Babyforum.be

Je hoort vaak van 0 naar 1 is geen probleem. Van 1 naar 2 is wel een probleem. En daarna ook geen problemen meer.

Is dat zo? Is het echt zo moeilijk ineens 2 kinderen hebben? En is het daarna effectief niet zo moeilijk meer?

Mij lijkt het toch altijd terug aanpassen en je schikken. Of je nu 1, 2 of 3, ... kinderen hebt. Of ben ik daar mis in?

Het sleutelwoord is organiseren. En dat is bij alle aantal kinderen van toepassing. Je past gewoon je organisatie aan, aan het aantal kids.

ik denk dat als je genoeg afspraken maakt, het geen enkel probleem is

Ahwel zie eens dat hoor ik nu graag. Zo denken wij er hier ook over. Als er goede afspraken zijn dan komt het wel goed.

Ik vond dan de aanpassing van 0 naar 1 eigenlijk groter dan van 1 naar 2. Je weet al wat het is om een kindje te hebben tegen bij een eerste is alles nieuw en moet je alles nog leren. In het begin is het ff zoeken maar eens je de juiste routine gevonden hebt gaat dat heel vlot.

ik heb eigenlijk geen problemen gehad ! het was wel moeilijk van 0 naar 1 vond ik een beetje . maar dat was meer omdat ik een echte losbol was en graag op reis ging . ook werkte ik heel veel uren . Ik heb er drie dus dat begint al he

Ik kan alleen spreken over van 0 naar 1 gaan, maar ik vond dat toch wel heftig hoor. Ineens verantwoordelijk zijn voor zo'n klein mensje, slapeloze nachten, geen impulsieve uitjes meer, minder bezoekjes aan vrienden, alle emoties die erbij komen kijken,...
Gelukkig ben ik stapelzot van mijn kleine prutsie!

ik heb het heel moeilijk gehad van 0 naar 1 en denk soms vaak zou het beter zijn geweest als ik nog aantal jaar had gewacht?

Er is hier ook nog geen tweede maar ooit mss wel maar ook bewust groter leeftijdsverschil wegens lange recuperatieperiode en andere zaken die bij mij nu beetje prioriteit krijgen.
Ik heb wel zoiets bij een tweede pak ik het anders aan in mate van mogelijke en ga ik me meer proberen te onstpannen ook zoals dutjes tussendoor doen en zo

Ik denk dat het er ook vanaf hangt hoe je eerste is, of hoeveel leeftijd ertussen zit...

Ik heb toen Femke 2 jaar was eens 4 dagen op m'n zus haar 3 kids gaan passen en dat liep heel vlot, maar toen ik half jaar geleden 2 kindjes van vriendin in huis had liep dat moeilijker, ze waren dan 5, 4 en ÃƒÂ©ÃƒÂ©n jaar en vond dat precies moeizamer, maar kwam ook wel door oneven getal denk ik. En je moet er gewoon routine in krijgen, eens je die hebt lukt dat wel denk ik.

Van geen naar ÃƒÂ©ÃƒÂ©n heb ik eigenlijk geen last gehad. Nu binnenkort van ÃƒÂ©ÃƒÂ©n naar twee, wel ik ben benieuwd, maar dat Femke al wat ouder is doet er wel veel aan denk ik. Ik heb ook bewust voor groter leeftijdsverschil gekozen om toch nog een beetje tijd voor mezelf te hebben, ik spreek dan enkel voor mezlf hÃƒÂ©, want ik zou dat niet zien zitten om 2 of meer kindjes kort achter elkaar te hebben. Hoewel ik er wel in slaag om met meerdere kindjes in huis routine te hebben.

Heb zo eens 2 buurkindjes en hun nichtje in huis gehad op logement en op schooldag en raar maar waar waren die 's morgens allemaal op tijd klaar, aangekleed, gewassen, tanden gepoetst, haren gekamd en ontbeten voor ÃƒÂ©ÃƒÂ©n van de mama's er was om ze naar school te brengen. Dus als je het karakter kan opbrengen om zo snel mogelijk een vast rimte in te bouwen (voedingen buiten beschouwing gelaten) dan lukt dat wel denk ik.

Ik ben wel blij dat ik in zomer vakantie beval dat ik al niet direct aan dat schoolritme moet wennen, maar het eerst wat rustig kan doen om dat naar schoolritme toe te werken.

Doei
G&F

ik vond het ook meer een aanpassing van 0 naar 1 alles was nieuw en je moet een baby in huis ook gewoon worden hÃƒÂ©
van 1naar 2 vond ik dan geen probleem je bent alles al gewoon en hebt al een zekere routine opgebouwd
en nu van 2 naar 3 jah maak ik me toch al wat zorgen gewoon het feit dat maitÃƒÂ© nogmaar 14maand zal zijn maar we zien wel hoe het loopt
heb al de chance dat ze alleen stapt en dat ze zich goed kan bezig houden met spelen ook al is milan naar school en t'is bijna vakantie dus heeft ze altijd haar broer om mee tespelen hÃƒÂ©
en die 2 zien elkaar doodgraag

Ik heb eigenlijk ook niet echt mij moeten aanpassen van 1 naar 2 of van 2 naar 3.
Zelfs na de geboorte van AndrÃƒÂ¨s (die nochtans bijna constant weende en haast niet sliep) viel die aanpassing eigenlijk wel mee want na de bv zijn we zelfs direct aan ons 2e begonnen

Het enige ongemak aan nummerke 3 is dat het soms een beetje ambetant is voor haar dutjes.
Ik bedoel om dat te combioneren met de schooluren!
Ons kindjes gaan daarom nu 's morgens mee met het schoolbusje, zo hoef ik HÃƒÂ©lena niet te wekken. Maar 's middags om 11u40 en dan terug om 13u15 + 16u. ja, dan moet ik ze soms wakker maken en kdoe da echt niet graag

Maar ons kindjes zijn altijd naar huis gekomen voor het middageten en wil dat nu ook niet veranderen! Enkel op vrijdagmiddag blijven ze op school omdat dat een korte dag is en op woensdagmiddag haalt opa hen op. Dan kan ons mie lekker doorslapen!!!!

ik sluit me hier aan bij al degenen die zeggen dat het kwestie van orginsatie is.
Ik heb sowieso alles graag georganiseerd. Boekentasjes worden 's avonds gemaakt, kleertjes klaarleggen ook, douchen of in bad idem,....
En als je je kindjes van het prille begin veel structuur meegeeft maakt dat ook al een heel verschil vind ik!

Liefs Aicha

ik ben hier ineens van 0 naar 2 gegaan en dan was de jongste al tweeÃƒÂ«nhalf. dus nu is het voor nummer drie weer helemaal nieuw

Tja, hoe zou het zijn van 1 naar 3.........

aanpassen, aanpassen en nog eens aanpassen neem ik aan

maar ik denk dat dat uiteindelijk allemaal zichzelf wel uitwijst...

hihi inderdaad. En elkaar helpen he?! Zodat de een er niet alleen voor staat

De grootste verandering vond ik van 0 naar 1. Je bent geen baby gewend en kent er niets van.
Toen Milan geboren werd, had ik niet zoveel goede raad meer nodig, je weet het meest al.
Moest ik een derde hebben: ik maaktte me helemaal geen zorgen meer!
Tussen haakjes: dat is de bedoeling niet, maar ik wil maar zeggen.

Het is wel waar dat je je bij de eerste veel meer zorgen maakt en ook minder naar je gevoel luistert.

Doordat Maaike in die eerste 6 maanden zoveel geweend heeft heb ik vaak gezegd: foert ik doe het op mijn manier. En heb dat ook gedaan. Maar toch bleef ik met een gevoel achter van "doe ik het wel goed", ... Nu ben ik blij dat ik daar geluisterd naar heb, naar dat gevoel.
En mijn vrouw zegt nu al: bij een volgende ga ik toch meer naar dat gevoel luisteren. Ze heeft er dus spijt van dat ze dat niet gedaan heeft. En ook dat ze haar zoveel zorgen heeft gemaakt daardoor.
Maar ja dat weet je niet bij een eerste he?!

Ik vond het beide keren een grote verandering.. OkÃƒÂ©, bij een tweede weet je al meer, maar Mila en Karsten waren (en zijn) zo verschillend dat het in het begin toch opnieuw zoeken was..

Ik vond van 0 naar 1 de grootste verandering.
We hadden nog nooit een baby hier in huis gehad,en wisten nog niet echt hoe alles nou moest enzo.Nu is ons 1ste 1 jaar en eigelijk ging het heel goed.Natuurlijk is het aanpassen maar dat ging bij ons voor een stuk van zelf.Nu ben ik zwanger van mijn 2de en we zullen wat meer moeten aanpassen enzo..Maar het gaat zeker lukken.

van geen naar 1 was het moeilijkste omdat je dan overal aan moet wennen
van 1 naar 2, valt dat aspect weg, maar je moet je aandacht gaan verdelen
Eerlijk gezegd vond ik het van geen naar 1 het 'moeilijkste'
al viel dat reuze mee

Babyforum.be

Is dat echt waar?

Is dat echt waar?

aanpassing

Ulrieke.