zo denk ik er ook over
mijn beste vriendin, die meter is van de kleine heeft haar dochter altijd oververwend, niet mijn ding, want was echt overdreven, en nu nog en ze is 12
, en begon tegen mij steeds kritiek te uiten zo van "ge laat die toch niet alleen slapen", "toch niet in zo een groot bed ? " (babybedje he 
), "ge gaat die toch niet mee nemen boodschappen doen de eerste weken?" (nee, kzal hem alleen thuislaten ) en iedere keer ik wou roeren was het precies van "ge gaat dat toch niet doen, ge moet hem maar brengen"op de duur was ik helemaal "pissed" en om de bom niet te laten ontploffen en tot een fikse ruzie te komen, heb ik afstand genomen, ze belt af en toe, maar ik zeg nog juist het nodige, ze weet verder niks meer, en ben er al weken niet meer geweest, gevolg, ze heeft de kleine al weken niet meer gezien
tja, ik heb bewust afstand genomen, voelde me ook een slechte moeder, maar integendeel, zou niet willen zijn zoals zij was en is, zo goed is dat ook niet zenne, ik ga van mijn zoon geen kastplantje maken voor haar plezier zenne
, wij voeden ons kind op naar onze manier en niet de hare. En ze heeft wel door dat er iets is, maar denk niet dat ze beseft wat, en hoe ze me al vernederd heeft.dus zoals eerder gezegd, ieder zijn mening, en elk doet wat hij wil, en niet wat anderen willen of denken of zeggen
