Babyforum.be

wie heeft daar ervaring mee?
wij zitten er middenin!!!!
en niet te doen hoor!!

nu pas er midden in?????????
dat beleven wij hier al (volgens k&g dan he )

wij hebben er tot nu toe echt waar geen last van gehad
Maar sinds een maand... gaat het van kwaad naar erger
En niet te doen hé!!
hij kan zich uiteraard al heeeel goed verstaanbaar maken
en dus dringt hij gewoon zijn wil op
Een echt klein tirannetje is het met momenten
En als zijn driftbuien over zijn, dan is het weer het liefste manneke.
De enigste woorden die hij momenteel heel goed kent zijn:
IKKE, MIJN, ZELF DOEN
Eerst dacht ik dat het was omdat hij aandacht vroeg met de komst van zijn zusje, maar dat is niet zo.
Hij adoreert zijn zusje. Dus dat is het niet.
Volgens mij is hij heel schoolrijp en heeft hij dus een andere uitdaging nodig. Maar dat is nog tandenbijten dus tot september!!
pfffffffffff
Negeren is de boodschap. Daar straffen we hem het ergste mee.
en ... het helpt wel.
Hopelijk gaat dit snel over. Ik word er enorm moe van!!
en dit terwijl ik eigenlijk mijn rust nu wel kan gebruiken!!

Wij kunnen er met momenten ook van meespreken!!!
Ik zou ze soms tegen de muur kunnen plakken. Al een geluk dat Milan weer goed slaapt en zo ik mijn rust heb, want anders liep ik helemaal op de toppen van mij tenen.
Ik ben wel harder dan Filip, dus naar mij luistert ze meestal wel. Maar als ze haar zin niet krijgt, kan ze soms tieren, niet te doen!!
Hetzelfde met haar tut. Ik probeer die zoveel mogelijk achterwege te laten, maar dan is ze meestal gans de tijd vies en slaat ze zichzelf
Ik wist niet dat opvoeden soms zo moeilijk zou zijn....

het is niet omdat hij zijn zusje zo graag ziet dat hij geen aandacht vraagt he
je hoort dat heel vaak dat vanaf er een broertje/zusje bij is, ze weer een beetje meer "kinds" worden, of ze dat kindje nu graag zien of niet...

ja, dat snap ik Katia,
maar het is niet dat hij terug kinds wordt
want daar was ik op voorbereid
Het is echt peuterpuberteit met een grote P!!
Vrienden van ons hun zoontje, die wilde plots ook niet meer uit een beker drinken. enkel nog uit een papfles. En zo van die dingen.
Maar dat is het echt niet.
Het is net het tegenovergestelde. Hij wil de grote uithangen. en hij kan het nog niet. En dat frustreert hem.
Vanmiddag had mijn man een gesprekje met een buurvrouw, zij is de rechterhand van de directeur van zijn schooltje. En die herkende dat gedrag ook als zijnde schoolrijp zijn.
ben dan vanalles gaan opzoeken op internet, om toch wat inzicht in die situatie te krijgen. En idd, kenmerkend voor peuterpuberteit is dat ze alles zelf willen kunnen. We moeten hem gewoon met momenten negeren. en dan komt hij met hangende pootjes toch af om het door ons te laten doen.
maar dat kost voor hem enorme moeite om dat toe te geven!
Het gaat wel beter nu, omdat we nu weten hoe we hem min of meer moeten aanpakken. Maar toch... jeezes niet te doen hoor!!

ik vind die peuterpuberteit eigenlijk best grappig, hoewel mijn haren soms ook overeind komen te staan (maar och, kan je nu kwaad zijn op zo'n kind?)
Hier is het nu heel de dag "Toia" of "Troia" dus dat zegt al genoeg he...
Ik toon haar een drinkje (fruitsapje in brik ofzo) en het is meteen "Toia!"
Ik toon haar iets om te eten en ja hoor: "Toia"
Ik wil haar een pamper aan doen en dan is het: "NEEEEEEE"
:lol:
voorbeelden met hopen

ik denk dat wij erdoor zijn....
negeren,die driftbuien,dat was hier de boodschap..
meneer gooide zich op alle mogelijke plaatsten op de grond,maar wij liepen gewoon verder(zorgde wel dat we hem in het oog hadden,he)
als hij die buien thuis kreeg,werd hij gewoon even afgezonerd,zonder commentaar...

Het is wel enorm verbeterd sinds hij zich goed kan uitdrukken...

succes ermee

We zitten er hier midden in voor de moment.
Nergens kan hij af blijven.
Wijs ik hem er op dat het niet mag dan zet hij z'n lip en kijkt zo naar mij van,amaai gij kunt vies zijn.
Maar draai ik mij om dan zit hij alweer ergens anders aan.
Gisteren was het hier weer zo een van die dagen.
Hij trok alle stekkers uit die hij maar vinden kon.
Wees ik hem er op dat het niet mocht en haalde ik hem dan weg was het geween.
Maar dat duurt nooit niet lang.
Dan zat hij ineens met een speelgoedauto in mijn bloempotten.
Daarna was hij het stof aan het afnemen met een vochtig doekje van mijn planten,de tafel,de vloer enz...
Mama vond al dat het verdacht veel naar de vochtige doekjes rook dus een kijkje gaan nemen in de keuken.
En ja hoor ,alle doekjes uit de doos en zoonlief er midden in.
Met zo'n brede grijns op z'n gezicht.
Ik moest mij echt inhouden van lachen,want hij weet dat hij dat niet mag doen.
Hij zei het zelf,dukke nie é,(duncan mag niet hé).
En gaf de legen doos aan mij en zei daar op mama doe ,(mama doen)
Als hij dan moet eten.
Is de fles leeg vliegt die dus gewoon langs de grond.
Bordje leeg waar de boterhammetjes in lagen,dan hoor je het wel,klingel,op de grond er mee.
Als hij iets niet wil eten die lippen op elkaar klemmen en zijn hoofd helemaal weg draaien.
Zo kan ik nog wel vele voorbeelden geven.
Maar één ding weet ik,mijn andere twee kinderen hebben er nooit zo erg van gehad als hij.

alessio heeft dit ook lang gehad en met momenten heeft hij het nog hij wil dan de grote uithangen maar dan lukt het niet goed en is hij dan furieus .

Dus als ze 2.5 jaar gepasseerd zijn, zou het moeten beteren?
Alé, het einde begint in zicht te komen dan.
Toch wat nr 1 betreft...

dat van op de grond gaan liggen enzo
dat hebben we hier niet voor.
Gelukkig maar.
Het gaat hier echt om, bv:
- papa doet zijn kleedjes aanipv ik en dat mag dus niet
- dan is zijnochtendritueel al verstoord en gaat er verder niets meer goed
- dan wil hij niet in zijn stoel gaan zitten om te eten
- dan mag ik geen confituur op mijn boterham smeren
- papa mag niet naar buiten kijken
- zijn pap mag niet in DIE beker, die moet in een andere
- zijn placemat moet weg
- hij wil zijn yoghurtje opeten zonder zijn bavetje aan, en dan smost hij enorm uiteraard.
- ik mag niet voor hem aan de deur zijn, hij moet er eerst zijn. Doe je toch de deur open, dan smijt hij ze terug dicht en moet hij die eerst open doen!!
-..............................

Het gaat dus allemaal om een opeenhoping van kleine dingen, die rink aaneen opvolgen. dus je krijgt geen rust. hij vindt overal wel iets op om over te zeuren of zich boos te maken.
Maar meestal gaat het echt over dingen die hij ZELF wil doen.
Hij heeft een enorme drang naar zelfstandigheid en dat gaat dus nog niet en dat wringt hier!
maar... het betert met de dag. Gewoon omdat we nu weten hoe we het moeten aanpakken.
Succes aan alleen die ermee zitten!!!

dat heeft dus alessio ook op de grond heeft hij eigenlijk nooit gaan liggen als hij zijn goesting niet kreeg . wel begint hij af en toe te roepen .

zo kan hij bv niet verdragen dat ik edwardo eerst drinken geef en dan hem.
nog een vb hij wil gans zelf eten en wil daar zijn lepel altijd diezelfde voor en ook altijd dezelfde kom .
nog een vb indien zijn ochtendritueel is verstoord valt er ook niks meer met aan te vangen en zeurt hij de hele tijd .

dus ik denk dat het zowat eigen is aan die leeftijd goortjes . we zullen nog eventjes op de tanden moeten bijten . mijn schoonzus zei dat dat bij haar zoontjes op 3,5jaar gedaan was .

ik heb het iemand ooit zo mooi horen zeggen :
"als ze 2 jaar zijn, sluit hun innerlijk oog zich en komt hun ego naar boven"
(dat het een redelijk spiritueel type was, moet ik er niet bij zeggen zeker )

wat een mooi fel gezegde

gho, als we dat opzeggen schieten wij hier altijd in de lach (was echt een rare belachelijke vrouw die heeft zo ooit hare telefoon terug naar de winkel gedaan omdat diee altijd begon te piepen als ze belde met iemand, ze hebben haar vlakaf gezegd dat dat was omdat ze zo'n piepstem heeft - die heeft een verschrikkelijke hoge stem - die is echt niet te doen... wij lachen ons daar altijd krom mee )

dat kan ik me wel goed voorstellen dat je je daar krom mee lacht . zou dat ook doen.

ja betty....dat is idd hetzelfde gedrag!!
3,5.... dan zit ik er nog een jaartje mee
Maar vandaag gaat het in ieder geval perfect!!
Nog geen enkel conflict gehad!!
doet ook eens deugd

amai ik weet wat mij te wachten staat als ik dat allemaal lees

gelukkig heeft niet elk kindje daar last van
hopelijk blijf jij hiervan gespaard!!!

Amber heeft dat ook gehad zo rond haar 2 jaar en ik vertelde dat toen aan de kinderarts en hij zei dat dat normaal was, dat alle kinderen dat bijna door maken. Hij zei dat het hoogtepunt rond 2 jaar is, dat het dan soms echte ettertjes zijn . Bij Amber is dat gelukkig al een tijdje gedaan maar wie weet wat staat er ons met Caro nog te wachten Sinds Amber naar school gaat is ze ook wel veel rustiger geworden.

dat veel kindjes rustiger worden bij het naar school gaan, wordt mij ook langs alle kanten verteld. Blijkbaar zitten ze nu in een fase waarin ze andere afleiding nodig hebben en dat vinden ze in het naar school gaan. Dus eens ze naar school gaan lost dat probleem zich vanzelf op, zeggen ze.
Ik zal er maar op hopen zeker!!
nu moet ik zeggen, de laatste dagen gaat het al stukken beter. HEt echte hoogtepunt van zijn 'puberteit' lijkt me gepasseerd. nu zijn het de naweeen nog!!

maar wees ook maar gerust, dat er bijzijn die juist veel drukker worden hoor!
Bewijs genoeg zit in de week bij ons mama!

dat weet ik ook wel
maar als't hier al zo'n druk ventje is.... drukker kan niet meer hoor!

dank je voor de goeie moed Dagmar

En zo heeft iedere leeftijd zijn mooie en minder mooie kanten Je kind bezorgt je altijd zorgen denk ik. Ik woon nu 4 jaar alleen en nu is mijn wasmachine kapot van donderdag. Dus zolang ze niet terug is, doet mijn ma de was, droogt ze ze en strijkt ze ze. En ik ben dan al de puberteit ontgroeit, zorgen heeft ze nog met mij

dat ken ik!!!
ons mama heeft zo ook altijd wel eens iets met mij hoor

Voila, iedereen heeft wel iets.
Natuurlijk, als je er midden inzit, zit je er wel mee hé?