Zou het dan toch...?
Moderators:Welcome, Moderators
- ericardtje
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:03 sep 2007, 18:25
- Contacteer:
Het lukt hier goed hoor mummy!
Ik ben nog steeds wat angstig maar begin ook stillaan een beetje te genieten en te dromen van het wondertje dat voor het eerst groeit in mijn buikje...
Wel check ik dagelijks meermaals mijn borsten of ze nog gevoelig zijn.
Ik blijf wel last hebben van mijn darmpjes die overhoop liggen, wat darmkrampjes en moeilijk naar toilet kunnen gaan...
Gaan plassen doe ik dan weer om de haverklap
Vandaag voel ik me voor het eerst heel moe en ook ietsje meer onpasselijk dan de voorbije weken.
Maar tot hier toe (ik zal maar hout vasthouden...) ben ik nog niet echt zwaar misselijk geweest. Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat dat zo mag blijven!
En intussen blijf ik superhard aftellen naar de eerste controle bij de gyne natuurlijk! Pas dan ga ik mij een beetje zekerder gaan voelen denk ik.
Gisteren had ik mijn vriendinnen hier op bezoek en ze zijn natuurlijk nog niet op de hoogte want ik weet het zelf pas een week. Maar gek toch hoe ze allemaal maar bleven vissen "of ik echt niks aan te kondigen had zoals een zwangerschap ofzo"
En dat is echt wel supermoeilijk! Langs de ene kant sta ik te popelen om het tegen iedereen te vertellen, tegen mijn ouders, schoonouders, vrienden en familie,... Ik zou het nieuws wel van de daken kunnen schreeuwen, maar langs de andere kant voel ik me veel te onzeker om het al te zeggen. Raar hé! 
Ik ben nog steeds wat angstig maar begin ook stillaan een beetje te genieten en te dromen van het wondertje dat voor het eerst groeit in mijn buikje...
Wel check ik dagelijks meermaals mijn borsten of ze nog gevoelig zijn.
Ik blijf wel last hebben van mijn darmpjes die overhoop liggen, wat darmkrampjes en moeilijk naar toilet kunnen gaan...
Gaan plassen doe ik dan weer om de haverklap

Vandaag voel ik me voor het eerst heel moe en ook ietsje meer onpasselijk dan de voorbije weken.
Maar tot hier toe (ik zal maar hout vasthouden...) ben ik nog niet echt zwaar misselijk geweest. Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat dat zo mag blijven!
En intussen blijf ik superhard aftellen naar de eerste controle bij de gyne natuurlijk! Pas dan ga ik mij een beetje zekerder gaan voelen denk ik.

Gisteren had ik mijn vriendinnen hier op bezoek en ze zijn natuurlijk nog niet op de hoogte want ik weet het zelf pas een week. Maar gek toch hoe ze allemaal maar bleven vissen "of ik echt niks aan te kondigen had zoals een zwangerschap ofzo"

