missen

haylee · Bericht door **haylee** » 12 jun 2006, 17:26

hallo ik heb een zoontje van een week en 2 dagen dat ik ook heel graag zie.en ik ben gelukkig getrouwd.ik zie men man zo graag dat ik hem mis ik mis alles met hem samen slapen,opstaan echt alles
ik heb dat zo met momenten tegen de avond toe.hebben jullie daar ook last van? of is dat alleen in de eerste weken ?

dank u wel

beam · Bericht door **beam** » 12 jun 2006, 19:14

Als het een troost mag zijn Haylee : toen ik in de materniteit lag van ons jongste nu bijna twee en een half jaar geleden, weende ik tranen met tuiten toen me hubbie naar huis ging met de twee andere kids... Als je dan weet dat me hubbie internationaal transport doet, dat ik het gewoon ben om alles alleen te doen, dat ik het gewoon ben om hem te missen tijdens de week, dan is dit een heel vervelende situatie.
Toen ik dan weer thuis was en zijn vaderschapsverlof uit was, moest ie weer weg voor een ganse week en daar stonden we dan alle vijf, Stine weende, Ewout weende bovenaan de trap, Vicky begon ook, me hubbie kreeg tranen in de ogen en dan was ik ook vertrokken. Als ik het nu bedenk moet dit wel nogal een tafereel geweest zijn, iedereen daar in de gang aan het huilen

.
Dit is een periodeke die nie lang duurde hoor ! Als er iets is, dan gil je hier maar ff !

goortjes · Bericht door **goortjes** » 12 jun 2006, 21:01

leuk kindje Haylee!!!!

dat gevoel had ik de eerste keer ook heel erg!
deze keer in mindere mate
maar ik voelde me wel meer verbonden met mijn man deze keer.
Die momenten die gaan over hoor!
geef alles zijn tijd
en als je de drang voelt om tranen te laten lopen
doe het gerust!!!!
het zal je opluchten

Katia · Bericht door **Katia** » 12 jun 2006, 21:05

dat is baby blues... en dat kan in het slechtste geval 3 maand duren...

maar het zou al moeten lukken dat het zo lang duurt he... de meeste vrouwen hebben daar de eerste weken last van, daarna betert dat wel...

spotje · Bericht door **spotje** » 12 jun 2006, 21:37

Ik begon te huilen als mijn vriend naar huis ging en ik kon dat niet tegenhouden

sandy · Bericht door **sandy** » 12 jun 2006, 21:43

Van Yana voelde ik me ook erg alleen s'avonds.
van Milan weende ik ook. Filip belde dan nog s'avonds en ik hoorde Yana dan soms huilen door de telefoon, dan brak mijn hart ook hoor!!

Katia · Bericht door **Katia** » 12 jun 2006, 23:07

spotje schreef:Ik begon te huilen als mijn vriend naar huis ging en ik kon dat niet tegenhouden

idem... Hugo is dan gewoon een hele week in het ziekenhuis blijven slapen op de zetel

sandy · Bericht door **sandy** » 13 jun 2006, 08:37

Mocht dat? Bij ons in het zh hadden ze dat niet zo graag!
En wat heeft die man van jou afgezien dan...een week op een zetel

haylee · Bericht door **haylee** » 13 jun 2006, 10:31

dankje goortjes

dankje voor jullie antwoorden
Hopelijk gaat het wel over.

Annubis · Bericht door **Annubis** » 13 jun 2006, 11:26

jurgen is ook de hele week in het ziekenhuis gebleven bij onzen tweede. bij alessio heb ik tranen met tuiten geweend als hij naar huis ging . ik had dan het gevoel of ik ging het niet meer aankunnen zonder hem. toen ik pas terug thuis was en hij moest gaan werken had ik dat ook nog . toen is mijn mama in de dag naar mij gekomen tot mijn ventje thuis was.

toen bij onzen edwardo jurgen terug moest gaan werken had ik geen tijd om er bij stil te blijven staan had het zo druk met die twee bengeltjes .

sandy · Bericht door **sandy** » 13 jun 2006, 12:13

En bij jullie derde zal het nog beter gaan

Annubis · Bericht door **Annubis** » 13 jun 2006, 12:18

ja dat denk ik ook

sandy · Bericht door **sandy** » 13 jun 2006, 12:23

Ik heb dat gemerkt bij Milan ook, veel rustiger en kalmer.
Dat gaat iets van niets zijn bij je derde

Annubis · Bericht door **Annubis** » 13 jun 2006, 12:51

het moeilijkste gaat zijn dat ik mijn 2 andere kinderen moet missen . ik heb voor alessio ook heel verdrietig geweest

Katia · Bericht door **Katia** » 13 jun 2006, 14:24

vandaar dat ik nu voor een thuisbevalling kies

Annubis · Bericht door **Annubis** » 13 jun 2006, 14:24

ja dat wou ik eerst ook maar daar moet jurgen niets van weten hoor dus...

Katia · Bericht door **Katia** » 13 jun 2006, 14:42

hugo int begin ook niet of toch redelijk twijfelachtig (ik denk dat hij gewoon eerst met de vv's moest gebabbeld hebben om juist alle info te horen)
ik heb hem vlakaf gezegd dat ik degene ben die beval en dat ik dus degene ben die dat ging beslissen... als hij de weeÃƒÂ«n overnam had hij mee inzeg... ik heb gewonnen

Annubis · Bericht door **Annubis** » 13 jun 2006, 14:46

op dat gebied is jurgen nen bange . hij zei stel n u dat er iets misloopt dan moet je toch nog naar het ziekenhuis. en als je in het zh bevalt dan ben je daar al. en zo vond hij altijd wel iets. ik heb me er bij neergelegd en ga bevallen in het ziekenhuis. ik zal heel waarschijnlijk al na drie dagen naar huis komen als ik geen complicaties heb. of met een keizersnede beval.

spotje · Bericht door **spotje** » 13 jun 2006, 18:30

Katia schreef:hugo int begin ook niet of toch redelijk twijfelachtig (ik denk dat hij gewoon eerst met de vv's moest gebabbeld hebben om juist alle info te horen)
ik heb hem vlakaf gezegd dat ik degene ben die beval en dat ik dus degene ben die dat ging beslissen... als hij de weeÃƒÂ«n overnam had hij mee inzeg... ik heb gewonnen

Dat is hÃƒÂ©! Dat is gemakkelijk voor de mannen, zij moeten het niet doormaken

Katia · Bericht door **Katia** » 13 jun 2006, 22:02

ja, dus eigenlijk ben ik daar echt wel van overtuigd dat hij zich daar niet mee te moeien heeft...

Maar zijn grootste angst was eigenlijk het "onwetende"...
vanaf hij daar meer informatie over had en het een beetje overdacht allemaal en we er samen over praatten, dan begon hij het zelf niet meer zo erg te vinden en nu staat hij er mee voor 100% achter... (hij heeft uiteindelijk ook die ziekenhuisbevalling meegemaakt he en dat wil hij toch ook niet meer meemaken hoor)

sandy · Bericht door **sandy** » 14 jun 2006, 22:10

mama van A&E schreef:ik zal heel waarschijnlijk al na drie dagen naar huis komen als ik geen complicaties heb. of met een keizersnede beval.

Ik heb dat ook gedaan bij Milan. Ik stond op 9/6/05 al terug thuis. Ik zou je wel aanraden om hulp te aanvaarden van om het even wie in je huishouden.
Ik heb het onderschat, het is niet niets om er alleen voor te staan als je niemand hebt. Filip was er wel, maar die kan niet kuisen als ik hÃƒÂ©

En je wilt toch dat het een beetje proper ligt als de mensen komen.

Annubis · Bericht door **Annubis** » 15 jun 2006, 06:51

mijn mama blijft de eerste drie maanden bij mij tot ik bekomen ben van de bevalling en terug in het ritme zit van mijn dagelijkse taken. en in het weekend is mijn ventje er ook nog . het zal allemaal wel goed meevallen als mijn lichaam goed genoeg hersteld

Katia · Bericht door **Katia** » 15 jun 2006, 07:52

stel je voor dat mijn moeder ofzo hier dag in dag uit op mijn kap zou zitten en zich zou komen moeien met alles

nee bedankt

chapeau dat je dat kan!

Annubis · Bericht door **Annubis** » 15 jun 2006, 08:20

ik kom heel goed met mijn moeder overeen echt niet te doen het is een moeder en een vriendin . ik heb er geen enkel probleem mee om met haar onder 1 dak te zitten . ze is tenslotte mijn moeder he, en ze betekent alles voor me. ze is niet bemoeizuchtig ofzo en ze voed haar kleinkinderen mee op zoals ik dat wil . ze geeft me raad , maar echt zeggen hoe ik iets Moet doen dat doet ze niet

ik ben heel blij met haar hulp .

sterretje · Bericht door **sterretje** » 15 jun 2006, 08:57

hetzelfde verhaal hier....vandaar dat ik polyklinisch bevallen ben,en het nu ook al hen vastgelegd dat het zo gaat gebeuren...(als alles ok is,natuurlijk)

Katia · Bericht door **Katia** » 15 jun 2006, 09:04

des te beter... als ik dat zou toelaten dat ze zich nog maar IETSKE moeien, dan hebben we het vlaggen en komen we der nimmer van af... en dan spreek ik niet eens van mijn schoonmoeder! die is pakken erger, die luistert zelfs ni als ik iets zeg... en die is dan nog rotjaloers op mijn moeder ook

Annubis · Bericht door **Annubis** » 15 jun 2006, 09:36

tja maar het is niet altijd slecht bedoeld he . mijn moeder heeft 5kinderen op de werled gezet dus ze zal wel iets ofwat ervaring hebben he. je moet het natuurlijk ook allemaal zelf leren he maar goede raad van anderen kun je altijd gebruiken.

je moet je maar is in jou plaats stellen als troia kindjes heeft en ze sluit jou buiten dat zou je ook niet graag hebben he.

Katia · Bericht door **Katia** » 15 jun 2006, 10:01

nee maar ik zou het eerder doen zoals jouw moeder en ze zelf hun kinderen laten opvoeden en niet mijn mening of visies opdringen en gebruiken zonder rekening te houden met wat Troia wil...
dat is een heel verschil vind ik...
Ik zal mijn kinderen nooit willen opvoeden... dat is de taak van mijn kinderen. Ik zal er wel zijn om te helpen...

Annubis · Bericht door **Annubis** » 15 jun 2006, 10:05

ja zo is dat het beste he

zo kom je er het langste mee overeen. mijn schoonmoeder is ook een correcte daarin daar kom ik ook goed mee overeen.

Saartje · Bericht door **Saartje** » 15 jun 2006, 15:55

Ik kom ook hÃƒÂ©ÃƒÂ©l goed overeen met mijn mama, ik zou willen dat ze hier alle dagen kon zijn om me te helpen en goede raad te geven. Ik voel me veel geruster als zij in de buurt is. Als ik twijfels heb, heeft zij altijd wel een oplossing of zo. Ze is echt geweldig. Mijn papa ook trouwens. Ik heb echt een heel goede band met mijn ouders.
Maar ik kan het wel aannemen dat dat niet altijd bij iedereen het geval is.
Mijn schoonmoeder is een heel ander type, die laat ons eerder aan ons lot over.

Die babyblues...ik heb er ook last van. Sommige dagen al wat meer als andere. In het ziekenhuis had ik het ook erg. Bert is alle dagen daargebleven, we sliepen dan met 2 in dat bed. Erg comfortabel was het niet, maar ik voelde me er wel beter bij,dan wanneer hij zou vertrekken naar huis. Elke avond kreeg ik het moeilijk en dan was ik blij dat hij er was.
Nu heb ik soms nog zo huilmomenten, omdat ik me niet zo goed voel in ons nieuwe appartement, omdat ik mijn ouders mis, omdat het allemaal zo nieuw is, ... Mama worden is een heel emotioneel gebeuren, ik heb het een beetje onderschat. Maar als ik dan een glimlach opvang van Fleurtje, zijn mijn zorgen wel een beetje vergeten.