Babyblues voor de bevalling ook al????

[dolfijntje2]

Ik heb al gehoord van de babyblues dat je krijgt vlak na de bevalling...maar kan het ook zijn dat je die ervoor al hebt??? of is dat nog iets anders dan??
De laatste dagen voel ik me zo slecht.... kan niets verdragen en begin om het minste te huilen..
Heb ook veel last van buikpijn en daardoor heb ik helemaal geen zin om iets te doen... Vaak voel ik ook alsof er geen respect is voor alles wat ik doe. Elke dag als ik opsta moet ik beginnen met de rotzooi van iemand anders op te ruimen( m'n vriend, de hond,...) en dan hele dag poetsen, strijken, wassen enz...
Ik ben ook hele dagen alleen thuis hier, door de week(tja de vriend moet werken he ) maar in het weekend moet hij dan ook vaak werken (eigen zaakje van de ouders) en zit ik ook al alleen... ik voel me alsof ik enkel goed ben voor de poetsen, wassen...
Hoe vaak dat ik de hond al verrot gescholden heb kan je niet meer tellen

Als ik het nu al zo moeilijk heb, zal ik het dan nog wel aankunnen als het ons kleintje er is????

[Katia]

haha, ik ken dat van ergens
en ik heb achteraf geen last gehad van echte babyblues... zo wel eens wat emotioneler geweest, maar het viel allemaal heel goed mee nog!

[dolfijntje2]

Hehe te hopen dat ik er achteraf ook geen last meer van heb dan want ocharme ons hondje

[sandy]

Ik denk dat het gewoon je hormonen zijn die een beetje moeilijk doen. Je bent zwanger, het is warm en dan nog eens je buikpijn samen met het huishoudelijke werk....normaal hoor.
Mss eens praten met je vriend dat hij een beetje meer respect heeft voor je werk. Eenmaal baby er is, dan gaat hij ook niet meer 7/7 kunnen werken.
Veel succes.

[dolfijntje2]

Sandy,

Hebben er al wel eens vaker over gepraat en hij heeft wel veel respect zegt hij maar ja is toch fijn als ze het af en toe eens tonen en dat vergeet hij soms wel eens
Gelukkig stopt hij vanaf juli met dat weekendwerk omdat ons kleintje er dan bijna gaat zijn he. Dus nog effe volhouden en dan zal het hopelijk wel beteren

Het is gewoon mijn eerste kindje, alles is heel snel gegaan, ik woonde nog thuis , heb mijn vriend leren kennen en 4 maand later was ik zwanger en meteen gaan samenwonen toen. Dus mijn leven is in een sneltempo helemaal veranderd (van elk weekend uitgaan naar een huiselijk leven is toch wel hele aanpassing, maar ik ben er dolgelukkig mee hoor met die verandering)
Maar toch zit ik met heel veel vragen weet helemaal niet hoe het gaan zijn met het kindje, of ik het allemaal wel goed ga doen, ben bang om iets verkeerd te doen, enz. en ja dan word het af en toe wel eens te veel he

[Mama Milan]

sandy, ook bij mij kwam een plotse ommekeer. Voor ik zwanger werd had ik veel vrijheid, deed mijn eigen dingen, had eerder losse relaties. Een kindje wou ik al lang maar wou wel een geschikte vader? Ik heb toen mijn huidige vriend leren kennen, hij was de eerste bij wie ik er voor wou gaan, hoewel we mekaar n t zo lang kenden, en hij wou dat ook direct,
u, alles heeft zijn tijd nodig gehad om ons aan te passen in dat nieuwe leven. We willen ons nl 100 procent inzetten vr milan. Maar we voelen ook dat we wat meer tijd moeten knn geve aan onzelf of aan mekaar, u begint dit stilleksaan te komen, maar zo een baaske is zo zalig datde rest automatisch minderbelnagrijk wodt

groetjes