'Er was gisteren een interessant debat op de Nederlandse tv over huilbaby's. Aan het woord waren o.a. de bekende vroedvrouw Beatrijs Smulders en een prof die onderzoek heeft gedaan naar huilbaby's.
De conclusie was dat in zeer veel gevallen er helemaal fysiek niets mis is met de huilbaby's maar er dikwijls een negatieve spiraal in werking is getreden tussen moeder en kind. Uit onderzoek is gebleken dat als ze moeder en baby scheiden voor gedurende een aantal dagen het huilen van de baby sterk vermindert! De baby's werden opmerkelijk rustiger.
Dit wil niet zeggen dat de moeder het niet goed doet ofzo maar door verhoogde stress-signalen van de moeder raakt de baby geïrriteerd. Dit resulteert in meer huilen waardoor de moeder nog meer gestresseerd geraakt enzovoort.
Misschien een interessante piste om je eigen gedragingen eens te overlopen?
Elias was ook erg onrustig en meestal legde ik hem aan zodra hij huilde. (ik persoonlijk vond hem wel geen huilbaby maar ik weet wel dat hij heel veel zou gehuild hebben als ik dit niet zou hebben gedaan) Door de borstvoeding, het samenslapen en het constant dragen was het zowel voor mij als voor hem doenbaar. (maar toch uitzonderlijk vermoeiend achteraf bekeken)
Misschien is veel dragen toch een oplossing voor huilbaby's? Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord van een huilbaby die veel werd gedragen of heb ik het mis?
Maak het je alleszins zo makkelijk mogen en lap alle Westerse maatschappelijke normen/gewoonten aan je laars!!
Ikzelf ben nogal een pessimistisch type dat gevormd is door mijn opvoeding en ik werk er nog steeds aan, maar het is al pakken beter als vroeger. Het laatste wat ik wil is van Naomi een huilbaby maken. Vanavond heeft mijn man het eventjes van me overgenomen en haar laten huilen terwijl hij ze vasthad. Dat heeft zo een tweetal uurtjes geduurd en daarna was ze doodkalm. Ik moest wenen omdat zij weende, maar hield me wat afzijdig om geen negatieve invloed op Naomi over te brengen. Dan heb ik haar aan de borst laten inslapen. Nu ligt ze in een nieuwe draagmand met een zachtere bodem dan de vorige, misschien dat dat ook wat helpt. Het is allemaal wat wikken en wegen, maar uiteindelijk komen we er wel.
Wat een mens allemaal niet meemaakt hé
maar tegenwoordig durft hijtoch eens een deftig dutje doen overdag - al mag ik dat dan vaak 's avonds bekopen met een later uur 
dat geeft rust, zowel voor baby als mama 
dus dat valt nog te proberen misschien ...
