In het begin dat ik Anaïs in mijn armen kreeg, wist ik wel: dit is mijn kindje. Maar het besef groeit nu eigenlijk dagelijks.
Nu ik alle handelingen gewoon ben, is het ook echt genieten.
Het is zo een flinke meid, ik ben er trots op, en dat is haar papa ook!
Wat gaat het toch rap he, ze is al 5 weken oud.

En hoe gaat het met jullie kleine spruitjes?