Babyforum.be

beste lezeressen en lezers, sorry dat ik hier mijn hartje moet luchten maar moet het ergens kwijt.
Elias is nu drie weken thuis en heb sindsdien max enkele uren geslapen per nacht,als ik al in slaap geraak.
Ben zo immens bang voor wiegedood. Je hoort het zoveel tegenwoordig.
Heb het reeds meegemaakt met kato (kans op en getest en positief voor wiegedood gevonden).
Ze is twee keer weggevallen en toen ging dat kl@@ alarm niet af dus weet dat een alarm geen garantie bied.
Bij kobe totaal geen problemen.
Nu met Eliaske is mijn angst teruggekomen,maar dan zeker nog erger.
K ga ieder kwartier kijken,voelen. luisteren of k nog iets hoor.
ga eraan kapot en vàoel me nu zo belachelijk. maar ik de familie is er al een geweest dus dat blijft hard spoken.
iemand deze ervaring ookal gehad of kan iemand mij raad geven.
als k naar huisarts gaat geeft hij mij gegarandeerd een inslaper od.
sorry maar dit moest ff van mn hart.
wenneke slaapt rustig en weet niets van dit alles. ze heeft haar rust nodig dus k spaar ze daarin.

da's normaal dat je dat hebt. natuurlijk niet in die mate maar elke ouder heeft wel die schrik.
maar 't is wel erg dat je daarvoor je slaap laat maar als ik je verhaal zo lees vind ik het wel normaal.
en idd zo'n ding is geen 100% garantie maar misschien wel genoeg om je toch een beetje beter te laten slapen?
kan je je kleine er niet op laten testen zodat je dat toch al weet? Misschien is die gewoon geen risicogeval en dan heb je toch al een zorg minder?

Is normaal dat je schrik hebt als het in je familie is voorgekomen.
In het begin had ik daar ook schrik voor, ook in mindere mate zoals Mell het zegt.

Kan Elias al getest worden om te zien of hij een risicogeval is ?
En van die sensoren om onder het matrasje te leggen ?

Groetjes,
sigri

Goh, ik herken dit zo goed!

Bij ons Michelle had ik ook enorm schrik!
Op een dag vond ik dat ze bleek zag en lusteloos was en bij het minste dat dat kind haar oogjes dicht deed stond ik erbij om te shecken of ze nog wel ademde . Ik ging zelfs zover dat, als ik niet onmiddelijk iets zag of hoorde ik haar zachtje duwde om reactie te verkrijgen! Geen wonder dat dat kind er niet goed uitzag, hé. Maar toen ineens panikeerde ik en ben ik als een gek naar het ziekenhuis gelopen dat niet zo ver van ons huis was!

De monitor daar die mankeerde constant en ging regelmatig in alarm! Ik dus nog meer in paniek! Na een tijdje kwamen ze dan toch even zeggen dat dat machine niet goed werkte!

Uiteindelijk hebben ze me dan doorverwezen naar een slaapkliniek om die test te laten doen. En...alles was in orde! Daarna was ik geruster. Ze hofde ook geen monitor, maar het mocht wel als ik dan geruster zou zijn. Ik heb ervoor gekozen dat niet te doen! Die dingen herinneren je er alleen maar regelmatig aan waarom je ze eigenlijk hebt, hé. Maar als er een reëel risico is zijn ze zeker zinvol!

Achteraf voelde ik me zo belachelijk dat ik er eigelijk bij de 2 volgende geen last meer van had, van die angst!

Ik heb daar nooit zo erg mee bezig geweest: heb ze zelfs nooit laten testen.....
Ik zou ze toch ook even laten testen dan en dan weet je het zeker of er risico is of niet.

En Lieven,

Hoe gaat het er nu mee? Slaap je al wat beter? Ben je al wat rustiger?

hier nog zo een,ook enorm bang voor wiegedood.
snachts wordt ik soms in paniek wakker en ga dan kijken en voel aan zijn gezichtje.

Hier ook grote angst voor wiegedood ...

Op 2 maand is onze Jasper getest en positief bevonden, hij werd lijkbleek in enkele seconden tijd toen ie in slaap viel op mijn schoot, ik heb toen ook in paniek gebeld naar de vroedvrouw nadat ik Jasper bijna wakker geschud had ...
Hij kreeg toen een cardiorespiratoire monitor en dat ding gaf bijna elke dag alarmen. Dat was natuurlijk heel erg beangstigend, maar aan de andere kant was het wel een geruststelling ...
Eind september moesten we de monitor terug ingeven omdat de riziv niet meer wou betalen (laatste slaaptonderzoek was negatief) en toen ze de gegevens van de monitor uitlazen op de pc (de monitor had een geheugen om alle alarmen bij te houden) zeiden ze me "mevrouw, ge moet er niet mee inzitten, uw zoontje heeft alleen maar tenendens om apneu te doen, ge moet vertrouwen op uw kindje"
maja, ik direct in paniek natuurlijk, allee, .tendens. das nu net de reden waarom ie een monitor kreeg in de eerste plaats ...

Ik ben toen op zoek gegaan naar andere alternatieven om ook een bewaking te hebben bij de onthaalmoeder en de creche, bij oma en opa ... en we hebben toen besloten om een monitor te huren (zo'n MR10 aan 35 eur per maand, er werd onlangs een topic gestart daarover)

Eenmaal de monitor er was, was ik eigenlijk nog minder op mijn gemak, want dat ding, dat ken je niet, het geeft een ander geluid als alarm, en bovendien: werkt het wel zoals het hoort ? Ik ging ook regelmatig gaan kijken, want wie weet zijn de batterijen snel op, of heb ik het niet gehoord ...

Ondertussen ben ik al wat gewend aan dat bakje, maar ik denk er nog wel aan hoor, ondertussen hebben we 2 x keer alarm gehad, dus ik weet nu wel dat het werkt en dat ik het hoor ...
Die MR 10 doen we verder tot ie een jaar ofzo oud is, en dan is het nog enkel snachts bewaking met een angelcare. Maar om eerlijk te zijn, die angelcare heb ik nu al bijna in huis (tweedehands aangeschaft) maar ik kan u verzekeren dat ie uitgebreid getest wordt vooraleer ik het aan die matjes overlaat (dus met de mr10 en de matjes samen om zeker te zijn, dat hebben we van de mr10 met de cardiorespiratoire monitor ook gedaan)

Voel je zeker niet ongemakkelijk omdat je ermee inzit, sommige ouders en familieleden vinden het ook overdreven dat ik dit allemaal dooe, maar aan de andere kant slapen ZIJ wel goed en àls er iets gebeurt, wat dan, je hele leven lang met spijt rondlopen en jezelf voor je hoofd slaan 'had ik maar ... '

Alle anderen mogen zeggen wat ze willen, ik ga af op mijn gevoel !