Toen we gisteren in het ziekenhuis aankwamen had mijn vrouwtje nog maar 4 cm. Daarop heeft ze gezegd dat de held nu moe was en heeft ze een epidurale gevraagd. Dat valt heel goed mee. Alleen de baxter steken was een heel venijnige prik.
Toen de pijn weg was heeft de vroedvrouw de vliezen gebroken om het een beetje te versnellen. Kort daarna lag mijn vrouwtje in slaap en heb ik ook een plooibed gekregen.

(ja, ik ben er ook niet fier op)...: rond 6h heeft mijn vrouwtje mij wakker gemaakt omdat ze volledige onsluiting had

ONS BARTJE IS IN AANTOCHT: JEEEEHH
Er is 's nachts weinig gebeurt: mijn vrouwtje heeft ook geslapen en af en toe is de vroedvrouw haar komen onderzoeken (in het halfdonker en heel stil om mij niet wakker te maken)
6h. volledige onsluiting, maar ons Bartje zijn hoofdje moet nog verder indalen. Zijn rug ligt rechts achter en dan duurt dat heel lang zegt de vroedvrouw en ze voelt dat hij een dik hoofd heeft. Verder is alles goed met ons Bartje en mijn vrouwtje

Vanaf nu heb ik naast haar gezeten. De vroedvrouw is nu regelmatig mijn vrouwtje komen onderzoeken en ze heeft mijn vrouwtje in alle mogelijke gekke houdingen gelegd om ons Bartje beter te laten indalen. De epidurale werkt heel goed, dus heb ik mogen helpen. Rond 7h30 vond de vroedvrouw dat ons Bartje voldoende was ingedaald en heeft ze de gynaecoloog getelefoneerd. Kort voor 8h. was die er al en toen zijn we eraan begonnen
Nu weet ik waarom dat arbeid heet

DAT IS PAS ARBEID: heel zwaar werk. Mijn vrouwtje doet veel aan sport, maar dit is de zwaarste sportprestatie waar ze al haar reserves voor nodig had. Na een half uur werd er gesproken over ventouse of keizersnede en toen heeft mijn vrouwtje al haar krachten gebruikt en ik was haar grote supporter: gelukt dus. Ons Bartje is geboren om 8h50 en alles is goed. Hij weende dadelijk

Ik heb de navelstreng mogen doorsnijden
Ons Bartje is op mijn vrouwtje helemaal kalm geworden

Hij had zijn oogjes open

Heel gelukkig waren wij op dat moment
Ik heb ons Bartje mogen wassen en aankleden: echt niet zo simpel.
Ons Bartje wist dadelijk hoe hij aan de borst moest drinken en we hebben hem nog uren in onze armen gehad
