pfft, opvoeden is..

[Dagmar]

niet gemakkelijk.. Dat zal wel een understatement zijn..

Maar echt, die twee hier hé.. Het kan hier nog steeds verkeren op 5 minuten tijd.. Ze kunnen heel fijn samenspelen om dan ineens ruzie te krijgen.. Of andersom.. Eerst ruziemaken tegen de sterren op om dan ineens samen iets te doen..
Het maakt het er ook niet gemakkelijker op dat Karsten mij op het moment opeist en Mila wegduwt (krabt, slaat, stampt) als zij bij mij zit.. En dat Mila met allerlei woorden is thuisgekomen van 't school en die heel de tijd tegen Karsten zegt (bijv. Kieke! Onnozele! Sukkel!...) en hij die begint na te zeggen !
Ik heb mijn handen echt vol met die twee.. Natuurlijk vergeet ik direct de ruzies als ze samen spelen, maar soms voel ik met net een scheidsrechter die de hele dag moet ingrijpen..
Hoe pakken jullie ruzies aan? Ik laat ze soms doen (maar ik luister dat het niet uit de hand loopt natuurlijk), terwijl Filip direct ingrijpt en meestal Mila tegen haar voeten geeft..
Wat zijn jullie grenzen om in te grijpen? Mila mag niet schelden en Karsten niet krijsen.. En natuurlijk is lichamelijk geweld gebruiken ook "not done".. Ik vraag me af of ik te laks of te streng ben, of gewoon normaal.. (voor zover dat kan )

[goortjes]

jij bent heel normaal hoor!!
mijn 2 nichtjes waren net hetzelfde vroeger!!
niet te doen, die konden mekaars ogen uitkrabben
en 2 minuten later konden ze elkaar niet meer missen
Je moet ze gewoon bestraffen als het nodig is, en ik vermoed dat je dat wel goed doet
Het is niet leuk, maar dat is ook weer een fase in hun jonge leven hoor. Dat betert wel wat na een tijdje...
maar idd, kan me voorstellen dat je je een scheidsrechter voelt
ik heb er nu nog maar 1tje waarop ik moet kijven, maar pfff deze voormiddag heb ik niet anders gedaan dan:
nee, niet doen. Niels dat mag niet. Potverdorie afblijven. Helaba, opgepast hé....enz enz
echt niet te doen. Die had een pestbeu!
Dus wat als nummer 2 wat groter is

[kyrodu]

Héél herkenbaar.
Zitten ze op de achterbank van de auto eerst grappen te maken en een minuutje later is het geween en gehuil.
De ene mept op het gezicht de ander nijpt in de bil.
Als je je zo moet concentreren op het verkeer,ik zweer je ,niet eenvoudig.
Ik zeg hen dan dat dit niet kan en verwittig hen tegen dat we thuis komen dat het er dan zal zwaaien.
Maar meestal werkt dat niet en doen ze gewoon verder.
Gisteren ook,ik heb dus echt gestopt lang de kant van de weg en ben uit gestapt en heb de deur open gedaan en hen voor de keuze gesteld.
Ofwel gaan ze te voet naar huis (was een straat van ons huis) ofwel gedragen ze zich en rijden we verder.
Ze kozen voor de tweede optie,maar ondertussen weende onze jongste ook al omdat die andere twee zo vervelend deden.
Soms kan ik er geen hoogte van krijgen van die twee.
De ene moment kat en hond en de andere moment trekken ze partij voor elkaar.
Ruzie maken om een bepaald stuk speelgoed is ook zo iets.
Of hun kleine broer pijn doen,het is nooit geen een van de twee geweest hoor,maar dat ventje weent wel en heeft dan een blauwe plek op z'n bil waar ze geknepen hebben.
Dan stuur ik hen beide naar een plek appart waar ze niet kunnen spelen of bekken trekken naar elkaar.
Meestal met veel lawaai,dus geween en getier,maar ik trek mij dat niet aan.
Denk dat de buren hier soms denken dat ik hen verot sla.
Die kunnen nogal tekeer gaan hoor als ik hen terrecht wijs.

[Tamaravh]

Dat is hier ook zo. Ze zijn constant bij elkaar en kunnen elkaar niet missen maar met momenten kunnen die zo een ruzie maken. Ze zijn nu nog zo klein, ik vraag mij soms af wat dat gaat zijn als ze groter gaan zijn. Hetgeen de ene heeft wil de andere ook altijd hebben en in het begin liet Caro haar dan nog doen maar nu is dat niet meer het geval. Dan zegt ze: nee auke (Amber in Carotaal ) en dan steekt ze haar tong uit. Maar langs de andere kant kunnen ze soms zo lief voor elkaar zijn. Ik denk dat dat overal wel zo is. Ik heb vroeger ook veel ruzie gemaakt met mijn broer maar wij konden elkaar voor de rest ook niet missen.

Wat hier helpt als ze zo een ruzie maken is ze apart zetten. Naast onze koelkast staat er een verhoogtrapje (voor de kindjes) en dan zet ik hun daar eventjes op voor te kalmeren.

[sandy]

Hiet net zo!
Tamara, van dat apart zetten: ik vind dat heel goed
Maar soms ook moeilijk, want als ze beginnen huilen alletwee kan ik niet altijd uitmaken wie er nu begonnen is.
En als ik Yana altijd kan geloven...
Soms pakken die elkaar vast en dan smelt ik...
Of als Yana in de hoek staat, gaat Milan bij haar staat en al van die dingen...