:lol::lol:Ik ben een impressionist in hart en nieren, ik zeg wat en hoe ik het denk en verzin vanalle eigen woorden en gebruik die dan ook zodanig dat ik achteraf niet meer weet of het verzonnen is of niet
Troia is dus mijn kant aan het opgaan precies...
Ze zat hier daarnet naar Annie te kijken (die musical he, dat is nu het eerste qua film op programma of noem maar op waar ze nu stil zit naar te kijken
zelfs tekenfilms interesseren haar niet) Nu kwam die hond in beeld en was annie daar een liedje voor aan het zingen... die hond zei WOEF (natuurlijk, wat anders?)
Nu noemt ze dat beest dus al heel de tijd "oefje", maar je moet nu weten dat wij erop staan om nooit klanken als woorden te gebruiken... je hebt zo van die mensen die hun kinderen aanleren om tegen een kat "poesiemauw" ofzo te zeggen of tegen een auto "een broem broem", maar daar heb ik een rothekel aan...
Hier was het dus van in het begin een hond en geen "woef".
Tot nu toe heeft er ook niemand dat tegen haar gezegd...
maakt madamme daar toch zelf een woord van zeker
zoude daar niet van omver vallen?
