bezoek in ziekenhuis

[Saartje]

Hebben jullie de dag dat jullie bevallen zijn al iedereen verwittigd? Hebben jullie al dadelijk familie/schoonfamilie op bezoek laten komen?

Bij mijn eerste zijn mijn ouders en broer als eersten op bezoek gekomen dezelfde dag en eigenlijk vond ik dat meer dan genoeg. Ik had niet veel zin in het gezaag en gemoei van mijn schoonfamilie. Maar dan vonden mijn ouders dat ik mijn schoonmoeder ook op bezoek moest laten komen. Tot mijn grote ergernis

Nu weet ik zeker dat die ook gaat willen komen de eerste dag al en mijn schoonzus ook en waarschijnlijk nog een deel van die familie. Ik zie dat echt ni zitten eigenlijk, ik weet dat ik de vorige keer doodop was en vrij veel last had van die knip en dan moest ik nog ne keer verdragen dat mijn schoonmoeder voortdurend met Fleur op hare schoot zat.
Als ik eraan denk krijg ik al de kriebels

[Dagmar]

Ik wil de eerste dag geen bezoek.. En de tweede en volgende dagen alleen van mensen die ik wil (schoonouders al niet).. En de rest moet maar wachten!

[sterretje]

hier zijn de kaartjes maar verstuurd als ons arvid een week oud was!
enkel mijn mama en papa,tjorven en mijn zus en broer zijn de eerste dagen op bezoek geweest!

[major]

Gelukkig is Tarja om 18u geboren. Op deze manier zijn enkel de grootouders langsgeweest. Vooral mijn vrouw vond het belangrijk dat haar ouders er waren.
Bij Torben was dat anders. Hij is om 7:40u geboren na een hele nacht arbeid. Er is de eerste dag heel wat volk langsgeweest en dat was echt vermoeiend. En als klap op de vuurpijl, kwamen een vriend met hun 5 kinderen langs tegen het einde van de dag, toen we dus al 48u wakker waren en een bevalling hadden meegemaakt

[jenny]

hier alleen ons ouders...het echt bezoek begon de 2de dag, maar vond het toch nog heel vermoeiend...emotioneel en fysiek...
Heb er zelf op de 3de dag een down gehad en daardoor een migraine-crisis van gehad...een aura dus...een chance zonder hoofdpijn,

Voor een volgende weet ik niet hoe organiseren, maar zo niet...misschien met een afspraken-systeem en meer verspreid & vooral ook thuis! iedereen bij ons is in het ziekenhuis gekomen op die 3 dagen...

[sandy]

Bij Yana zijn alleen de grootouders en mijn schoonbroers en zus gekomen.
Van Milan wel wat meer volk, maar hij is dan ook vroeg geboren en in de namiddag lag ik al op de kamer.

[Aditi]

Mila is ook 's ochtends geboren, maar wij hebben iedereen pas na de middag verwittigd. Zo konden we eerst wat bekomen en zelf van ons meisje genieten. 's avonds kwamen allebei onze ouders langs en een paar broers en zussen. Dat was best druk en tegen 20 u heb ik dan ook duidelijk gezegd dat het genoeg was. Dat begrepen ze wel. Mila heeft hier en daar op schoot gezeten, maar niet teveel.
Daarna is de familie redelijk verspreid langsgekomen en vrienden belden eerst om te vragen of het niet te druk was. Dat was dus wel ok.

[EvytjeuH]

Onze meid is geboren in de namiddag.. dus rond bezoekuur zijn beide grootouders langsgekomen en de peter...
De volgende dag , mijn oma's, tante's & schoonzussen..
De dagen erna nog wat nichten en neven.. niet veel familie is naar het ziekenhuis gekomen,vanwege dat ze de geboortekaarjes hebben aangekregen dat ik naar huis mocht
Ik vond het niet erg, kon ik goed uitrusten en alleen zijn met ons drietjes

[babz]

Zou eerst toch ff willen bekomen en wennen aan de baby en even alleen kunnen genieten met ons 3.
Liefst wil 'k niet de dag zelf al die eerste lading bezoek maar vrees ervoor, mijn familie kennende..

Op het geboortekaartje (die paar dagen later verstuurd zal worden) staat er niets van gegevens van het ziekenhuis. Dus eigenlijk willen we enkel de dichte familie in het ziekenhuis zien en dan nog liefst zo weinig mogelijk. Iedereen wordt sowieso toch uitgenodigd voor de babyborrel. Dus moeten ze nog maar ff wachten .
Denk dat we gewoon per sms de allerdichtste familie gaan verwittigen in welke kamer 'k zal liggen.

Ook de uren passen we aan hoor. Normaal is bezoekuur van 14u-20u. Bij ons wordt het 15u-18u. Der zullen er sowieso tussen zitten die zullen blijven plakken.

Heb gewoon nu al geen zin in al die drukte . Ze hebben gezegd: ge moet denken aan u zelf dus ja, bij deze .

[mama24]

van milan ben ik pas om 20u30 bevallen en hebben juist de schoonouders nog efkes langsgekomen mijn man had hen gebeld dat ik naar het verlos mocht om 20u en dus die waren er nog net voor sluitingstijd

maité is geboren in de om 18u30 en toen zijn mijn schoonouders gekomen met grote broer en de meter en peter

en madise is geboren rond 14u30 dan is maie met grote broer en zus gekomen dan nog mijn doopmeter en s'avonds de meter en peter

ik kon alles goed verdragen want ik had van niks geen last en vond dit altijd tof om bezoek te hebben want ik ben niet graag tussen 4 muren

[bioMam]

bij de oudste zijn ze de volgende dag pas kunnen komen wegens heel lae bevalling en dat waren enkel de grootouders, mijn schoonzus en schoonbroer (met lief) en mijn vriendin. De rest is later thuis gekomen, maar de kraambezoeken hebben zo wel 4 manden geduurd: de eerste 2 weken lietne ze ons met rust en toen zat ik met 2 à 4 bezoeken per week dus dat was afmattend. Voor de jongste heb ik dan ook vlakaf op de kaart gezet dat mama en kind het goed stelden maar rust nodig hdden en dus liever wensten om de eerst otmoeting op de geboortedrink te laten plaatsvinden en daarvan ineens de uitnodiging erbij gezzet. De drink was een kleine maand na de geboorte. Wie er niet kon zijn was thuis welkom na een telefoontje. Dt alles stond in rijm mee op de geboortekaart verwerkt. We hebben bijna geen bezoek thuis gehad. In het ziekenhuis hadden ze niet kunnen komen toen want onze jongste is thuis geboren en die dag zelf is mijn schoonbroer nog langsgeweest en de grootouders en mijn schoonzus zijn de dag erna gekomen. De eerste die de kleine uk mocht zien was natuurlijk ijn grote broer die tijdens de bavalling uit logeren was gegaan bij mijn ouders: de papa is hem gaan halen en de eerste ontmoeting tussen de broers was knus op een bankje aan de bedrand in de kinderkamer - waar ik bevallen ben. Gek eigenlijk om nu te bedenken dat we zo dikwijls lopen over de geboorteplek van onze kleinste. We staan er al lang niet meer bij stil.