Babyforum.be

Toen ik zwanger was van onze Nicky was het eigenlijk niet gewenst, maar nu hij 9 maand is heb ik alweer het verlangen naar een tweede.
Ik heb al verschillende meningen gehoord, de één zegt 'er mag niet teveel leeftijd tussen zitten' en de ander zegt 'beter dat er wat tijd tussen zit'
Nu wou ik hier eens te rade kome

alvast bedankt voor de reacties

Troia was 7 maand toen ik terug zwanger werd...
Er zit 16 maand tussen en ik vind het zalig (en helemaal zo vermoeiend niet dan iedereen beweert had... integendeel, het is minder vermoeiend dan met Troia alleen )

ik heb altijd gevonden dat er niet veel tijd tussen twee kinderen mag zitten, mede omdat ik niet meer van de jongste ben en ik geen 40 wil zijn wanneer ik nog eens papa word. Langs de andere kant zijn we nu al zo vermoeid, dat ik me niet eens wil inbeelden dat er nog een 1-jarige uk zou rondlopen.

tja alles heefft voor- en nadelen en je moet voor jezelf uitmaken wat je daarme doet - enerzijds is het niet gezegd dat je meteen zwanger bent, anderzijds zou ik het toch zwaar gevonden hebben met zo'n kleintje al terug zwanger (maar ja ik had de 2de keer dan ook bekkeninstabliteit vanaf week 7 al) en wij hebben er langer tussen gelaten dan oorspronkelijk gepland (je kan niet altijd kiezen hè en er waren omstandigheden waar ik toen nog rekening mee hield) maar minder dan 2 jaar ertussen had ik sowieso niet gewild ...

Ieder moet dat voor zichzelf zien hè - en 'k heb echt nog heel lang nodig gehad om te recuppen van mijn eerste bevalling (zowel fysiek als mentaal) en zelfs met meer dan 5 jaar ertussen zat 't mij nog altijd dwars hoe dat gegaan is dus mijn vv heeft met mij tijdens de 2de zwangerschap toch heel wat gesprekken over de bevallingsmoelijkheden moeten doorlopen ...

Als je vindt dat de klok tikt of het verlangen is er dan moet je ervoor gaan - ik heb nog altijd spijt dat ik indertijd omwille van een job had besloten om de kinderwens (voor nr 2) maar wat uit te stellen en loop soms nog zo met het gevoel van "daar had er eneke tussen kunnen (/ moeten?) zitten" => raar hè ...

Jah, ik ben nog maar 20, dus nog tjid genoeg voor 1-jarige ukjes Ik ben ook thuisblijf mama, dus da moet makkelijk gaan, zo'n twee Zeker als ze zo braaf zijn glijk onze Nick. Die hoorde ni.
Maar ook 'n vraag, gaan we het financieel aankunnen met 1 pree? Da weet je dus nooit eh.
Ik en mijn zus schelen 3 jaar, en da vind ik persoonlijk teveel .. We hebbe nooit echt nen band gehad. Want als ik in de één fase zat, zat zij nog in de vorige ..

xxx

dat eneke komt er nog wel
(heb zo'n raar voorgevoel, sorry :oops::oops::? )

Jo heeft enorm wat moeite gehad om mij die bevalling van Troia te boven te laten komen dat zat duidelijk dieper dan verwacht...
Maar ik heb nu het bewijs dat het ook anders kan!
(Jo is echt mijn reddende engel gewoon... kunt ge geloven dat ik die soms echt "mis" nu hormonen zeker )

Sfiedeltje schreef:Jah, ik ben nog maar 20, dus nog tjid genoeg voor 1-jarige ukjes Ik ben ook thuisblijf mama, dus da moet makkelijk gaan, zo'n twee Zeker als ze zo braaf zijn glijk onze Nick. Die hoorde ni.
Maar ook 'n vraag, gaan we het financieel aankunnen met 1 pree? Da weet je dus nooit eh.
Ik en mijn zus schelen 3 jaar, en da vind ik persoonlijk teveel .. We hebbe nooit echt nen band gehad. Want als ik in de één fase zat, zat zij nog in de vorige ..

xxx

idd tijd genoeg (zegt de 20-jarige die hier al met 2 klein pagadders rondloopt :lol::lol: )
Wel oppassen: ieder kind is anders en het is niet omdat Nick zo makkelijk is dat een ander kindje dat ook is he, dan kan dik tegenslagen hoor...
In mijn omgeving zijn de 2e kinderen meestal de moeilijke gevallen... tot nu toe bij ons nog niet het geval, het is andersom hier: Troia vermoeiend tot en met, Atlanta tegenovergestelde

ja tuurlijk heb'k daar rekening mee gehouden. Ik zou mijn twee handjes nogal kussen moest het tweede gelijk onze Nick zijn! Vanaf de eerste maand een hele nacht doorslapen, braaf op zichzelf kunnen spelen, alles eten wat ik 'm geef .. Goh als 'k wist da ze allemaal zo zouden zijn, nog vijf dan!

oh maar die dingen deed ons Troia ook en heel rap al
nu (maar dat is de leeftijd ook zenne ) lopen we er de muren mee op soms

hehehehe .. Ach 't is almaal zo fijn .. En nu Nicky geen 'platte' baby meer is, mis'k da wel. Hij is geen knuffelaar, laat staan da je'm een kusje geeft als hij een nachtje naar bonneke gaat, goh, draait zo z'n hoofd weg En dat mis ik eigenlijk wel .. Dat ze al slapend in je armen liggen. Bij onze Nick is't nu: ni in mijn bed, dan gaan'k ni slapen Is langs ene kant minder fijn, maar langs andere kant, je legt'm in z'n bed en je hoort'm ni
't Is zo leuk eh die kleintjes ..
xxx

jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

hier ist moeilijker slapen...
sinds madam nimmer aan de borst in slaap wil vallen is het:
- aan de borst drinken
- rechtspringen en mama "slaapwel-slaapwel-zoentje" geven
- papa meetrekken naar de slaapkamer
- die 2 samen op de grond gaan zitten
- verhaaltje voorlezen ("welk verhaaltje vandaag?", elke dag hetzelfde: " JIP!" = Jip & Janneke)
- in bedje gaan liggen
- papa naast bedje gaan liggen met rug naar haar toe en in allerlei bochten gewrongen om EN met zijn rug naar haar te liggen (anders slaapt ze niet) EN haar handje vast te houden :lol:
- zo wachten tot ze slaapt (is gelukkig redelijk rap)

En oh wee als mama meegaat naar vanachter! Niet willen slappen he, want "papa aaltje tellen!" (= papa verhaaltje vertellen)

20 is idd nog tijd zat, maar je moet je gevoel volgen hè ... een 2de kind kost n verhouding minder dan een eerste (want je hebt veel gerief al) maar ik vond het toch een hele aanpassing - zelfs (of net omdat er) met zoveel tijd tussen de 2 (is) maar ik had dan ook eerst een hele rustige kerel en nu een totaal woelwater (onze jongste is een schatje maar een hevigje) en tja ik was een stuk ouder (al vinden velen dat nog jong of normaal om op die leeftijd aan kids te beginnen) en ik had wel moeite met mijn - in mijn ogen al vrij - late ouderschap wat ik had zelf jonge ouder (die me altijd hebben voorgehouden om maar eerst te studeren en dan de rest pas maar ik heb toch wat zijwegen en middenwegen gezocht en gevonden :p hahaha). Ik was bij J nog een 20er en bij de zwangerschap van R al een 30er en enerzijds heb ik zoiets van age doesn't matter maar anderzijds moet ik toegeven dat ik veranderd ben - op alle vlakken, maar vooral lichamelijk is het zwaarder: ik merk het nu toch wel dat de energie rapper "op" is en da tik al eens sneller "last" heb, maar misschien komt dat ook door mijn gebek aan slaap met dat klein brokje energie ( R) hier ...

minder jaren ertussen kan heel fijn zijn ook denk ik maar op 5 jaar kon J al goed meeleven naar de komst van zijn broertje en ze hebben natuurlijk elk hun eigen fases (dat zal je altijd wel hebben, tenzij bij een meerling misschien en zefs dan nog) maar ze genieten ook van elkaar en dat zijn 2 handen op 1 buik !!

Katia schreef:Jo heeft enorm wat moeite gehad om mij die bevalling van Troia te boven te laten komen dat zat duidelijk dieper dan verwacht...
Maar ik heb nu het bewijs dat het ook anders kan!
(Jo is echt mijn reddende engel gewoon... kunt ge geloven dat ik die soms echt "mis" nu hormonen zeker )

awel dat gevoel had ik met Kitty dus ook: véél fijner dan in ons ouwe "kazerne" (van de eerste bevalling) hè ... enik heb dat gemis nog effe opgelost door haar cursus babymassage te gaan volgen toen - doet Jo zo niks?

Gewoon je gevoel volgen...
Je neemt even de tijd om de voor en nadelen van alles te overwegen.

Toen ik 6 jaar geleden van Amber beviel zei ik: nooit meer.
1 kleine was meer dan genoeg voor ons.

Ik kom uit een goot gezin en heb het steeds beter kunnen vinden met mijn zusje die 10 jaar jonger is dan met mijn zus die maar 3 jaar jonger is.
Altijd alles moeten delen en dan moest ik ook nog eens het voorbeeld geven, want ik was de oudste.
Mijn man is alleen en is daar super gelukkig mee.

Nu dat de keine ouder is willen we toch nog een kleintje bij. Alleen is maar alleen en amber is niet graag alleen.

Zo zie je maar:tijden en gevoelens veranderen.

Het is dus nooit verkeers om je gevoel te volgen.

nee Jo doet zo niets

Katia schreef:nee Jo doet zo niets

jammer ... maar ik kan me inbeelden dat die het al wel druk genoeg heeft en toch hè. Pff, het idee moedergroepen leeft ook weer in mijn hoofd: Kitty doet dat maar dat is me te ver en ik mis een heleboel dingen terug tegenwoordig maar ik grijp ook erug naar de dingen war ze me van zei dat ik er kracht uit kon putten ... Ze is veel meer geweest dan alleen maar degene die de bevalling heeft begeleid.

bioMam schreef:Ze is veel meer geweest dan alleen maar degene die de bevalling heeft begeleid.

yep, zo ervaar ik het ook...
pfffff........

Ik had ook graag nog eentje kort op Anaïs gehad, maar nu hebben we toch beslist nog even te wachten...om verschillende redenen.
Mijn gevoel zegt soms wel nog, van ik wil terug zwanger worden en zo...maar ik heb me ook al een beetje verzoend met het feit dat we nu toch even wachten tot we zelf een beetje beter wonen en zo (voor de moment toch )

Sfiedeltje schreef:hehehehe .. Ach 't is almaal zo fijn .. En nu Nicky geen 'platte' baby meer is, mis'k da wel. Hij is geen knuffelaar, laat staan da je'm een kusje geeft als hij een nachtje naar bonneke gaat, goh, draait zo z'n hoofd weg En dat mis ik eigenlijk wel .. Dat ze al slapend in je armen liggen. Bij onze Nick is't nu: ni in mijn bed, dan gaan'k ni slapen Is langs ene kant minder fijn, maar langs andere kant, je legt'm in z'n bed en je hoort'm ni
't Is zo leuk eh die kleintjes ..
xxx

Bij ons juist hetzelfde. Geen knuffelaar en ik knuffel toch zo graag . Ook hier als we hem in zijn bed leggen slaapt hij goed in (op een paar uitzonderingen na). En als we hem voor een nachtje ergens laten slapen mist hij ons totaal niet, maar wij hem wel

Sfiedeltje schreef:ja tuurlijk heb'k daar rekening mee gehouden. Ik zou mijn twee handjes nogal kussen moest het tweede gelijk onze Nick zijn! Vanaf de eerste maand een hele nacht doorslapen, braaf op zichzelf kunnen spelen, alles eten wat ik 'm geef .. Goh als 'k wist da ze allemaal zo zouden zijn, nog vijf dan!

Dat dacht ik ook na Mila... Maar ondertussen heb ik mijn mening herzien..

Dagmar schreef:

Sfiedeltje schreef:ja tuurlijk heb'k daar rekening mee gehouden. Ik zou mijn twee handjes nogal kussen moest het tweede gelijk onze Nick zijn! Vanaf de eerste maand een hele nacht doorslapen, braaf op zichzelf kunnen spelen, alles eten wat ik 'm geef .. Goh als 'k wist da ze allemaal zo zouden zijn, nog vijf dan!

Dat dacht ik ook na Mila... Maar ondertussen heb ik mijn mening herzien..

gedeeltelijk herkenbaar mar hoe hevig onze jongste ook is 't is een heel aanhankelijk lief knuffelbasje dat 't liefst van al in mijn armen slaapt dus ik zou geen behoefte moeten hebben voor die andere 4 hè :p al slaat de gekte wel eens toe zenne en denk ik dat ik er nog een stel ga adopteren, maaar 't zal er denkelijk niet van komen - de papa moet er niet van weten en we hebben al ooit gezegd compromis 2 kids (ik wou er 2 of 3 en hij sowieso 2 en tje 2,5 kon niet hè dus 't is goed zo nu zenne)

Dat weinig knuffelen, dat kan nog veranderen hoor. Renate was als baby, jonge peuter helemaal geen knuffelaar, en nu worden we dagelijks overstelpt met zoenen en knuffels. Ze zegt nu steeds, mama, ikke knuffels en zoemen gaan kopen in winkel

Anaïs is meestal wel een knuffelbeest, met zoentjes erbij

Sete knuffelt ook heel graag en kusjes

handzoentjes, kusjes op de mond, dikke knuffels met schouderklopjes erbij. Maar toch geeft het mij niet het gevoel van mm ik wil er nog eentje. Ik geniet nu net zoveel van hem. Binnen 10 jaar is van seg ma...

Ja, de Nicky mist ons ook ni als'm een nachtje naar z'n bonneke gaat. Hij is juist trug van daar.. Hij lachtte zelfs meer naar zijn bonneke dan naar ons! Maar ne kus kreeg ze toch ook ni Al 'n geluk, 'k zou nogal jaloers zijn Maar langs de ene kant vin'k het ook wel fijn da hij ons ni te erg mist, 't zou erg zijn voor hem en voor zjin bonneke. Een vriendin van mij haar dochter, die kunnen ze nerges een nachtje naartoe brenge, zo afhankelijk van de mama .. En da hoeft nu ook weer niet voor mij
Hopen da't nog betert mé zijn knuffels eh

xxxx

en, weet je al wanneer je een 2de kindje wilt

ik zou er 3 jaar tussen laten, dat vindt ik persoonlijk heel leuk