Babyforum.be

Hallo allemaal...

Dit moet even van me af geschreven worden...

Vandaag naar dienst Materniteit moeten gaan, mijn ma moest een curetage ondergaan om te zien wat haar bloedingen geeft...(uitleg van deze bezoek te vinden in een andere topic)...

Natuurlijk moesten we dat op dienst Materniteit/gynaecologie zijn...we vonden eerst het operatiekwartier niet en hebben dus gans de afdeling materniteit afgelopen op zoek naar een verpleegster...
Natuurlijk al de herineringen aan mijn zwangerschap en bevalling kwamen boven, de kamer, de verpleegster die zo goed voor ons hebben gezorgd...en dan natuurlijk mijne gynae (mijn moeder gaat bij dezelfde)

Nu zit ik op mijn werk maar ik hunker echt naar een tweede...ik begin weer te dromen, mijn verstand zegt op dit moment nee...eerst een eigen huisje, ons mieke zien opgroeien...maar ooit wil ik dit nog eens meemaken...binnen enkele jaren zou ik zo graag een broer of zusje willen schenken aan ons mieke...

Sinds ik bevallen ben heb ik opgemerkt dat ik over niets anders meer praat dan over mijin zwangerschap, bevalling en ons mie...ik hunker daar zo naartoe...

Maar daar is het zo wat twijfelachtig...mijne vent wou er maar ééntje...nu zit ik weer met dat gevoel en ik zou er echt alles voor doen om dit nog eens te mogen meemaken, het is echt zo super mama te mogen zijn, ik weet dat ik genoeg liefde kan geven aan twee...dat ik niemand zal verwarlozen, ho het is zo moeilijk...

Ik weet dat velen onder jullie ook met zo'n gevoel zitten, dat dit normaal is...maar het is zo moeilijk dit te verwerken zonder er met je partner te kunnen over hebben...want zijn antwoord is duidelijk...pfff zijt ge er nu weer over bezig...hij begrijpt die gevoelens niet, hij zegt wel dat we zullen zien binnen een jaar of 4, maar ik heb schrik dat hij dat zegt om mij van gedacht te doen veranderen...maar ik weet dat zo'n gevoel nooit voorbij gaat gaan... en dan nog die onzekerheid bij dat hij dit misschien nooit nog zal willen...onverdragelijk...

Sorry dat ik wat aan het zagen ben...maar toch bedankt dat ik hier even mijn hartje heb kunnen luchten

dat is normaal hoor , ik heb er al 3 maar als ik men gevoel zou volgen direct terug maar men verstand zegt nee en de papa ook dus we zullen stoppen ons gezin is compleet

maar van jou is het da je voelt dat het nog niet compleet is, misschien wil je ventje echt wat tijd tussen laten en dan terug er aan beginnen

mja, das wel een lastige situatie eh...

Ik kan jullie beiden begrijpen, jij wil er graag nog eentje, maar hij wil er maar eentje...

Ik denk dat dit cliché is , maar de tijd zal dat wel uitwijzen!
Jullie komen er wel uit

Hier idem zou ook voor een 3 gaan ,maar verstand zegt neen.(nu nog niet )

Eens rustig over praten met je man. Zeggen wat je voelt en denkt. geef het wat tijd. Wie weet ziet hij het binnen een paar jaar wel weer zitten

probeer er inderdaad nog eens over te praten met je man. Misschien ziet hij het nu nog niet zitten; maar misschien kan hij je wel de hoop geven dat hij een tweede kindje niet uitsluit binnen een paar jaar.

das een goeie...

jenny schreef:Hallo allemaal...

Dit moet even van me af geschreven worden...

Vandaag naar dienst Materniteit moeten gaan, mijn ma moest een curetage ondergaan om te zien wat haar bloedingen geeft...(uitleg van deze bezoek te vinden in een andere topic)...

Natuurlijk moesten we dat op dienst Materniteit/gynaecologie zijn...we vonden eerst het operatiekwartier niet en hebben dus gans de afdeling materniteit afgelopen op zoek naar een verpleegster...
Natuurlijk al de herineringen aan mijn zwangerschap en bevalling kwamen boven, de kamer, de verpleegster die zo goed voor ons hebben gezorgd...en dan natuurlijk mijne gynae (mijn moeder gaat bij dezelfde)

Nu zit ik op mijn werk maar ik hunker echt naar een tweede...ik begin weer te dromen, mijn verstand zegt op dit moment nee...eerst een eigen huisje, ons mieke zien opgroeien...maar ooit wil ik dit nog eens meemaken...binnen enkele jaren zou ik zo graag een broer of zusje willen schenken aan ons mieke...

Sinds ik bevallen ben heb ik opgemerkt dat ik over niets anders meer praat dan over mijin zwangerschap, bevalling en ons mie...ik hunker daar zo naartoe...

Maar daar is het zo wat twijfelachtig...mijne vent wou er maar ééntje...nu zit ik weer met dat gevoel en ik zou er echt alles voor doen om dit nog eens te mogen meemaken, het is echt zo super mama te mogen zijn, ik weet dat ik genoeg liefde kan geven aan twee...dat ik niemand zal verwarlozen, ho het is zo moeilijk...

Ik weet dat velen onder jullie ook met zo'n gevoel zitten, dat dit normaal is...maar het is zo moeilijk dit te verwerken zonder er met je partner te kunnen over hebben...want zijn antwoord is duidelijk...pfff zijt ge er nu weer over bezig...hij begrijpt die gevoelens niet, hij zegt wel dat we zullen zien binnen een jaar of 4, maar ik heb schrik dat hij dat zegt om mij van gedacht te doen veranderen...maar ik weet dat zo'n gevoel nooit voorbij gaat gaan... en dan nog die onzekerheid bij dat hij dit misschien nooit nog zal willen...onverdragelijk...

Sorry dat ik wat aan het zagen ben...maar toch bedankt dat ik hier even mijn hartje heb kunnen luchten

hoi

ik ken dit gevoel...
weet je wat? gewoon je pil niet meer innemen! wreed he
voor je het weet is het te laat...
als mijne vriend geen kinderen meer wil dan zoek ik dit bij iemand anders als het moet. maar ja dan heb ik natuurlijk geen vriend meer.
het is maar hoe je het bekijkt, zeker! niemand zal mij in de weg zitten om geen kinderen meer te krijgen

het is cru maar zo denk ik erover!

ik ga dus proberen wat tijd te laten lopen...maar t'is moeilijk op dit moment, ik voel me zo down en triestig dat mijn droom misschien nooit zal kunnen waargemaakt worden...

Om de pil te vergeten, dat had ik ook al gedacht maar hij weet dat ik daar stipt in ben, en soms controleerde hij mij dus dat is ook geen oplossing, en dan volgende maand begin ik met nuvaring, daar kan ik misschien zeggen dat ik het kwijt ben gespeeld in het wc zonder dat ik het wist maar dat zal ook niet lukken
En dreigen met trouwen lukt ook niet, heb ik al voor de eerste gedaan het ik ben nog altijd niet getrouwd is geen gemakkelijke zulle

En hem kwijt raken op dit ogenblik zie ik ook niet zitten, zie hem nog veel te graag daarvoor, maar ik weet dat hij het nu ook nog zie zitten maar dat zijn angst groter is...de angst om ons mie niet te kunnen geven wat ze verdiend...als er nu een tweede zou komen...

dus er is wel één positieve verandering geweest ondertussen, heb er met mijn man over gehad...hij zit het wel zitten maar niet rap dan, hij had enkele voorwaardes, de eerste moet naar school gaan (want 2 crèches is onbetaalbaar), we moeten ons eigen huisje of duplexje hebben met 3 kamers , den auto moet afbetaald zijn...allé het is meer een finacieel kwestie geworden dan een afkeer...dat is al iets...maar toch...

Nu vooral er weer iemand op het werk zwanger is, en dat voor een tweede keer, en dan nog just uitgerekend in dezelfde periode als ik vorig jaar... het maakt me zo jaloers ik haat zo'n gevoel, maar ik kan er echt niet aan doen, zal moeten opletten dat ik er niet teveel mee zal bezig zijn...

Ik hoop dat binnen een jaar of 3 het al veel verbeterd zal zijn en dat we dan toch nog voor een zusje of broertje kunnen gaan voor ons mie...want alleen ik maar alleen, daar kan ik van meespreken...soms was dat leuk maar ik miste toch iets, en dat wil ik haar besparen...

Och we zien wel, ik probeer mijn gedachten op iets anders te zetten, wel dat het moeilijk is, maar ik ben al zo gelukkig met ons meisje zo'n geluk heb ik dan toch om haar zo dicht bij mij te hebben

bedankt voor jullie reacties, het doet deugt om even dit van me af te schrijven...

hier is da ook zo'n beetje zo voor axl er was wou ik er altijd maar twee maar nu hij er is wil ik er eigenlijk drie!!!
en mijn ventje zie da ook ni zitten maar ja der valt nog over te praten alle hiere toch

Bij ons is t andersom. Maar ik draai ook elke dag een beetje meer bij. Hij draait wel bij...

heykes,

Geef je ventje gewoon de nodige tijd om aan de gezins situatie te wennen.
Wij gingen oorspronkelijk maar voor 1 kindje en 3,5 jaar na de geboorte van onze oudste,
zijn we aant dromen van ons 4de kindje.
En wie weet val je binne enkele maanden net zoals ik van je stoel als je
ventje zelf zegt dat hij nog veel bengeltjes wil.
groetjes

dat lijkt mij idd vrij normaal om die gevoelens te hebben.
ik denk wel dat je als moeder nooit te weinig liefde hebt, heb er zelf drie (twee stiefkindjes en een zoontje van net een maand) en we weten ook dat er nog eentje zal komen over een paar jaar.
ik hoop dat je niet te hard blijft piekeren en dat je met je ventje erover kan praten.

ja, eigenlijk mag ik niet klagen...hij heeft al het licht op oragne gezet dus hij heeft ook wel zin in een tweede maar volgt zijn verstand...dat is het verschil met mij...ik volg mijn hartje

Maar ik relativeer al veel meer en begin nu in te zien dat een tweede op dit moment echt niet de goeie timing is en dat de kindjes de duppen zouden zijn, en dit wil ik echt niet, dus hier afwachten en zeker van ons mie genieten...

We zijn nog jong (allebei 27) dus we zijn niet gehaast... ... maar ooit hoop ik dat mijn droom ooit zal kunnen uitkomen ... en dat mijn vriend licht op groen zet...

Bedankt voor jullie reacties...het heeft me aan het denken gezet en vooral niet zo egoïstisch te mogen zijn tov mijne vent ...ik let er nu ook op dat ik niet te veel zaag over zwangeren en bolle buikjes ...

Dromen doen ik nog altijd hoor dit zal ik zeker blijven doen
nogmaals dikke merci voor jullie reacties...

groetjes