Ze zag onmiddellijk aan zijn blik dat er iets grondig mis was. Ze dacht aan een virale infectie, maar wat haar vooral verontrustte was het feit dat zijn fontanel heel hard stond en zelfs een beetje gebombardeerd. Zo vlug mogelijk naar spoed om bloed af te nemen en eventueel een punctie want ze dacht aan hersenvliesontsteking.
Ik was alleen en supernerveus naar het ziekenhuis gereden waar ze het woord spoed blijkbaar niet goed begrijpen. 
het was een ferm geworstel om hem bloed af te nemen maar dat is uiteindelijk wel gelukt. Na een uurtje kregen we uitsluitsel dat het geen hersenvliesontsteking was
maar we moesten toch een nachtje ter observatie blijven.Dinsdag zakte zijn koorts, ondanks de koortswerende baxter geen enkele keer onder de 38 en ook zijn fruitpap is met een grote gulp teruggekeerd. Conclusie: nog een nachtje blijven. Die nacht is de koorts dan geleidelijk aan beginnen zakken en die is vandaag niet meer boven de 37.5 gekomen. De antibiotica pakte ook goed aan, dus mochten we naar huis!
Dat waren twee slapeloze nachten voor mij, maar vooral twee lastige dagen en nachten voor dat ventje. Gelukkig is hij nu aan de betere hand ...
