Babyforum.be

Hoi, ik ben zwanger van ons eerste kindje. De zwangerschap verloopt tot hier toe vlot, ik mag niet klagen, maar ik ben wel ontzettend bang voor de bevalling. Ik panikeer niet zo gauw, maar als ik daar aan denk komt er een paniek over me die ik niet controleer. Ik heb nu zo'n houding van rustig blijven, nog niet te veel aan denken en dat komt wel in orde... Maar hoe dichter het komt hoe onrustiger ik wordt. Is er iemand die zich hierin herkent?

Ik vond dat een voorbereiding me wel hielp mijn angst binnen de perken te houden. Ik bedoel oefeningen samen met de kinesist die je helpen de weeën op te vangen. Maar ook gewoon regelmatig naar de kiné gaan en daar kunnen praten over de zwangerschap en de bevalling hielp wel.

Veel succes

Ness

En hier een mama van vijf kinderen!!
Alles een beetje meegemaakt, tot een keizersnede.
En weet je wat???
Zelfs tot mijn jongste was ik iedere keer bang!!
Voor niks!!!!!!!!
Goed je bevallingsoefeningen doen, en gewoon vertrouwen hebben in mensen die je ,eens je groot moment er is, je zullen helpen.
Niks is adnormaal aan ongerust zijn, zelfs bang zijn.
het is de angst die mensen voorzichtiger maakt.
Wat ik je zou aanraden, is genieten van je zwangere buikje...
En mocht je vragen hebben, of je wilt gewoon iets kwijt, wel wij zijn daar voor!!
Welkom op dit forum trouwens!!

Ik ben bevallen in een bad. En ik zou het zo overdoen. Als je een badbevalling doet, mag je geen epidurale nemen.
Ik vond de pijn al bij al goed meevallen. Oké, het doet verschrikkelijk zeer maar de pijn "is te plaatsen". Je moet er vrede mee nemen, misschien wat mediteren. Het pijnlijkste vond ik de perswee die ik moest tegenhouden en als je de allerlaatste keer moet persen, dat spande zo hard! Ik ben zelfs toen beginnen persen zonder perswee. (mocht niet natuurlijk)

Gelukkig lag Guy te slapen tijdens de hele weeën-strijd. Mijn orders. Ik ken mijn eigen, ik weet dat ik niemand rond mij hoef als ik wreed veel zeer heb. Tijdens de bevalling zelf stond hij natuurlijk achter mij. Ik heb wel een uur moeten persen en op een gegeven moment vielen mijn weeën stil en hebben ze me een kleine prik moeten geven.

Ik ben gescheurt, niet erg, maar 3 draadjes. Dat geneest vlug, al is het wat lastig en trekt het op de duur.

Succes anyway! Het is en blijft het mooiste wat je kan overkomen!!

Ik herken dat helemaal: ik ben bang voor de pijn, bang voor de bevalling, bang voor de epidurale, bang voor het infuus,...
Ik ben heel blij met mijn prille zwangerschap waar ik zo lang op gewacht heb, maar ik begin nu al te zweten als ik aan de bevalling denk.

Ik had da van mijn eerste ook maar nu nie meer hoor!
Ik moet zeggen dat ik naar de bevalling uitkijk , is mss ook omdat ik een gemakkelijke bevalling heb gehad, ik weet het niet hoor!
Maar ik wil u gewoon zeggen van nie te veel aan te denken, geniet gewoon van uw zwangerschap, van de bevalling kan je u moeilijk dingen beginnen voorstellen of afgaan op wat iemand anders verteld, iedere bevalling is anders, iedereen ervaart pijn anders, da zal allemaal wel goed meevallen hoor en eens da je uw kindje in uw armen hebt ben je alles vergeten , alle, bijna alles

tja..ik denk dat je echt niet de enige bent..
ik ben er ook wel bang voor hoor..
maar ik heb ook zoiets van..we zien wel..
het blijft toch allemaal wel spannend

ja, en na al die moeite gaan we ervoor

precies..ik heb het er graag voor over..

Ik had heel graag een natuurlijke bevalling gehad, maar heb 2x een keizersnee gehad ivm complicaties
En dan blijkt dat je je nog zo goed kunt voorbereiden, het loopt niet altijd zoals je hoopt of graag zou willen.
Leef er naartoe, maar laat je vooral niet gek maken door enge verhalen, want dat maakt je alleen maar zenuwachtiger!