
Ik heb ooit in een rijhuis gewoond, omgeven door gezinnen met kleine kindjes. Die waren al van 's morgens vroeg lawaai aan het maken als ze buiten speelden. Maar weet je waar ik wakker van werd? Van de duivenmelker, 2 huizen verder die zijn duiven riep met een arbitterfluitje

Toen we verhuisde, woonden we niet veraf van een speelplein, naast mijn woonde terug een jong gezin en heel de straat was bewoond door gezinnen tieners, kinderen,... Het was een drukte van jewelste. Maar weet je wat mij stoorde? Die vrachtwagens die door de straten raasden en heel het huis deed beven.
Ik wil gewoon maar zeggen dat het belachelijk is om kinderdrukte af te doen als lawaai, terwijl dat een teken van leven is, snap je? Wat is sneeuw, bijvoorbeeld, zonder kinderen die een sneeuwpop maken, een rumoerig sneeuwballengevecht houden?
Wat is regen en overgelopen poeltjes zonder kindjes die met hun bottekes

Allé ik bedoel maar, de wereld is toch niks zonder kinderdrukte?