Ten einde raad....

[dolfijntje2]

Hallo,

zoals jullie weten ben ik ongeveer 2 maanden geleden bevallen van ons zoontje milan. het waren moeilijke weken in begin omdat hij wat problemen had met zijn nekje en maagje. maar nu is het met hem al stukken beter en huilt hij veel minder vaak, enkel nog als hij moe is en wil slapen want hij geraakt moeilijk in slaap.. maar soit al bij al is het met hem heel goed
maar ik heb een veel groter probleem, ik weet niet hoe dat met jullie mannen gaat maar ik heb het gevoel dat mijn vriend amper contact heeft met ons zoontje. hij geeft hem nooit eens eten, of een badje en zo, en enkel als ik milan hem echt in de armen duw zal hij hem even pakken maar uit zichzelf zal hij dat nooit doen....
nu heeft hij ook nog een zoontje van 2.5 jaar uit een vorige relatie die we zo goed als om de week hebben(een week niet, en dan bijna hele week wel) Als hij bij ons is dan telt milan helemaal al niet mee voor hem dan is hij enkel met zijn ander zoontje bezig. ik begrijp nu wel dat hij als hij bij ons is dat hij er veel tijd mee wil doorbrengen omdat hij niet steeds bij ons is, maar daarvoor hoeft hij toch niet ons kleintje achteruit te stoten...
hij heeft ook al toegegeven aan mij dat zijn ander zoontje altijd een streepje voor zal hebben voor hem op milan. toen ik hem dat hoorde zeggen brak mijn hart...
ik begrijp wel dat hij het moeilijk heeft met het feit dat hij zijn eerste zoontje niet heel de tijd bij ons is , maar dat mag hij toch niet laten merken naar milan toe he? nu is hij nog te klein maar dadelijk als milan ouder word, en hij merkt dat hij voor zijn papa niet zoveel betekent als zen broertje, ben ik bang hoe hij zich dan moet voelen??
ik hou heel veel van mijn vriend en wil hem ook niet kwijt, maar ik weet echt niet meer wat doen nu.
ik probeer alle 2 de jongens evenveel aandacht te geven ook al is eentje ervan niet mijn eigen kind, maar als ik dan weet dat hij ons kleintje bijna geen aandacht schenkt... dan weet ik niet of ik nog wel de moeite kan blijven doen om onze relatie recht te houden....
ik weet me geen raad meer... zit er nog iemand in zo een situatie van nieuw samengesteld gezin?

x

[goortjes]

ik zit niet in de situatie, dus op dat gebied kan ik je geen raad geven.
Maar hier is het ook zo dat alles op mama neerkomt. Als het echt moet, dus als ik wegmoet ofzo, dan zal hij de zorgen zonder problemen heel vrolijk overnemen. Maar ik vermoed dat er wel meer papa's zijn die het wel allemaal schattig vinden, maar precies dat kleinde ding niet durven verzorgen... tenzij het moet.
Nu de oudste groter is, kan hij daar veel beter mee overweg.
Ons meisje is een heel slecht eterke en daar moet je dus heel veel geduld voor hebben. Papa heeft hier ook al een paar keer de fles willen geven, maar na enkele minuten krijg ik mijn meisje dan weer terug in mijn armen geduwd omdat hij de moed opgeeft. Typisch zeker... mannen en geduld!!

Wel jammer dat je vriend zijn eerste zoontje zo voortrekt! 't is te snappen dat hij wil genieten van de momenten dat dat ventje er is, maar uiteraard heeft hij ook een kind met jou! Als hij dat blijft doen, ga je later toch conflictsituaties krijgen tussen de kinderen onderling. Jouw kindje gaat zich achteruitgeduwd voelen en het andere jongetje gaat misbruik kunnen maken van het voordeel dat hij van papa krijgt..
Maar... misschien kan het nog wel wat veranderen hoor... jullie kleintje is nog klein. Geef het misschien nog eventjes wat tijd tot het voor wat meer interactie tussen vader en zoon kan zorgen. Dan kan het misschien wel eens compleet veranderen!
Geef jullie relatie aub nog niet op... bij jou wringen er dingen en hij moet ook nog wennen aan zijn rol als 'nieuwe kersverse papa'
Praat erover... maar geef het ook wat tijd om te groeien zou ik zeggen.
ik hoop dat papa zich herpakt zodat jij je wat gelukkiger gaat voelen en voluit kunt genieten van het moeder-zijn!! want dit is toch een schaduw over dit heuglijke iets hé

[Katharina]

Ik zit nu niet in die situatie, maar ik denk wel eens Milan ouder wordt en de papa er beter mee zal kunnen spelen dat wel zal veranderen.
Nu is Milan nog heel erg klein he...ik denk dat het bij je vriend gewoon nog tijd nodig heeft om te groeien.
Wat niet wegneemt dat het voor jou inderdaad wel pijn moet doen als hij Milan zo weinig uit zichzelf neemt en zo...

Ik hoop dat het losloopt.

[Marijke]

Kinderen van een gezin moeten gelijk behandeld worden, anders is het kind er de dupe van, en zei maar gerust dat een kind dat aanvoelt. Dat mannen snel de moed opgeven omdat ze hun kind niet kunnen kalmeren dat is normaal: het mannelijk gen is er niet voor gemaakt volgens mij. Maar hij maakt dat dan wel weer goed door allerlei klusjes te doen in huis en boodschappen te doen indien nodig.

[Saartje]

Ik heb daar echt geen klagen over. De papa is heel veel bezig met ons dochtertje. Ook al is hij doodop, of humeurig, hij zorgt heel goed voor haar. Onlangs ben ik op stap geweest met mijn ouders en is hij thuis gebleven met haar, hij heeft daar geen enkel probleem mee. Dus ik weet dat ik van geluk mag spreken.
Heb je er al eens over gepraat met je man? Hem gevraagd hoe het komt dat hij zo weinig aandacht heeft voor Milan?

[dolfijntje2]

we hebben inderdaad al over gepraat en hij wijt het aan het feit dat het is omdat hij de laatste tijd zo moe is, hij zit er fysiek een beetje onderdoor.
ik heb ons een weekendje ardennen geboekt binnen 2 weken zodat we allebei eens tot rust kunnen komen, lekker gezellig met ons 2tjes en de kleintjes gaan naar de oma. Daarna zal het wel allemaal beteren zei hij dus kijken we daar nu even naar uit he en hopelijk heeft hij gelijk.
en ja een man is inderdaad minder geduldig en volgens mij het zwakkere geslacht ik ben ook heel moe, ons kleintje heeft veel aandacht nodig, als hij wakker is moet je er mee bezig zijn anders gaat ie huilen, en hij komt slecht in slaap dus heeft ie heel veel aandacht nodig en daarbij komt ook nog het huishouden natuurlijk en een hond die ik tevreden moet houden want die heeft ook haar eigen willetjes , daarnaast nog een eigen bedrijfje waar ik van thuis uit veel werk mee heb(ben tegelijk bezig mails te versturen, telefoons beantwoorden en tegelijk milan op de arm hebben) en dan nog weinig slaap snachts omdat milan nog niet doorslaapt dus voel ik me op dit moment het sterke geslacht hier in huis ja
het feit dat ik zoveel voor de verzorging opdraai vind ik niet zo erg, want ik ben graag bezig en hou wel van een druk leven maar dat hij zonder blozen zegt dat zijn ander zoontje altijd zijn liefste ventje gaat zijn vind ik heel frustrerend

[Sofie S.]

Geniet alvast van jullie weekendje. Hopelijk zijn de batterijen dan weer voldoende opgeladen om er MET ZIJN TWEETJES opnieuw volledig voor te gaan!

[goortjes]

geniet maar van jullie weekendje... wie weet brengt dat een oplossing teweeg hé

[dolfijntje2]

dank je, dat zijn we zeker van plan om te doen en hopelijk komt het dan idd nog terug helemaal goed met ons

[Kim.D.]

geniet ervan en wacht even af tot erna.

[Dagmar]

Het is ook zo dat een moeder een voorsprong heeft van 9 maanden (of toch ongeveer) en in die tijd al een band krijgt met haar kind.. Voor een vader begint het pas bij de geboorte.. Als Milan groter is, dan is er ook meer interactie tussen die twee en komt het waarschijnlijk nog vanzelf in orde.. Laat je vriend ook af en toe de volle verantwoordelijkheid hebben (ga eens op je gemak winkelen zonder Milan), dat helpt soms ook al!

[sandy]

Ik denk dat er vele mannen bang zijn van "dat kleine ding".
Een klein, hulpeloos, wenend in je handen geduwd krijgen en niet weten wat je ermee moet...
Filip heeft de kids als baby bijna nooit gewassen. Hij kwam ervoor uit dat hij dat niet graag deed, omdat hij bang was dat hij iets verkeerd zou doen. Nu gaat het beter, toch bij Yana.
Zijn ouder zoontje is ook al een peuter die loopt en speelt en verteld wat er is. Mss is hij meer op zijn gemak dan bij een baby "waar hij nog niet zoveel aan heeft".
Het is natuurlijk niet makkelijk, maar erover praten helpt. Zodat hij ook weet hoe en wat je over die situatie denkt.