Babyforum.be

Hoewel we van tijdens de zwangerschap van Emma al gezegd hadden dat we het bij 1 kindje zouden houden, en na mijn niet zo makkelijke bevalling hebben we dat nog regelmatig gezegd.
De gewone verklaringen: ik ben ook enig kind en heb daar nooit last van gehad, aan 1 kindje kan je al je aandacht geven en financieel ook het makkelijker hebben want ik zou over een jaar of twee dan thuis blijven voor haar...

Maar nu...begint het echt te kriebelen om terug zwanger te worden. Ik verlang echt terug naar dat leven in mijn buik te voelen. Niet alleen dat natuurlijk, een broertje of zusje voor Emma lijkt me nu een uitstekend idee. En ook, en dat zullen velen onder jullie wel kennen, bij Emma moest ik alles uitzoeken. Een flesje geven was al een studie op zich.
Het lijkt me zo leuk om die 'kennis' nu in praktijk om te zetten.
Ik heb Emma slechts 5 dagen BV kunnen geven, hoewel het mijn bedoeling was om langer te geven, maar ik was fysiek en emotioneel uitgeput. Dat ervaar ik wel als een gemis. En als er een tweede zou komen, BV zal hij/zij krijgen.

Probleem, ik ben er wel voor gewonnen maar mijn man niet. Die blijft bij het idee van eentje is genoeg. En wat ik ook zeg, niets helpt. Eentje is genoeg zegt hij.

Heeft er iemand van jullie zowat hetzelfde ervaren, en hoe is het bij jullie afgelopen?

Alvast bedankt en groetjes,

Ilse

Mss draait hij bij als Emma wat ouder is? Het gebeurt veel dat mannen dat weer zien zitten als het ene kindje geen baby meer is: al kunnen stappen, eventueel zindelijk zijn....

veel succes alvast

ander probleempje: ik ben intussen 'al' 37...erg lang wachten we dus best niet.
We zien wel, ik ga er toch nog eens met hem over praten.

Toen ik zwanger was van Amber waren we er allebei van overtuigd dat we het bij één kindje gingen houden maar vlak na de bevalling dacht ik er al helemaal anders over. Angelo twijfelde nog maar iets voor Amber 1 jaar geworden is hebben we het er nog eens over gehad en hebben we besloten om voor een tweede te gaan. Amber was juist geen 22 maanden als Caro geboren is. Moesten we het opnieuw doen, we zouden het juist hetzelfde doen. Twee kinderen is natuurlijk iets meer werk dan eentje maar het is zo leuk om hun samen te zien spelen (en soms ook ruzie te maken maar daarvoor zijn er nu eenmaal broers en zussen he).

Ik miste dat gevoel van leven in mijn buik ook verschrikkelijk. Hier waren we allebei vlug gewonnen voor een tweede. Filip wou dan wel dat er niet veel leeftijdsverschil tussenzat, dus zijn we vlug aan een tweede begonnen. Was wel even schrikken dat het idd weer vlug ging.
Toch nog even praten met je man, want ze hebben zoveel aan elkaar!!

hier zit mijn vrouw naast me te zeggen dat ze al verlangt naar ons tweede

major schreef:hier zit mijn vrouw naast me te zeggen dat ze al verlangt naar ons tweede

Alé, smeer u kuiten dan maar al in

Hier hebben we er eens goed over gesproken, en we zullen bij eentje blijven. Jerry heeft eerlijk gezegd dat hij het risico niet wil lopen, na mijn zware bevalling van Emma.

Het is op een gegeven moment kantje boortje geweest (ik vermoed al een tijdje dat de dokter meer tegen hem gezegd heeft dan dat ze tegen mij verteld hebben) en hij wil het niet riskeren dat er iets zou gebeuren.
We hebben een supergezond prachtig dochtertje, en mijn man heeft gelijk.

Ik ben ook enig kind en heb daar nooit een nadeel van ondervonden. Ik had een boel neefjes en nichtjes waarmee ik ben opgegroeid en dat zal voor Emma ook zo zijn.
Natuurlijk vind ik het wel jammer maar als we alles overwegen is het inderdaad beter.

je moet zelf de belsissing nemen.

je eigen gezondheid is natuurlijk het belangrijkste, dus geniet maar van je prachtige dochter!

idereen heeft een andere mening hé maar natuurlijk heb je wel gelijk 1 kindje kan je alles geven maar ik zou dan verder denken aan later als er wat is dan staan ze er alleen voor geen broer of zus.en met 1 kindje kan je het nog te veel verwennen ook en er later problemen mee hebben dat het zo verwent geweest is en als je later dan iets weigert dat het dan mis is een kind weet rap wat ze mogen en niet.
ma ja ieder heeft een eigen mening daarover en ik kan da wel verstaan dat sommige mens maar 1 kindje willen dat is je eigen keuze die je maakt.
ma ik zou nu nog een beetje genieten van emma en je ziet wel wat de toekomst breng mss draait hij wel bij.

Of je nu 1 kindje of 2 kindjes hebt...het belangrijkste is dat je kind liefde krijgt en gezond is.
Ik denk soms ook: ik heb een zalige zwangerschap gehad, een vrij vlotte bevalling en een zalige dochter... wat als we voor een 2e gaan en het is een moeilijke zwangerschap, of een moeilijke baby,... Maar dan denk ik: het is en blijft je eigen vlees en bloed en met moederliefde komt dat wel in orde. (altijd positief denken he )

Jullie moeten doen wat jullie het beste lijkt. En wat dat verwennen betreft, ik denk dat je dat zelf wel in de hand hebt.
Geniet nog van jullie kleine Emma en de tijd wijst wel uit of jullie een 2e babytje aandurven of niet.

beerke schreef:idereen heeft een andere mening hé maar natuurlijk heb je wel gelijk 1 kindje kan je alles geven maar ik zou dan verder denken aan later als er wat is dan staan ze er alleen voor geen broer of zus.en met 1 kindje kan je het nog te veel verwennen ook en er later problemen mee hebben dat het zo verwent geweest is en als je later dan iets weigert dat het dan mis is een kind weet rap wat ze mogen en niet.
ma ja ieder heeft een eigen mening daarover en ik kan da wel verstaan dat sommige mens maar 1 kindje willen dat is je eigen keuze die je maakt.

Ik ben zelf ook enig kind en heb een strenge opvoeding gekregen, vooral van mijn vader. Mijn moeder was toegevelijker. Het is echt een totaal verkeerde opvatting dat enige kinderen altijd verwend opgevoed worden en rotverwende kinderen zijn.
Ik wist als kind héél goed wat ik mocht en wat ik zeker niet mocht.
Er zijn zeker enige kinderen die verwend worden, maar datzelfde geldt evengoed voor gezinnen met meerdere kinderen.
Ik zal er later niet alleen voorstaan. Ik heb mijn man, mijn dochter en een uitgebreide familie waar ik met een deel een heel goeie band heb.
Trouwens, bij mijn moeder zijn ze met 5, en sinds mijn grootvader verleden jaar gestorven is, is er nog niets anders dan ruzie en miserie geweest in die familie.

Ik wil echt niet grof of hard overkomen, of iemand beledigen, ik weet dat je het goed bedoelt, maar dit is een vooroordeel dat ik mijn hele leven al moet horen en moet tegen opboksen, en nu herbegint het nu we besluiten dat we het bij 1 kindje zullen houden. Je zou dus zeker kunnen zeggen dat het een gevoelig punt bij me is.

Ik heb me als kind nooit eenzaam gevoeld. Ik ben opgegroeid met een boel neven en nichten en ook alleen wist ik me me zeker goed bezig te houden. Genoeg hobbies en interesses. Trouwens, wat je niet hebt of niet kent (in dit geval een broer of een zus), kan je ook niet missen.

Nogmaals, ik wil hiermee niemand kwetsen, maar ik moest gewoon even mijn idee en gevoelens hierover kwijt.