Babyforum.be

Hey,

Dat mensen soms arrogant of domme opmerkingen kunnen geven weet iedereen maar zijn er mensen die zich wel echt geërgerd hebben aan anderen hun opmerkingen?

Zo hebben wij heel wat kritiek gekregen toen wij in het huwelijk traden.
Ik was 23 mijn man 22. We kregen veel commentaar op onze leeftijd maar nog meer op het feit dat we na twee jaar relatie gingen huwen zonder dat we vooraf samen gewoond hadden. Kennissen zeiden van: zouden jullie niet eerst even wat samenwonen om elkaar wat te leren kennen of wat sparen... zo van die domme opmerkingen kregen we. En als we nu zeggen: nou we zijn ondertussen al 3 jaar gehuwd en we verwachten eind september ons eerste kindje dan ist van: ah ja...

Dus ik vroeg me af of jullie al eens situatie's meegemaakt hadden waarvan je heel wat opmerkingen kreeg?

Liefs Winter

Ik was 18 toen ik bewust zwanger werd...ik kreeg enorm veel te horen: "tis een accindentje zeker"

ik was ook een jonge mama, kwas 17 toen ik jennifer kocht, nu nog zie ik dat da ik met men 3kindjes overstraat loop dat ze kijken , maar echt aan gesproken niet echt in de negatieve zin,
Een keer in de winkel was er een meisje die dat kwenie oe tof vond dat ik zo jong mama was , ze zei je ga nog kunne gan dansen met je kindjes later allemaal samen

geen
de familie weet dat we een beetje "raar" zijn zelfs in het zwart trouwen vond iedereen oké, zelfs de meest katholieken van de bende

over alles al van de mogelijkheden die er tussen staan

trouw man volledig in zwart en zwarte rozen op tafel, zwart met grijze uitnodigingen en reactie....seg tis nen trouw toch geen begrafenis

Kindje zo jong; ik was er 22 en veel reacties niet echt maar soms wel zo van zou je er nu al wel aan beginnen? Je woont nog maar een jaar samen. Waren al wel 6 jaar samen in totaal maar dat telt dan niet mee

over partner; kan ik boeken schrijven maar ze hebben allemaal mening mogen herzien omdat hij enorm is veranderd

en zo kan ik nog wel verder gaan

ik krijg nu soms nog te horen van 'het was niet gepland' of 'een accidentje'...
Ok, het was idd niet gepland, maar het is dan ook ontzettend hard welkom, zeg ik dan...
Ik irriteer me daar zo hard aan!
Zelfs mensen die me amper kennen zeggen het gewoon, goh... in mijn ogen zijn ze gewoon super jaloers omdat zij nog geen kindjes hebben!

Hier geen commentaar over het jong moederschap, ik was op een 'normale' leeftijd (26j vind ik zelfs al oud voor een eerste kind, maar soit).

Ik heb gekozen voor commentaar op het 'huwelijk', we zijn niet getrouwd en we zouden ook niet weten waarom. Mijn moeder daarentegen is enorm aan het zagen dat we moeten trouwen en dat zij voor de volledige kosten zal opdraaien, het zou voordeliger zijn voor de erfenis voor moest er iemand sterven.....

bij mij is het over aantal kinderen. Dat is dan van ' maar meiske toch blijf vlug bij 1 kindje, kinderen kosten geld hoor' ik kan daar toch zo van worden hé, mijn man en ik kunnen toch nog zelf beslissen hoeveel kinderen we willen, al willen wij er 8 dat gaat toch niemand aan zeker????

Eigenlijk tijdens de zwangerschap niet zoveel...

Maar met de groot-ouders en oudere mensen in ons omgeving, de eeuwige discutie over het dopen en het trouwen, ze verstaan niet waarom we dit niet willen doen en gaan dan ook niet ophouden met hun opmerkingen...
Zelf al hebben wij alles uitgelegd en dat we er altijd bij zullen blijven, maar toch nog niet ophouden

Maar fourt, ze mogen opmerkingen geven, het gaat de een oor in en de andere uit

Van al die dingen dat je opnoemt heb ik ooit al wel eens een opmerking te verwerken gekregen.

Het feit dat ik jong trouwde,was er 20.
Dat ik op mijn 20 ste voor het eerst moeder werd.
Mijn ouders die mijn partner niet goed genoeg vonden. (nu gelukkig wel)
Het feit dat ik 3 kinderen heb.
En zeker het feit dat ik die kinderen heb voor mijn 30 ste.
Zelfs omdat ik part-time werk ben ik in sommigen hun ogen een luiaard,dus daar zagen en klagen ze ook nog eens over.
Dus overal heb ik al eenopmerking over gekregen.
En weet je,het kan mij geen bom meer schelen.
Vroeger trok ik mij dat fel aan,maar heb al zoveel te verwerken gekregen in mijn leven dat het mij allemaal kan gestolen worden.

wat een ander denkt kan me geen kl.t.n schelen.

als ik en m'n vrouw overeenkomen is er al wat telt toch.

en als er iets ergs zou verteld worden over ik of over m'n vrouw, dan spreek ik er wel eens een hartig woordje mee dat ze daarmee moeten stoppen of dat ze anders een smaadpv kunnen krijgen of ergste geval laster en eerroofpv'ke kunnen ontvangen en z e zijn al direkt gekalmeerd

ik krijg ook eigenlijk over bijna alles commentaar! Zeker van mijn familie uit!
Ik ben gestopt met studeren, daar hebben ze massaal op gereageerd 'jij gaat het niet maken en ge gaat ongelukkig worden' ik ben zo gelukkig sinds ik gestop ben met studeren!

de keuze van mijn partner, in hun ogen niet goed genoeg! Gaan samenwonen op je 20ste en niet trouwen, dat was een grote schande in mijn familie!

Moesten ze nu weten dat we voor een kindje gaan, en we zijn niet getrouwd, ik denk dat ze mij iets zouden doen!

en mijn ouders vinden het maar vanzelfsprekend dat je twee of meer kinderen krijgt! Terwijl ik zoiets heb van 1tje daar zal ik al heel blij mee zijn (gezien mijn situatie!)

maar zoals de meesten hier .... hun idee daarover kan me echt gestolen worden

amai, wat ik hier lees verbaast me toch erg, hoor
ik dacht wel dat er nog veel "conservatieve" families waren die zich "moeien" met iemand anders' leven, maar dat het er zoveel zijn
wij mogen echt content zijn met ons kleine, maar "ons-met-rust-latende" familie

ik vind het spijtig dat sommigen onder jullie dingen moeten verzwijgen voor je familie omwille van de reacties, mijn familie steunt mij altijd door dik en dun ook al zouden zij het anders doen

Natuurlijk over mijn jonge moederschap... maar dat trek ik mij eigenlijk zo hard niet meer aan, omdat ik meerdere mensen ken die ook jong ouder zijn geworden, maar ik heb eigelijk meerdere van de keuzes als opmerking gekregen... de keuze van mijn vriend... en het aantal kinderen op korte tijd... dusja... mah ik moest een aanvinken en dat is jong moederschap geworden omdat dit het meeste van de opmerkingen bevat...

Ik heb nog nooit kwetsende opmerkingen gekregen.
Iedereen in mijn omgeving staat wel achter mij keuzes. Ik ben nochtants ook jong getrouwd (18 jaar), 20 toen Yana geboren werd, maar nooit rare dingen over gehoord.
Ik en Filip schelen 7 jaar, maar ook daar zijn er nooit mensen over begonnen, toch niet in negatieve zin.

mel schreef:ik vind het spijtig dat sommigen onder jullie dingen moeten verzwijgen voor je familie omwille van de reacties, mijn familie steunt mij altijd door dik en dun ook al zouden zij het anders doen

ahwel dat kan ik mij hier dus van beide kanten niet voorstellen. Gesteund worden door dik en dun. In hun ogen zullen ze wel denken dat ze klaar staan voor ons, maar op hun manier. En die is spijtig genoeg soms kwetsend.

Mijn schoonpapa woont bv. in Frankrijk en hij is verhuisd in de tijd dat wij op zoek waren naar een huis. Hij vond dat wij dan maar in zijn huis moesten wonen, waar dus ook mijn schoonzus in woont. Tja, klinkt aanlokkelijk, zo geen huishuur moeten betalen, ... Maar als je weet dat mijn vrouw daar altijd voor alles opdraaide: de inkopen, de was, de strijk, het eten, ... Dan zag ik persoonlijk onze relatie er toch onderdoor gaan.
We zijn dan ook koppig geweest (iets wat we altijd zijn ) en hebben toch een huis gekocht. En tja dat viel bij hem natuurlijk niet in goede aarde. Hij noemde het dom, ...
Maar nu, zoveel jaren later, vind hij het dan toch een goede zet: met die prijzen van huizen die zo duur zijn, ...

Toch erg dat ze eerst zo moeten reageren en dan ineens anders ...
Maar och ja, we zijn het al allemaal gewoon en proberen er ons zo weinig mogelijk van aan te trekken

Bij mij is t mijn schoonmoeder. Weet altijd wel wat. We zien haar dan ook niet meer...

bij ons isdat mijn oma

altjid da ik ze hoor aan telefoon vindt ze maar da ik moet gaan werken. (wat bijna zover is) ze heeft vroeger ook altijd heel hard gewerkt. maar er was wel een discussie omdat we iemand kennen die daar van profiteerd. bijna nooit gewerkt. nu in de 40jaar en op den dop. maar haar wel verdedigen dat ze gelijk heeft dat ze daar gebruik van maakt klopt niet hé. en het gaat dan over haar eigen dochter hé


snap het nie goe zenne

Dagmar schreef: dacht er iemand dat ik "toch wel slimmer" was..

Ik heb andere gekozen, mijn vriend werk 6 op 7 en daar krijgn we wel eens commentaar over. Leuk is soms anders, maar alles went, behalve ne....... vent

pff, ik heb op 'andere' geklikt

maar als ik bij mijn ouders het onderwerp aansnij van 'moest er ooit een derde komen...' (wat dus zeker zal gebeuren, de vraag blijft alleen 'wanneer' ) dan krijg ik ook zo van die dingen te horen: ge hebt er al 2 gezonde, ge moet niet met vuur spelen, ge hebt bij die 2 al met vuur gespeeld (ivm de gezondheid van Jo dan ), dan weet ge voor wat ge gaat werken (weten we nu ook al ) enzovoort enzoverder
bij mijn schoonouders zwijg ik wijselijk over zo'n zaken

de enige die content gaat zijn als er een derde komt is Jo z'n zus en haar dochter da's een 'heks' (m'n schoonzus dan) en ze heeft 'gedroomd' dat het derde een meisje zal zijn met blonde staartjes

Toen we ons huwelijk gingen aankondigen dacht (bijna) iedereen dat het een grap was we waren ook nog maar 12 jaar samen...
ooh, bijna vergeten, mijn schoonma las de uitnodiging en 't eerste wat ze zei was: dan kunnen wij niet komen Ahnee, want kameraden kwamen net die dag op bezoek in hun caravan in Luxemburg

toen we zwanger waren van Niels vroeg m'n schoonma of het een accidentje was

voor de rest geen commentaar gehad

veel commentaar bij ons .
- leeftijdsverschil : ik 30 zij 20 ( nu 21)
- zij studeerde zwanger af , ik woonde in n kraakpand (uit politieke keuze , dus niks geen marginaliteit!)en deed mee aan oa t lappersfort
-ik zwaar getatoueerd , hanekam,...
en ik werk in een , laten we zeggen eroteek .
Genoeg stof voor elke familie om boompjes over op te zetten ...

tjammere is dat ik me dr niks van aantrek , maar mn vriendin soms wel . Wij zijn echt gelukkig en hebben een fantastische relatie ..das wat telt

blijf ik allemaal toch ongelooflijk vinden tis toch hun leven niet?
hier krijgen we geregeld de bevestiging "er is toch niet veel tijd tussen, hé" of "zal dat niet zwaar zijn?", maar toch niet vanuit de dichte familie, die weten dat ze zich niet moeten bemoeien met ons leven

Tja , ik vrees dat mn familie gehoopt had dak een mooi conservatief rechts leven gingleiden , en de hare ook...
uiteindelijk is er voor hen maar één optie , aanpassen of niet welkom
want ik merk nu al dat we last hebben van stress rond die opmerkingen...

toen we zeiden dat we weer zwanger waren van het derde dus.ze zeiden ja ge zult nen camion moeten kopen om die al te vervoeren en ja de klassieker is het voor het kindergeld

Dagmar schreef:Oh hier is het vooral van "was het gepland?" Eerst antwoordde ik heel verontwaardigd: "maja", maar nu zeg ik gewoon: "Tja, de derde wel, de vierde nog niet, maja, we gaan toch voor een korfbalploeg" Ambetanterikken!

waha goed gevonden