons helpen neem dan a.u.b. contact met ons op.
eiceldonor@hotmail.com
Eiceldonor gevraagd omgeving Gent
Moderators:Welcome, Moderators
-
greet mama van yoran
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:28 okt 2005, 12:42
- Locatie:Beerse, Turnhout, Antwerpen
- Contacteer:
idd veel succes met de zoektocht naar een eiceldonatie.
grtz greet
grtz greet
fiere mama van yoran & Ylian & Ylenia & ?? 
fiere meter van dieuwke
http://www.babyforum.be/phpforum_NL/alb ... ser_id=630
fiere meter van dieuwke
http://www.babyforum.be/phpforum_NL/alb ... ser_id=630
-
jong moederke
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54
bedankt voor al jullie medeleven. Hopelijk krijgen we snel een mailtje van iemand die (anoniem) wil doneren. Normaal gezien zouden we volgende maand aan de beurt zijn, maar helaas is onze donor er op het laatste moment mee gestopt. Als we niemand vinden zijn we pas in oktober/november aan de beurt.....
Helaas nog niemand gevonden. Wil je meer weten over eiceldonatie stuur dan een mailtje naar eiceldonor@hotmail.com
Misschien is er iemand in jullie omgeving die eiceldonor wil worden. Veel mensen weten niet eens dat je eicellen kunt doneren....
Misschien is er iemand in jullie omgeving die eiceldonor wil worden. Veel mensen weten niet eens dat je eicellen kunt doneren....
Mijn verhaal begint heel wat jaren geleden. We waren allebei bijna 30 en vonden dat het tijd was om aan kindertjes te beginnen. Helaas kwamen we er snel achter dat er iets niet in orde was bij mijn man. Doordat hij de bof heeft gehad tijdens de puberteit maakt zijn lichaam antistoffen aan waardoor de zaadcellen niet lang genoeg blijven leven. Ook waren er te weinig zaadcellen.
Al snel zijn we in het UZ te Gent terecht gekomen. Met wat medicatie zou het aantal zaadcellen verhoogd kunnen worden en zo zouden het er misschien genoeg zijn voor kunstmatige inseminatie. De antistoffen zouden eruit gefilterd kunnen worden. Alles leek eventjes goed te komen. Helaas bleek de medicatie niet voldoende te zijn.
We moesten dus beginnen aan een IVF/ICSI behandeling om onze droom uit te laten komen. Bij deze behandeling worden er enkele eicellen weggehaald en in het laboratorium bevrucht. Vol enthousiasme begonnen we aan onze eerste poging. Na een week bleek ik niet goed te reageren op de hormonen die de eicellen laten groeien. De dosis werd opgevoerd en de behandeling duurde veel langer dan normaal.
Het resultaat 4 rijpe eicellen! Na enkele dagen kregen we van het ziekenhuis te horen dat er 2 bevrucht waren. Er werden dus even later 2 embryootjes ingeplant. We waren dolgelukkig, want we wisten dat het uiteindelijk allemaal goed zou komen! Normaal wordt er bij de eerste poging slechts 1 embryo ingeplant, maar omdat de kwaliteit niet zo goed was hebben ze er 2 ingeplant. Na 2 weken ontdekten we dat de embryootjes het niet gered hadden.
Al snel volgde een nieuwe poging. Met de resultaten van de eerste pogingen konden ze nu de dosis medicatie aanpassen, zodat de nieuwe poging beter zou verlopen. Het aantal eicellen dat groeide was meer dan de eerste poging. Ook de duur van de behandeling was normaal. Alles zag er goed uit. Zou het deze keer misschien lukken? Opnieuw waren er 2 embryootjes. Ook deze waren weer van matige kwaliteit zodat de artsen ons weer weinig kans gaven. Maar er zaten er weer 2 in mijn buik en deze keer moest het, tegen beter weten in, lukken. Helaas.
Er volgde een gesprek met de arts. Er was waarschijnlijk toch ook iets mis met mijn eicellen. We zouden nog 1 poging doen. Met kompleet andere medicatie, aangevuld met aspirine. Zo werd alles op alles gezet voor onze laatste IVF/ICSI poging. Er waren veel meer eicellen dan bij de eerste 2 pogingen! Er werden uiteindelijk 3 eicellen bevrucht. Alles ging perfect.
We waren in het ziekenhuis voor de inplanting van de embryootjes. Weer heel slecht nieuws. Van de 3 embryootjes was er maar eentje in leven gebleven en deze was ook nog eens van matige kwaliteit. In plaats van de verwachte 3 werd er dus maar eentje ingepland. 2 weken later wisten we zeker dat ook deze poging mislukt was. Onze wereld stortte kompleet in….
Na enkele maanden volgde er een gesprek met onze arts. De enigste echte kans op een zwangerschap was met behulp van gedoneerde eicellen. Hier was wel een lange wachtlijst voor. Na alle tegenslagen kom je dan ook nog eens op een wachtlijst van 1,5 jaar te staan. De kinderwens is zo groot en het geduld is zo moeilijk op te brengen. Als we een ruildonor zouden vinden dan zouden we sneller aan de beurt zijn.
Zo gingen we op zoek naar een anonieme ruildonor. Na enkele maanden vonden we iemand! We zouden snel aan de beurt zijn. Het ziekenhuis belde met het goede nieuws. Ze hadden een eiceldonor voor ons gevonden. Na een week belde het ziekenhuis opnieuw: de ruildonor was helaas gestopt wegens privé omstandigheden. Het feest ging niet door. We moeten opnieuw gaan zoeken naar een donor of heel erg geduldig zijn en nog maanden en maanden wachten……..
Hopelijk komt er toch nog een happy end, maar daar hebben we u hulp voor nodig!!!
Groetjes,
Djessica
Al snel zijn we in het UZ te Gent terecht gekomen. Met wat medicatie zou het aantal zaadcellen verhoogd kunnen worden en zo zouden het er misschien genoeg zijn voor kunstmatige inseminatie. De antistoffen zouden eruit gefilterd kunnen worden. Alles leek eventjes goed te komen. Helaas bleek de medicatie niet voldoende te zijn.
We moesten dus beginnen aan een IVF/ICSI behandeling om onze droom uit te laten komen. Bij deze behandeling worden er enkele eicellen weggehaald en in het laboratorium bevrucht. Vol enthousiasme begonnen we aan onze eerste poging. Na een week bleek ik niet goed te reageren op de hormonen die de eicellen laten groeien. De dosis werd opgevoerd en de behandeling duurde veel langer dan normaal.
Het resultaat 4 rijpe eicellen! Na enkele dagen kregen we van het ziekenhuis te horen dat er 2 bevrucht waren. Er werden dus even later 2 embryootjes ingeplant. We waren dolgelukkig, want we wisten dat het uiteindelijk allemaal goed zou komen! Normaal wordt er bij de eerste poging slechts 1 embryo ingeplant, maar omdat de kwaliteit niet zo goed was hebben ze er 2 ingeplant. Na 2 weken ontdekten we dat de embryootjes het niet gered hadden.
Al snel volgde een nieuwe poging. Met de resultaten van de eerste pogingen konden ze nu de dosis medicatie aanpassen, zodat de nieuwe poging beter zou verlopen. Het aantal eicellen dat groeide was meer dan de eerste poging. Ook de duur van de behandeling was normaal. Alles zag er goed uit. Zou het deze keer misschien lukken? Opnieuw waren er 2 embryootjes. Ook deze waren weer van matige kwaliteit zodat de artsen ons weer weinig kans gaven. Maar er zaten er weer 2 in mijn buik en deze keer moest het, tegen beter weten in, lukken. Helaas.
Er volgde een gesprek met de arts. Er was waarschijnlijk toch ook iets mis met mijn eicellen. We zouden nog 1 poging doen. Met kompleet andere medicatie, aangevuld met aspirine. Zo werd alles op alles gezet voor onze laatste IVF/ICSI poging. Er waren veel meer eicellen dan bij de eerste 2 pogingen! Er werden uiteindelijk 3 eicellen bevrucht. Alles ging perfect.
We waren in het ziekenhuis voor de inplanting van de embryootjes. Weer heel slecht nieuws. Van de 3 embryootjes was er maar eentje in leven gebleven en deze was ook nog eens van matige kwaliteit. In plaats van de verwachte 3 werd er dus maar eentje ingepland. 2 weken later wisten we zeker dat ook deze poging mislukt was. Onze wereld stortte kompleet in….
Na enkele maanden volgde er een gesprek met onze arts. De enigste echte kans op een zwangerschap was met behulp van gedoneerde eicellen. Hier was wel een lange wachtlijst voor. Na alle tegenslagen kom je dan ook nog eens op een wachtlijst van 1,5 jaar te staan. De kinderwens is zo groot en het geduld is zo moeilijk op te brengen. Als we een ruildonor zouden vinden dan zouden we sneller aan de beurt zijn.
Zo gingen we op zoek naar een anonieme ruildonor. Na enkele maanden vonden we iemand! We zouden snel aan de beurt zijn. Het ziekenhuis belde met het goede nieuws. Ze hadden een eiceldonor voor ons gevonden. Na een week belde het ziekenhuis opnieuw: de ruildonor was helaas gestopt wegens privé omstandigheden. Het feest ging niet door. We moeten opnieuw gaan zoeken naar een donor of heel erg geduldig zijn en nog maanden en maanden wachten……..
Hopelijk komt er toch nog een happy end, maar daar hebben we u hulp voor nodig!!!
Groetjes,
Djessica
Een aangrijpend verhaal vind ik.
Ik ben momenteel zwanger en kan je dus niet verder helpen, moest ik geen kinderwens meer koesteren zou ik je met alle plezier willen helpen. Echt waar, ik stel mezelf in je plaats en kan me een beetje voorstellen hoe erg het moet zijn als je zo hevig verlangt naar een klein wondertje en dan moet rekenen op de hulp van anderen. Ik hoop echt dat jullie zo snel mogelijk iemand vinden die jullie wil helpen.
Heel veel succes!!!
Ik ben momenteel zwanger en kan je dus niet verder helpen, moest ik geen kinderwens meer koesteren zou ik je met alle plezier willen helpen. Echt waar, ik stel mezelf in je plaats en kan me een beetje voorstellen hoe erg het moet zijn als je zo hevig verlangt naar een klein wondertje en dan moet rekenen op de hulp van anderen. Ik hoop echt dat jullie zo snel mogelijk iemand vinden die jullie wil helpen.
Heel veel succes!!!
Sophie: veel succes, het is niet abnormaal dat het een tijdje duurt. Per maand heb je gemiddeld maar zo'n 15% kans. Pas als het langer duurt dan 1 jaar, dan moet je je zorgen gaan maken. Toch hoop ik voor je dat het snel gaat lukken!!
Saartje: bedankt. Het is inderdaad erg moeilijk om voor te stellen wat het verlangen naar zo'n wondertje allemaal met je doet. Je kunt het ook heel erg moeilijk uit je hoofd krijgen. Je staat er vaak mee op en gaat er mee slapen. Afleiding zoeken is soms makkelijker gezegd dan gedaan.
Saartje: bedankt. Het is inderdaad erg moeilijk om voor te stellen wat het verlangen naar zo'n wondertje allemaal met je doet. Je kunt het ook heel erg moeilijk uit je hoofd krijgen. Je staat er vaak mee op en gaat er mee slapen. Afleiding zoeken is soms makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik zal er eens over praten met een aantal vriendinnen wiens kinderwens vervuld is... eens horen hoe zij er tegenover staan...
You never know...
Is er niemand in je vriendenkring die donor wil zijn?
Of van je familie?
Ik heb eens een reportage daarvan gezien.
Ze gebruiken dan niet de eicel van die vriendin of dat familielid van je, maar van een andere (voor jou dan anonieme) donor en de eicel van je kennis gebruiken ze dan voor een ander koppel...
Ik hoop echt dat er iemand is die dit wil doen...
Zelf zal ik je niet kunnen helpen. Is bij mij ook niet vanzelf gegaan, zwanger worden
Spijt me!
You never know...
Is er niemand in je vriendenkring die donor wil zijn?
Of van je familie?
Ik heb eens een reportage daarvan gezien.
Ze gebruiken dan niet de eicel van die vriendin of dat familielid van je, maar van een andere (voor jou dan anonieme) donor en de eicel van je kennis gebruiken ze dan voor een ander koppel...
Ik hoop echt dat er iemand is die dit wil doen...
Zelf zal ik je niet kunnen helpen. Is bij mij ook niet vanzelf gegaan, zwanger worden
Spijt me!
Eerst zou mijn zus eicellen voor mij gaan doneren. Haar man kon echter niet goed met het idee overweg en kreeg allerlei lichamelijke klachten. Om verdere familie en relatieproblemen te voorkomen hebben we toen besloten om het niet te doen. Helaas was ze te oud om als anonieme ruildonor voor iemand anders te doneren, anders had ze ons op die manier kunnen helpen. Haar man zou daar geen problemen mee gehad hebben.
Verder heb ik 2 hele goede vriendinnen, die het zeker voor mij zouden willen doen (ruildonatie). Alleen de ene is momenteel zwanger en de andere heeft nog geen kinderen en heeft nogal wat problemen gehad het laatste jaar.
Verder is er helaas niemand in mijn omgeving die ons zou kunnen/willen helpen.
Verder heb ik 2 hele goede vriendinnen, die het zeker voor mij zouden willen doen (ruildonatie). Alleen de ene is momenteel zwanger en de andere heeft nog geen kinderen en heeft nogal wat problemen gehad het laatste jaar.
Verder is er helaas niemand in mijn omgeving die ons zou kunnen/willen helpen.
Hier wat meer informatie over eiceldonatie:
Om door een ziekenhuis geaccepteerd te worden als eiceldonor moet je aan een aantal eisen voldoen. Je moet jonger zijn dan 36 jaar, dit heeft te maken met dat de eicelkwaliteit verslechterd naarmate je ouder wordt. Bij voorkeur moet ook je eigen kinderwens vervuld zijn. Je bent dan bewezen vruchtbaar en ook psychisch is het een stuk makkelijker als je zelf geen kinderen meer wilt. Toch worden er wel uitzonderingen gemaakt. Zo kan iemand die net 36 geworden is of iemand die zeker weet dat ze zelf geen kinderen wil toch doneren. Ook iemand die sterk in zijn schoenen staat en persé wil doneren kan het ziekenhuis overtuigen ook al wil die persoon later zelf nog kinderen.
Een eiceldonatie is helaas niet zo eenvoudig als een bloeddonatie. Er gaan 2 maanden aan vooraf voordat de eicelpunktie (het wegnemen van enkele eicellen) kan gebeuren. De eerste maand slik je gewoon een anticonceptiepil, de 2e maand krijg je gedurende 20 dagen een injectie. Deze injecties zorgen ervoor dat je geen eisprong krijgt en laten enkele eicellen rijpen(10-20). De eicelpunktie is een kleine medische ingreep, die onder plaatselijke of algehele narcose kan plaatsvinden. Als je kiest voor algehele narcose en je neemt na afloop voldoende pijnstillers dan hoef je geen pijn te lijden. Door een donatie te doen kun je tot 4 koppels helpen. Elk koppel krijgt namelijk 6 eicellen toegewezen en het koppel dat een donor aanbrengt komt bovenaan de wachtlijst te staan. Natuurlijk worden alle (on)kosten volledig vergoed!
Wil je meer weten dan kun je de folder van het UZ in Gent nalezen op www.freya.nl\freecd.htm
Mocht je nog vragen of opmerkingen hebben dan stuur je me maar een mailtje... (eiceldonor@hotmail.com)
Groetjes,
Djessica
Om door een ziekenhuis geaccepteerd te worden als eiceldonor moet je aan een aantal eisen voldoen. Je moet jonger zijn dan 36 jaar, dit heeft te maken met dat de eicelkwaliteit verslechterd naarmate je ouder wordt. Bij voorkeur moet ook je eigen kinderwens vervuld zijn. Je bent dan bewezen vruchtbaar en ook psychisch is het een stuk makkelijker als je zelf geen kinderen meer wilt. Toch worden er wel uitzonderingen gemaakt. Zo kan iemand die net 36 geworden is of iemand die zeker weet dat ze zelf geen kinderen wil toch doneren. Ook iemand die sterk in zijn schoenen staat en persé wil doneren kan het ziekenhuis overtuigen ook al wil die persoon later zelf nog kinderen.
Een eiceldonatie is helaas niet zo eenvoudig als een bloeddonatie. Er gaan 2 maanden aan vooraf voordat de eicelpunktie (het wegnemen van enkele eicellen) kan gebeuren. De eerste maand slik je gewoon een anticonceptiepil, de 2e maand krijg je gedurende 20 dagen een injectie. Deze injecties zorgen ervoor dat je geen eisprong krijgt en laten enkele eicellen rijpen(10-20). De eicelpunktie is een kleine medische ingreep, die onder plaatselijke of algehele narcose kan plaatsvinden. Als je kiest voor algehele narcose en je neemt na afloop voldoende pijnstillers dan hoef je geen pijn te lijden. Door een donatie te doen kun je tot 4 koppels helpen. Elk koppel krijgt namelijk 6 eicellen toegewezen en het koppel dat een donor aanbrengt komt bovenaan de wachtlijst te staan. Natuurlijk worden alle (on)kosten volledig vergoed!
Wil je meer weten dan kun je de folder van het UZ in Gent nalezen op www.freya.nl\freecd.htm
Mocht je nog vragen of opmerkingen hebben dan stuur je me maar een mailtje... (eiceldonor@hotmail.com)
Groetjes,
Djessica
De spuitjes kun je zelf zetten of je kunt het door je partner laten doen. Het gaat om een spuitje net onder de huid. Voordat je dit kunt doen heb je natuurlijk wel wat uitleg nodig. De uitleg kan gegeven worden in het ziekenhuis of door je huisarts. Meestal worden de spuiten kompleet geleverd, dus inclusief naald en vloeistof. Dus enkel de verpakking openen, het spuitje een beetje schuin op de huid zetten, langzaam prikken en dan de vloeistof inspuiten. Je wordt er na verloop erg handig in.
Ook gebruiken ze tegenwoordig soms een soort prikpen. Dit ziet er een beetje uit als een pen. Je stelt de hoeveelheid in, zet er een naaldje op en je druk op een knopje. Dit gaat nog veel sneller, omdat er minder vloeistof nodig is. Je voelt het zelfs niet omdat de naald zo flinterdun is.
Als je het zelf niet durft dan is er ook altijd de mogelijkheid dat er iemand langskomt.
Ook gebruiken ze tegenwoordig soms een soort prikpen. Dit ziet er een beetje uit als een pen. Je stelt de hoeveelheid in, zet er een naaldje op en je druk op een knopje. Dit gaat nog veel sneller, omdat er minder vloeistof nodig is. Je voelt het zelfs niet omdat de naald zo flinterdun is.
Als je het zelf niet durft dan is er ook altijd de mogelijkheid dat er iemand langskomt.
Hey, hoe gaat het nog met jou?? Blij nog eens iets van je te horen!!
Gaat de reportage over jou? Ik ben wel geïntereseerd in die dingen, ik ga zeker kijken en een paar van mijn medeforummers zullen dat ook wel doen.
Gaat de reportage over jou? Ik ben wel geïntereseerd in die dingen, ik ga zeker kijken en een paar van mijn medeforummers zullen dat ook wel doen.
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!