Babyforum.be

ik krijg die commentaar nu al
niks van aantrekken!

ach ja dat zeggen ze tegen mijn inderdaad ook nu al...als ik zeg van ooit proberen een tweede...

Het zijn wel de mensen die bezorgd zijn om mijn gezondheid maar ale ja goed.

Toch snap ik het niet...als je een derde wil, ga er gewoon voor..

Is toch best gezellig? Wij waren ook met 3 en ik heb altijd 2 broers gehad om mee te spelen. Als ik met de ene ruzie had dan ging ik gewoon met de andere spelen...als ik dan met beide ruzei had liep ik mijn moeder heel de dag achterna of speelde ik maar op mijn eentje. En nu nog hoeveel ik heb aan 2 broers...

Mijn man is met 4 thuis maar door omstandigeheden is het contact met 2 broers misgelopen en heeft hij nu contact met zijn jongste broer...dat klikt ook zeer goed maar ik moet wel zeggen dat er een enorm verschil van karakter op zit en van leeftijd...

Dus tja wat houd een gezin van meer dan 2 kinderen je nu tegen. Ieder zijn beslissing maar ik heb zelf besloten ooit nog een tweede maar neit voor de eerste komende zoveel jaar...
En een derde lijkt me zwaar....maar toch het is prachtig om 3 kindjes te hebben niet?

Ik zou pas een keer kijken als ik iemand zie lopen met een stuk of tien kinderen...
Ik vind dat iedereen dit voor zichzelf moet beslissen. Wij hebben uitgemaakt dat twee genoeg is en daar houden we ons ook aan. Ik heb geen behoeft meer om nog eens opnieuw te beginnen.
Maar als je echt die gevoelens hebt dat er nog wel eentje bijkan, dan moet je dat gewoon doen. En van de negatieve commentaar niets aantrekken. Anders blijf je misschien wel voor heel je leven met die gevoelens lopen, zo van: hadden we maar..

mensen kijken ook soms raar als ik zeg 3 of 4 kinderen, maar ik trek het me niet aan. Ik doe toch waar ik me goed bij voel.

Hier krijg ik steeds de spottende vraag of er een vierde komt.
Wij hebben voor onszelf al uitgemaakt dat we het bij 3 kinderen houden.
Maar toch zijn er steeds mensen die zo spottend vragen of er nog eentje zou komen.
En van de meesten is dat zeker niet goed bedoeld.
Ze vonden het al erg dat er een derde kwam,was blijkbaar een enorme schande dat wij daarvoor kozen.
Maar ik trok mij daar niks van aan,en nu beginnen ze dus zo van,je hebt nu maar 1 meisje en 2 jongens.
Dus nog een meisje hé.
Ik antwoord daar gewoon niet meer op.
Is verloren moeite.
Mijn schoonmoeder was nog beter.
Lag pas op mijn kamer en de verpleegster vroeg wat ik nu al had van kindjes.
Ik vertelde haar dat ik al 1 meisje had en nu dus 2 jongens.
Mijn schoonmoeder daar direct op,en het is de laatste,er komen er geen meer,het is genoeg zo.
Dus zei had al voor ons beslist.

Als het aan ons mama lag, had ik ons Lani zelfs al niet. (maar nu ze er is, is ze er wel gek op, moeders, he?)
Toen we aan het praten waren over een 2de, viel ze bijna achterover.
Nu ben ik wel blij dat er geen 2de is. Al doet het toch nog pijn als ik zwangeren zie rondlopen...

Wij hebben 2 dochtertjes en als we zelf het geslacht zouden kunnen kiezen hebben dan hadden we het juist hetzelfde gedaan maar toch vragen de mensen dikwijls of we niet liever een jongen hadden gehad of we nog voor een 3e en deze keer een jongen gaan. Het is precies of dat je gezin niet volledig is als je niet van ieder geslacht eentje hebt, wij zijn heel gelukkig met onze meisjes en daar laten we het ook bij.

ik krijg ook altijd commentaar: 2 kindjes zo snel na mekaar (16 maanden tussen de 2)!!! + iedereen vindt dat we nu met een jongen en een meisje content moeten zijn,
ze hebben het altijd over een koningswens (had ik nog nooit van gehoord), mij kon het echt niet schelen of het 2de nu een jongen of een meisje zou worden,

Mamarij, onze bengeltjes schelen ook zestien mnd, maar ik heb nog maar weinig negatieve commentaar gekregen.
Ik zou ze zeker feedback geven
Wij hebben ook een "koningswens" en wij gaan het echt wel stoppen. Ons gezin is compleet.

Och ik heb er 5,en trek mij niks aan van hun commentaar!
Ons noemen ze soms konijnen (daarom begint mijn msn adres met konijntje haha)
Ik zeg altijd wie voed ze op wij toch!Wie gaat er voor werken wij toch.
Het kan zijn dat er mss nog een zesde komt,dat weten we nog niet hahah ik hou me dan al vast voor hun commentaar.

Maar in men hart heb ik nu al 7 kinderen

Je moet je eigen kinderwens toch niet aanpassen aan je omgeving? Als je je goed voelt met geen kinderen, dan blijf je kinderloos.
Wil je er 10? Ga er dan voor.
Voor IEDEREEN kan je toch nooit goed doen.

Of jij drie of vier kinderen wilt, of meer dat is toch jouw eigen beslissing.
Toen wij twee jongens hadden kregen wij ook vaak de opmerking: gaan jullie nog voor een meisje?
Terwijl wij altijd gezegd hadden dat we drie kinderen wilden, gelijk of het jongens of meisjes waren.
Toen ik dan zwanger was van nummer drie, en we vertelden het aan de familie dan kregen we de opmerking: weeral zwanger???

En toen nog eens bleek dat dat dan ook een jongen was, waren er meer en meer die vroeger of we dan ook nog voor een vierde gingen.

Je kinderwens moet je echt niet laten afhangen van wat anderen er van denken. Jij en je man zijn de enigen die daarover moeten beslissen.

Groetjes.

Vanessa.

Pas bevallen van mij tweede kind kijk ik al uit naar het derde.Jammergenoeg durf ik na heeel wat negatieve commentaar op mijn enthousiaste uitlatingen het onderwerp niet meer aansnijden. Een jongen en een meisje is volgens iedereen genoeg. Het doet me pijn dat ik nergens steun vind en het ergste is dat de commentaar wel invlooed heeft op mijn man. Als het aan mij lag komt er opnieuw binnen eenjaar een kindje bij .Ik zwiijg nu over mijn diepste verlangen maar leg stiekem de kruippakjes in de reservekleding kast in plaats van ze naar de kringloopwinkel te brengen.

Wel Amannaert, niks van aantrekken van die commentaar !!! Wij hebben het hier ook gehad : eerst een meisje, dan een zoon maar hooooooooo maar ! Toen ze hoorden dat ik WEER zwanger was, was het hek van de dam. Enkele reacties :
- Wat ? Weeral zwanger ? Had beter een varken gekocht in een hok gestopt, nadien heb je er nog iets an...
- Ge kweekt lijk de konijnen
- Ze moet weer "smijten"
- Tis nu wel een accident zeker ?????
- Ge zijt zot, al die kinderen in den tijd dat we zijn

Dit zijn er enkele die ik "mocht" aanhoren en mijn man ook.

En dan dit : op 20 april kregen we te horen dat we een mk deden voor ons vierde, we hadden het het weekend ervoor verteld tegen mijn ouders dat we opnieuw zwanger waren en hun reactie durf ik hier zelfs nie te zetten, gebruik je verbeelding. Was niet van de poes. En nu zijn we het kwijt en als ik op bezoek ga bij hen, kijken ze neer alsof ze beschaamd zijn... vreemd hé.

Ik zou zeggen : volg je hart, doe wat je wilt doen, want na dit zullen ze er ook weer iets op weten. Je hoeft het niet te laten voor hun, als je ze maar hoort voor zoiets, poeha ! aan de kant daarmee. Straks als je ouder bent kun je er dan bere spijt hebben omdat je het niet gedaan hebt.

Amai, zelfs van je eigen ouders niet begrepen worden is wel héél erg. Vreemden zijn nog iets, maar je eigen familie?
Zij moeten toch niet voor de opvoeding opdraaien? Man man, waar sommige mensen zich mee moeien...

Tja, wij dachten ook zoiets van "wij gaan ze wel opvoeden en jullie niet" maar ja, 'k vraag mij dikwijls af als we ouder zijn of wij ook zo gaan zagen

Als mensen vragen voor hoeveel kinderen we willen gaan en we antwoorden voor 4 of 5 dan trekken ze ogen van:GEK!
Maar ons stoord het echt niet.
Hoeveel kinderen je maakt,dat beslis je tenslotte nog altijd zelf!

Ulrieke schreef: Hoeveel kinderen je maakt,dat beslis je tenslotte nog altijd zelf!

Voila!!