't Duurt nooit héél lang, max. 10 minuten.
Dan roept hij een minuut of 2 mama, mama (zonder te wenen) en daarna begint hij nog 1 minuutje hartverscheurend te wenen en dan hoor ik hem niet meer en slaapt hij.
Ik negeer dit hele 'schouwspel', omdat ik denk dat het zo minst lang duurt en hij het zal af leren.
Maar ik heb het zo moeilijk niet te reageren.
Ik zou hem graag troosten, antwoorden als hij mij roept... maar ik weet uit ondervinding dat dat het alleen maar moeilijker maakt... en dat het dan langer duurt voor hij uiteindelijk in slaap valt.
Maar nu heb ik echt het gevoel dat ik hem die moment in de steek laat...

En ik word daar echt triest van

Zeg me aub dat dit de beste manier is???
Overdag weent hij nooit... hij is altijd content.
Behalve als ik hem in zijn bed alleen achterlaat, en als ik hem afzet in de crèche.
't Is nog maar een week of 2 dat hij dat doet.
Voorheen legde ik hem in zijn bedje, hij draaide zich op zijn zij en viel in no time in slaap... zalig was dat!