Geplaatst: 22 sep 2006, 21:50
Lieve mensen even een verslagje van de begravenis.
Greet belde me gisterenavond nog op om te vragen of ik morgen op tijd wilde komen voor de muziek. Ik stond vandaag iets over negen aan de kerk en er stonden al zoveel auto's, zoveel mensen.
Dan kwam kist aan en deze werd naar binnengedragen waar we hem nog een groet mochten brengen met zo een staafje. Greet zat al vooraan in de kerk. Na de groet, kwam het volk binnengestroomd, al huilend, vele tranen en andere met vragen waarom en wat zit ik hier nu eingelijk te doen.
We zetten het liedje op wanneer het volk binnen was en de kist naar voor werd gedragen... Bijna niet te geloven dat Stafke daar nu echt in lag.
De pastoor verwelkomde ons en toonde mee zijn ongeloof. Toch.... mijn geloof is er niet sterker op geworden met naar hem te luisteren.
Na heel wat teksten mocht ik vooraan een tekst gaan lezen, die Greet als afscheid naar Stafke toe en in naam van Yoran ook had geschreven. Muzeikje evenals op de achtergrond... Ik hoorde tranen die weggesnoten werden en vele mensen met een zakdoek. Tja...waarom he.
Verder weer heel uitleg van pastoor. Ik hield Greet in de gaten die enkel maar tranen nog had gelaten bij de tekst en zich verder ontzettend sterk hield. Ik zag nog steeds iets van ongeloof in haar ogen telkens ze naar de kist staarde die naast haar stond. De kist had een licht beuken kleur en de knopen waarmee de kist is vastgemaakt blinkden in de zonlicht die de kerk binnenkwam.
Mensen slikten tranen weg tot het moment dat een broer van Stafke een tekst kwam lezen. Prachtig...in rijm een korte inhoud over hobbys, en leven van Stafke. Ik slikte en voelde me benauwd. Tranen prikte maar ik wilde me sterk houden om er voor Greet te zijn. Na de teskt het liedje afscheid van een vriend, nog tranen...
De muziek was heel prachtig en echt waar aangenaam om te horen.
Bij de offerande...ontzettend veel mensen. Mijn blik richtte ik naar achteraan in de kerk. Zoveel mensen, achteraan stonden zelfs enkele mensen rechtop. Afscheid nemen van die ontzettend prachtige lieve partner, papa en zoveel meer dat hij was.
Ik kan het nog steeds niet geloven....zucht
Waarom laat men Greetje en Yoran zo in de steek?
Dan het einde van de viering, na bijna een anderhalf uur...Greet, haar ouders, stafke zijn ouders, zijn broers en zussen liepen de kist achterna. Naar zijn rustplaats en het laatste afscheid.
Echt waar mensen het is ongelooflijk hoe sterk Greet zich heeft gehouden. Trane vloeide bij de teksten en de liedjes maar verder kon ze alles zo helder nadenken. Yoran heel de tijd lief en flink in zijn buggy. Toekijkend naar mensen die hem aankeken met een blik van ocharme, zelfs mensen die zeiden he daar zie je echt Stafke in terug. Yoran wuifde constant naar de mensen en regelmatig naar mij. Ik liet hem naar boven wuiven, een kusje naar boven gooien en hij wees daarna een hele tijd naar boven...
Papa was daar... hij was bij hen allemaal en ik denk dat hij daar ook heel ontroerd was om al die mensen daar te zien treuren om hem. Want ik kan het niet genoeg zeggen, hij was een prachtiemand
Greet belde me gisterenavond nog op om te vragen of ik morgen op tijd wilde komen voor de muziek. Ik stond vandaag iets over negen aan de kerk en er stonden al zoveel auto's, zoveel mensen.
Dan kwam kist aan en deze werd naar binnengedragen waar we hem nog een groet mochten brengen met zo een staafje. Greet zat al vooraan in de kerk. Na de groet, kwam het volk binnengestroomd, al huilend, vele tranen en andere met vragen waarom en wat zit ik hier nu eingelijk te doen.
We zetten het liedje op wanneer het volk binnen was en de kist naar voor werd gedragen... Bijna niet te geloven dat Stafke daar nu echt in lag.
De pastoor verwelkomde ons en toonde mee zijn ongeloof. Toch.... mijn geloof is er niet sterker op geworden met naar hem te luisteren.
Na heel wat teksten mocht ik vooraan een tekst gaan lezen, die Greet als afscheid naar Stafke toe en in naam van Yoran ook had geschreven. Muzeikje evenals op de achtergrond... Ik hoorde tranen die weggesnoten werden en vele mensen met een zakdoek. Tja...waarom he.
Verder weer heel uitleg van pastoor. Ik hield Greet in de gaten die enkel maar tranen nog had gelaten bij de tekst en zich verder ontzettend sterk hield. Ik zag nog steeds iets van ongeloof in haar ogen telkens ze naar de kist staarde die naast haar stond. De kist had een licht beuken kleur en de knopen waarmee de kist is vastgemaakt blinkden in de zonlicht die de kerk binnenkwam.
Mensen slikten tranen weg tot het moment dat een broer van Stafke een tekst kwam lezen. Prachtig...in rijm een korte inhoud over hobbys, en leven van Stafke. Ik slikte en voelde me benauwd. Tranen prikte maar ik wilde me sterk houden om er voor Greet te zijn. Na de teskt het liedje afscheid van een vriend, nog tranen...
De muziek was heel prachtig en echt waar aangenaam om te horen.
Bij de offerande...ontzettend veel mensen. Mijn blik richtte ik naar achteraan in de kerk. Zoveel mensen, achteraan stonden zelfs enkele mensen rechtop. Afscheid nemen van die ontzettend prachtige lieve partner, papa en zoveel meer dat hij was.
Ik kan het nog steeds niet geloven....zucht
Waarom laat men Greetje en Yoran zo in de steek?
Dan het einde van de viering, na bijna een anderhalf uur...Greet, haar ouders, stafke zijn ouders, zijn broers en zussen liepen de kist achterna. Naar zijn rustplaats en het laatste afscheid.
Echt waar mensen het is ongelooflijk hoe sterk Greet zich heeft gehouden. Trane vloeide bij de teksten en de liedjes maar verder kon ze alles zo helder nadenken. Yoran heel de tijd lief en flink in zijn buggy. Toekijkend naar mensen die hem aankeken met een blik van ocharme, zelfs mensen die zeiden he daar zie je echt Stafke in terug. Yoran wuifde constant naar de mensen en regelmatig naar mij. Ik liet hem naar boven wuiven, een kusje naar boven gooien en hij wees daarna een hele tijd naar boven...
Papa was daar... hij was bij hen allemaal en ik denk dat hij daar ook heel ontroerd was om al die mensen daar te zien treuren om hem. Want ik kan het niet genoeg zeggen, hij was een prachtiemand