reportage op koppen
Moderators:Welcome, mell, Moderators
Heeft er iemand op koppen die reportage gezien van die baby met die huidziekte?
Ik heb het halverwege moeten af zetten! Ik kon niet meer zien Die ouders, ik mag er niet aan denken dat mij zoiets zo overkomen!
En dan dat liedje derbij!
'ik heb een engel even mogen lenen,
daarna moest ik hem weer afgeven!'
amaai zo een dingen daar ben ik toch te gevoelig voor!
Ik heb het halverwege moeten af zetten! Ik kon niet meer zien Die ouders, ik mag er niet aan denken dat mij zoiets zo overkomen!
En dan dat liedje derbij!
'ik heb een engel even mogen lenen,
daarna moest ik hem weer afgeven!'
amaai zo een dingen daar ben ik toch te gevoelig voor!
- Schorpioentje73
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:21 sep 2005, 13:38
- Locatie:Moorslede
- Contacteer:
Ik heb het wel gezien en hoe vreselijk het ook was, ergens vond ik het ook wel 'mooi'. Ik bedoel dan de manier waarop de ouders ermee omgingen, hoe ze er wilden zijn voor hun zoontje, hoe ze zijn korte leventje zo normaal en draaglijk mogelijk wilden maken, enz.
Ik kan mij niet voorstellen dat ik zo sterk zou kunnen zijn als die mama... Maar in zo'n situatie moet je misschien wel.
Ik was wel heel blij dat mijn spruitje gezond en wel in haar bedje lag
Ik kan mij niet voorstellen dat ik zo sterk zou kunnen zijn als die mama... Maar in zo'n situatie moet je misschien wel.
Ik was wel heel blij dat mijn spruitje gezond en wel in haar bedje lag
Ik ben vooral zo blij voor die mensen dat ze daarna nog een gezond kindje hadden...
Ik zit hier al weer met tranen in de ogen en het is nu toch al een paar dagen geleden. En idd, de kleine problemen van alledag verdwijnen in het niets bij zoiets!
Ik werk in een sector waar je met veel schrijnende dingen te maken krijgt en heb dus al veel leren relativeren . Toch raken mij die dingen enorm.
Ik heb ooit een gezin geweten waarvan het zoontje op 1,5 is gestorven aan een bepaalde spierziekte en daarna hadden ze een dochtertje en wat bleek, zij had dat ook dus die mensen hebben ongeveer hetzelfde (eigenlijk nog erger) meegemaakt. Ze wisten ook van tevoren dat ze haar gingen moeten afgeven. We wisten het allemaal...We hebben wat hetzelfde geredeneert als de mensen in de reportage... We waren er allemaal kapot van....het was zo'n lief en vrolijk kind...
Komt even terug boven....
Ik zit hier al weer met tranen in de ogen en het is nu toch al een paar dagen geleden. En idd, de kleine problemen van alledag verdwijnen in het niets bij zoiets!
Ik werk in een sector waar je met veel schrijnende dingen te maken krijgt en heb dus al veel leren relativeren . Toch raken mij die dingen enorm.
Ik heb ooit een gezin geweten waarvan het zoontje op 1,5 is gestorven aan een bepaalde spierziekte en daarna hadden ze een dochtertje en wat bleek, zij had dat ook dus die mensen hebben ongeveer hetzelfde (eigenlijk nog erger) meegemaakt. Ze wisten ook van tevoren dat ze haar gingen moeten afgeven. We wisten het allemaal...We hebben wat hetzelfde geredeneert als de mensen in de reportage... We waren er allemaal kapot van....het was zo'n lief en vrolijk kind...
Komt even terug boven....
Ik bewonderde die ouders echt!
Die bleven echt zo rustig (ale zo leek dat toch in die reportage, in hun binneste zullen ze wel anders zijn!)
Er is zo ook een belgisch gezin met twee kindjes met progeria, de kans dat dat voorkomt is 1 op ............zoveel miljoenen! Maar ja, als het net jou treft wat ben je er dan mee dat de kans zo danig klein is...
Die bleven echt zo rustig (ale zo leek dat toch in die reportage, in hun binneste zullen ze wel anders zijn!)
Er is zo ook een belgisch gezin met twee kindjes met progeria, de kans dat dat voorkomt is 1 op ............zoveel miljoenen! Maar ja, als het net jou treft wat ben je er dan mee dat de kans zo danig klein is...