Ik zie er nu al enorm tegen op om hem achter te laten.

Mijn man zal hem 's morgens wegdoen en ook 's avonds terug halen. Ben eigenlijk nu al enorm nerveus en de tranen komen als ik er maar aan denk. Haal me vanalles in het hoofd. Zal dat wel goed gaan daar? Zien ze op tijd als jij honger heeft? Zal hij genoeg bv in zijn flesje hebben? Wat als ik niet genoeg kan kolven? Zal hij mij niet vergeten? Pfff, vermoeiend hoor. Hebben jullie dat ook?
Ik probeer nu volop te genieten van hem en neem hem eigenlijk iets te vaak op de arm. Ben hem aan verwennen, maar kan het niet laten. Wil hem een beetje knuffel- en mamareserve geven
