Babyforum.be

MADRID - Een Spaanse vrouw is op 67-jarige leeftijd moeder geworden van een gezonde tweeling. Dat is de hoogste leeftijd waarop een vrouw ooit een kind op de wereld bracht.

De vrouw, wiens identiteit niet werd vrijgegeven, onderging een vruchtbaarheidsbehandeling in de Verenigde Staten die de zwangerschap mogelijk maakte.

De baby's werden in een gespecialiseerd ziekenhuis in Barcelona op de wereld gezet met behulp van een keizersnede. Naam noch geslacht van de tweeling werd meegedeeld.

Bron: Het Nieuwsblad



Persoonlijk vind ik zoiets echt niet kunnen. Die kinderen zullen nooit een mama hebben die met hen kan wat een 'jonge' mama kan doen. Ik vind dat de dokters zoiets gewoon zouden moeten weigeren, in het belang van de kindjes.

ja, amai, ik verschoot ook toen ik het hoorde op de radio!!
Persoonlijk vind ik dat zoiets niet kan. Ik vind het erg voor de kindjes, als ze 10 jaar zijn hebben ze een moeder van 77 jaar??!!
En die dokter die die IVF deed, waar zat die zijn verstand?

er zijn grenzen...

Ik vond dit ook niet kunnen. Die kinderen gaan hun moeder misschien maar de eerste 10-15 jaar kennen. Het echte familiegevoel zullen ze ook niet hebben. Ik vind dit gewoon oneerlijk voor die twee kinderen zelf. Vind ook dat hiervoor regels zouden moeten zijn: bv. tot een bepaalde leeftijd.

das puur eogoïsme

dat vind ik nu toch ook wel te oud hoor
en dat ze hun mama niet lang gaan hebben, tja, een jongere vrouw kan ook plots sterven he, maar ale, op die leeftijd is de kans wel groter
maar waar trek je de lijn he, wat is het maximum ?

liever een oude moeder die haar kinderen doodgraag ziet, dan een jonge moeder die haar kinderen mishandeld...

wie zijn wij om te (ver)oordelen?

Ik vind het absoluut niet kunnen. Niet in het minst omdat je op die leeftijd de kans hebt dat er vanalles misgaat. Boven de 35 heb je meer kans dat het kind een afwijking krijgt of dat de bevalling moeizaam verloopt. Wat moet dat dan niet geven op 67-jarige leeftijd . Maar zoals hierboven al iemand zei; waar trekken we de grens? Ik vind 40 persoonlijk al veel te oud voor een eerste kind (met de nadruk op een eerste hé!), maar mag ik die mensen dan veroordelen? Ah ik weet het niet. Puur biologisch is het natuurlijk perfect als je voor je dertigste zwanger wordt, maar in de maatschappij van tegenwoordig spelen zoveel andere dingen mee. En dat is eigenlijk wel jammer.

Vind ik er ferm over!!!
Die kinderen zijn waarschijnelijk moeten opgroeien zonder mama....
triestige zaak...

Katia schreef:liever een oude moeder die haar kinderen doodgraag ziet, dan een jonge moeder die haar kinderen mishandeld...

ik vind het een vorm van mishandelen, je kind mogelijk een groot deel van z'n leven zonder moeder zetten
er gaan statistisch meer oudere mensen dood dan jongere
de vader van mijn oom (hij is 18 jaar jonger dan mijn vader) was meer dan 50 toen mijn oom geboren werd. Mijn oom heeft het zijn vader voor de rest van zijn leven (en erna) verweten dat mensen vroegen of het zijn opa was.

tja anderzijds=: mijn mama was "maar" 17 toen ik geboren werd en 3 jaar later was ze dood (verongelukt) ds je weet nooit en hoe ouder hoe meer kands dat je rapper sterft dan dat je kinderen groot zijn en al vind ik dat iedereen zelf moet beslissen wat hij/zij doet, toch ik vind 67 ook véél te oud om nog te gaan vragen om een vruchtbaarheidsbehandeling en dan te bevallen en zeker van een tweeling, altsublieft seg ... Enfin, gelukkig gaan die kinderen elkaar nog wel hebben maar toch: het is erover.

ja het is enorm oud,
ik ben er alleen mee gestopt om alles en iedereen te zitten veroordelen die niet in het rijtje past...

Katia schreef:ik ben er alleen mee gestopt om alles en iedereen te zitten veroordelen die niet in het rijtje past...

ah nee dat kan je niet doen, want daar hoor je zelf ook bij







(net als ik trouwens)



maar ik zie ons op onze 67 toch niet herbeginnen

nee zelf zou ik het niet doen...
maar kom seg, het mens zorgt misschien supergoed voor haar kindjes, wie zijn wij dan om dat te veroordelen...
Pffff... dat gedoe met Saddam is er iets te veel aan geweest :lol:

Anderzijds, ik wil wel eens zien als die wil spelen met haar kindje.
Er in volle vaart achterlopen zal er wel niet meer inzitten.
Vrolijk uit haar bed wippen s'nachts ook wel niet op die leeftijd.
Ik blijf er vragen bij hebben.

Ik wip 's nachts ook niet vrolijk uit mijn bed, ik zou zelfs tegen de deur durven lopen omdat ik niet goed wakker ben


Maar ik volg de meerderheid; ik vind het inderdaad ook niet kunnen.

het is niet ideaal en ik zou het zelf nooit doen...
maar wie van ons is wel perfect?
Mogen wij dan allemaal geen kindjes hebben omdat we niet volledig in het rijtje lopen?
Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen...

Katia, hierin ga ik niet akkoord met je. Ik vind dat je als toekomstige mama moet afwegen of je het beste voor je kindje voor hebt. Op 67-jarige zijn er zoveel risico's (niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kind) dat ik het niet anders kan benoemen als onverantwoordelijk. In dit geval zijn de kinderen gezond op de wereld gekomen (denk ik), maar het had ook heel anders kunnen uitdraaien.

vanaf 35 jarige leeftijd zijn er risico's...
al degene die na die leeftijd nog kinderen krijgen moeten dan over dezelfde kam gescheerd worden...
nee, ik bedoel gewoon dat wij niet mogen oordelen omdat we zelf niet perfect zijn...

Iedereen neemt inderdaad zijn eigen beslissingen en wat voor de ene een goede beslissing is, is dat niet noodzakelijk voor een ander. Toch vind ik het in dit geval nogal makkelijk om de filosofie 'leven en laten leven' toe te passen. Voor mij gaat het toch om twee kinderen waarvan je al van bij het begin kan zeggen dat ze het heel moeilijk gaan krijgen. Oké, wie zijn wij om ons daar mee te moeien... maar ergens moeten er toch grenzen worden getrokken?

en wie gaat die grenzen trekken???

ikke

Geen flauw idee...

Aditi, tis al bepaald ...Sofie trekt de grenzen !

yep, zij was eerst

Sofie S. schreef:Sofie trekt de grenzen !

jaja

Um, hoor ik daar iemand tegenspreken