Babyforum.be

Hallo,

binnenkort staat mij mijn eerste bevalling te wachten, en ik had nog een vraagje. Op dit moment ben ik niet zo te vinden voor epidurale verdoving, maar ik vroeg me af of er soms nog een ander soort verdoving bestaat, een soort "pijnstiller" die je dus niet voor de helft verlamd.

Iemand een idee?

Groetjes!

neen. Een epidurale is het enige dat echt werkt.
Maar maak je geen zorgen. Als je pijn hebt ben je al je angsten en je twijfels kwijt en dan ben je achteraf heel blij dat je het gedaan hebt.

Van mijn eerste wou ik absolut geeeeeen verdoving omdat ik een onderwaterbevalling wou maar op een gegeven moment was de pijn zo fel dat ik er toch ene ging nemen maar het is dan plots zo vlug gegaan dat ik het gedaan heb zonder en toch onderwater

Nu wil ik terug een onderwaterbevalling dus een epidurale is terug uitgesloten!!!!

Nie teveel over nadenken hoor, gewoon de moment afwachten!!!!

Spijtig genoeg is de epidurale de enige mogelijkheid.
Ik was er ook niet erg zot van, van die prik, maar ik kon niet anders dan ze te krijgen doordat ik drie keer KS heb gehad .

Groetjes;

Waarom voor de helft verdoofd??
Dat vind ik niet zo!!
Ik ben gewoon voor epidurale, maar heb het al twee keer gedaan zonder, en het waren ticketjes hell heen en nooit terug!!
Meeste kliniken hebben de procedure dat ze de verdoving stopen net voor de bevalling zelf.
Dan kan je gewoon keihard meepersen, en je bent niet uitgeput.
5 uurtjes later stond ik al vrolijk onder mijn douche te zingen..

Mijn eerste bevalling was zonder verdoving: een brok van 4 kilo die scheef in mijn bekken stak, waaraan ze hebben moeten trekken en sleuren ! Ik was uitgeput !!! Nadien heeft het toch een hele tijd geduurd voor ik gerecupereerd was, ik heb zelfs een week niet goed kunnen zitten !
Mijn 2de bevalling wou ik dan ook niet zonder epidurale ! Ik had heel erge bang van die naald, maar ze hadden mij verzekerd dat, als ik heel stil bleef , ze er perfect kon ingaan en er niks kon misgaan. Mijn verdoving was een zaligheid: ik voelde de pijn niet van de weeen, alleen bij volledige ontsluiting, voelde ik de persweeen. De bevalling zelf heeft 6 minuten geduurd, en was heel relax en mooi ! Een paar uurtjes later, stond ik al onder de douche en heb ik al een wandelingske gemaakt .
Ik zie mijn beiden schatjes enorm graag, de manier waarop ge bevalt maakt uiteindelijk geen verschil ivm de liefde die je voor je kindje voelt, maar op dieje moment zelf, is 't toch veel interessanter als de pijn verzacht wordt !

Greetje,Laura en William schreef:Mijn eerste bevalling was zonder verdoving: een brok van 4 kilo die scheef in mijn bekken stak, waaraan ze hebben moeten trekken en sleuren ! Ik was uitgeput !!! Nadien heeft het toch een hele tijd geduurd voor ik gerecupereerd was, ik heb zelfs een week niet goed kunnen zitten !
verzacht wordt !

jawadde!!!
Dat is ook zo een "toffe" bevalling!!
je bent een dappere vrouw hoor!!
met mijn oudste dochter heeft het 22 uur geduurd!!
Ik was ook op!!

Met die naald in mijn rug heb ik nooit last gehad.
Tussen twee wééén door gewoon heel stil blijven zitten, en het is mij nog nooit mislukt.

Hey,
ikzelf ben ook bevallen met epi. Het klinkt misschien gek, maar ergens heb ik er wel spijt van dat het me niet gelukt is. Ik kan er niet aan doen, maar ik kijk zo op naar vrouwen die tot het einde volgehouden hebben. Een echt zinnige uitleg kan ik daar niet aan geven, maar zo voel ik mij. Aan de andere kant heb ik nu wel dubbel en dik kunnen genieten van mijn bevalling. Ik en mijn man hebben nog wat kunnen praten en genieten van de laatste momenten samen.
Ik ben normaal bang van spuiten en naaldtoestanden, maar op het moment had ik zoveel pijn dat ik zou gesmeekt hebben om die verdoving. Ik heb gewoon een prikje gevoeld en voor de rest niets meer.
T'is te zeggen, er kwam dan net een wee opzetten, misschien lag het daaraan.
Ik ben nu terug zwanger van ons tweede kindje en ik weet echt niet wat ik ga doen. Allicht hou ik het ook nu weer niet uit, maar dat is een slechte ingesteldheid om binnen te gaan hé
Zo, dat was het zo wat.
Groetjes van ons.

Sandy, ik weet wat je bedoelt... Ik heb net hetzelfde meegemaakt, ik kon niet anders dan bevallen met epi, denk dat het zowat dat was of er in blijven, zo erg was het, omdat het allemaal te snel ging.
En niet alleen fysiek maar ook psychologisch. De bevalling is een beetje een trauma voor me geweest, kindje kreeg het moeilijk en ineens moest het vlug gaan. Ik was er psychologisch op dat moment niet klaar voor.
Maar alles is goed gekomen en had ik het vroeger geweten, dan had ik de epi eerder genomen. Maar ik wou sterk zijn. De eerste dagen had ik het gevoel dat ik gefaald had. Maar ik heb er me kunnen bij neerleggan dat ik geen keuze had, en nu probeer ik er niet meer aan te denken. Omdat het moet slijten denk ik. 't Is nu ook nog maar 3 weken geleden...
Inderdaad, dat gevoel kan je niet uitleggen. Alleen maar begrijpen, als je het zelf meegemaakt hebt.

Desondanks ben ik niet bang om ooit weer's opnieuw zwanger te worden, en ben er zeker van dat ik die keer als het te erg wordt, sneller voor de epi zal gaan!

Brrrrrrrrrr! Heb toch nog steeds schrik hoor
En de gyne wil dus niet toegeven he!
Heb hem al bekan gesmeekt, maar helaas...
Het zal afwachten worden zeker?

Mag ik weten waarom je schrik hebt?
de naald in je rug??

Heb een panische angst voor naalden en spuiten ja!
Niet te doen, alleen het idee al krijg ik tranen in mijn ogen van de schrik...

Wel eerst spuiten ze je met een koude fles op je rug.
Die verdoofd je rug een beetje.
En eerlijk waar, drie keer meegemaakt, als je gebogen zit, en doodstil,
vooral niet bewegen, is het zo rap gedaan!!
Bij mij is het altijd de eerste keer gelukt.
Goed naar de dokter luisteren, en zeg gewoon dat je bang bent.

had/heb ook panische angst voor spuiten en dan zo 1 zeker in mijn rug, brr... Maar geloof me, op de moment zelf weet je gewoon dat dat het beste is!!
En door de epi ben je lekker relax !

Hoi, ik ben ondertussen de fiere mama van ons tweede kindje geworden, een zoontje Milan. En... heb het dan toch uitgehouden zonder epi. Inderdaad, je bent meer relax als je met verdoving bevalt, maar nu heb ik hem zien en voelen geboren worden.
Eerlijk waar, moest ik opnieuw moeten bevallen, gaan we weer voor één zonder verdoving; heb ik toch de beste herinneringen aan.
Veel succes nog.

Sandy, nen dikke proficiat!! Ik vond Milan een zeer mooie naam maar mijn ventjelief wou niet mee...

Hey Trui,
wij waren allebei direct verkocht voor de naam Milan. Toen ik de eerste keer zwanger was hadden we al die naam in gedachten. Maar toen bleek het een dochtertje te zijn en hebben we toch nog moeten zoeken achter een meisjesnaam. Nu bleek het een zoontje te zijn, dus over de naam moesten we niet meer discussiëren.
Trouwens, Seppe is ook een zeer mooie naam, zulle.
Is het jullie eerste kindje??

Ik moet zeggen dat ik zonder ben bevallen omdat ik persé een badbevalling wou. En ik ben trots op mezelf dat ik het zonder heb gedaan. Hiermee breek ik andere vrouwen niet af. Mijn bevalling heeft "maar" 8 uur geduurd en moest die meer dan 12u geduurd hebben, zou ik ook wel gejankt hebben
Maar mijn moeder was bij de bevalling en was eigenlijk wat verwonderd dat ik het zonder heb gedaan en zonder al te veel te jammeren. Ik heb twee keer tegen Guy geschreeuwd "DAT DOET PIJN!!!!" Maar meer kon ik ook niet uitbrengen. Ik was al 2 dagen wakker, ik was moe, kapot, pijn hebben, misselijk zijn,... Het werd me eventjes allemaal te veel
De volgende ga ik ook zonder verdoving (proberen) doen.
Ik heb zoiets van "vroeger deden ze het ook zonder". Maar da's MIJN gedacht, he? Nogmaals, ik wil hier niemand beledigen of kwetsen.