Babyforum.be

Gisteren moesten we Damian(zoontje van mijn vriend uit vorige relatie) terugdoen naar de mama en dat verliep niet al te vlotjes onderweg in de auto bleef hij maar herhalen "we gaan niet naar mama he?" en als we dan zeiden van jawel we moeten vandaag terug naar mama zei hij steeds "nee, hoeft niet". toen we daar aankwamen en hij bij zijn mama op de arm zat en we zeiden dat we moesten gaan zei hij " nee, wil niet mama blijven, wil mee papa en cindy gaan"
zoiets breekt echt je hart , pascal heeft nog hele avond met de tranen in zijn ogen gezeten

maar ocharme seg

aiai, en weet je ook waarom hij niet naar zijn mama wilt?
ochot, dat zal voor die mama ook niet zo fijn zijn

dat hoor je wel meer
maar dat is niet leuk hé!!!
je begint je op den duur verveeld te voelen omdat de mama jullie misschien verwijten gaat maken hé...

ocharme

nee als hij naar ons moet komen staat hij steeds te springen als hij de papa ziet aankomen en waarom weten we ook niet eigenlijk. hij kan het allemaal nog niet zo verwoorden he zijn mama is best ok maar ze gaat met de verkeerde mensen om. dankzij die "vrienden" van haar heeft hij ook woorden geleerd zoals kutwijf, stronthoer we schamen ons rot als hij zoiets zegt tegen iemand als hij bij ons is, maar ja dat ventje beseft dat niet dat dat een vies woord is he, we hebben het nu wel geleerd en als hij het zegt zegt hij daarna ook wel nee mag niet zeggen, is vies woord dus hij begint het stilaan wel te begrijpen.
en ja normaal kregen we hem elk weekend vroeger maar sinds hij zo doet is het idd teruggevallen op 1 weekend op de 2 ik denk dat ze bang als hij oud genoeg is om te kiezen dat hij dan kiest om bij ons te willen wonen

Erg he! En op die leeftijd hebben ze nog niet te kiezen, dus moeten ze gewoon doen wat de ouders beslissen. In de familie zitten we ook met zo'n probleem. Maar beide ouders hebben een nieuwe partner, die dan ook nog eens extra vervelend doen en dat maakt het echt niet makkelijk voor de kinderen.

Dat moet je hart echt breken...dat vind ik altijd zo erg aan scheidingen. Als volwassenen uit elkaar gaan, dan moeten ze dat weten. Maar de kinderen die achterblijven, dat is pas erg. Die hebben daar zelf ook niet voor gekozen, hé? Ik heb nog nooit een scheiding van dichtbij meegemaakt en hoop dat ik mijn kids dat nooit moet aandoen.
Wat vreselijk voor Damian dat hij niet naar mama wil...als moeder moet je dan toch eens beginnen nadenken.