Babyforum.be

gisterenmiddag aan het knabbelen op iets, verslik ik mij toch wel Begin dus heel hevig te hoesten en door de druk van het hoesten, broek nat, stoel nat, vloer nat ik in paniek, dacht dat mijn vliezen gebroken waren... ik was dan nog bij mijn grootmoeder dus die was ook wel geschrokken die heeft mijn pa dan opgebeld, die kwam al bevend binnen gelopen (wonen in dezelfde straat)... ik ondertussen mijn gynea aant opbellen en die stuurde mij naar spoed... dus ik met mijn pa naar spoed, kom ik daar aan heb ik da een stuk of 4x moeten uitleggen, er was dan 1 iemand die da grappig vond terwijl ik daar niet echt mee kon lachen... dus ze hebben het onderzocht... blijkt dus dat ik gewoon mijn blaas niet onder controle had... ze hebben wel gezegd da'k een vinger ontsluiting had en na een halfuurtje aan de monitor blijkt dat ik oefenweeën heb... dus het was beetje paniek voor een oncontroleerbare blaas ... ze hebben niet met de echo gecontroleerd, maar het baby'tje beweegt wel heeeeeeel veel hoor, daarom da'k een beetje ongerust ben dat het trug gedraaid is en in stuitligging ligt, maar weet het niet zo goed... ik moest normaal naar gynea vandaag, kom ik daar aan om toch maar gerust te zijn van de echo, had ze juist een bevalling, dus moet ik een nieuwe afspraak maken...
zijn er nog mensen die iets dergelijks hebben meegemaakt???

geloof mij op die moment zelf was dat niet echt lachen... en nu is het voor mij ook een beetje lachen mah vooral

Kan geloven dat dat schrikken was... Heb dat nu zelfs al als ik nies of ineens moet hoesten dat er zoiets ineens lekt

heb bij ons timmeke ook snel naar spoed gereden, veeeeel te snel hoor... en een paar keer en iedere keer een teleurstelling om te horen dat het nog niets was, dan naar de gynea en horen dat het voor alle dagen is en dan nog een week het uithouden... en vanalles proberen... gynea had zelfs gezegd tegen mijn ventje da hij kon proberen het in gang te steken en ja na een week pas succes en dan nog wel tegen gehouden worden door de politie

Ik heb iets gelijkaardigs voorgehad.

Op een avond zaten we te kaarten bij mijn schoonmoeder en ineens laat er iemand een ballon ploffen. Ik hing tegen het plafond. Nu was mijn schoonmoeder haar moeder (bobonne) daar ook en die begon daar te panikeren en de dader uiit te maken en zo dat er vanalles mis kan gaan en zo als ge veschiet tijdens de zwangerschap en zo...

Nou, diezelfde avond ben ik bevallen van ons Michelle, 5 dagjes te vroeg maar kerngezond!

O ja, bobonne reageerde zo hevig omdat zij een kindje verloren was...

O ja, idd niet om te lachen op het moment zelf!

Ja dat zal inderdaad verschieten geweest zijn ,maar alléz t'is goed afgelopen.
Heb dat nu ook na mijn zwangerschappen als ik nies of hard hoest is ook van da in de broek en de mijnen dan maar lachen maar ik vind da ambetand da sluit precies niet meer goed

Ja, bij mij is het ook niet meer wat het geweest is en ik heb toch trouw mijn oefeningskes gedaan zene!

dat zal op dat moment niet om te lachen geweest zijn maar nu

kan mij best voorstellen dat het verschieten was.
Sinds de zwangerschap van ons cato zijn mijn blaasspieren totaal naar de genoe.
Soms zo erg dat ik gewoon op de zetel zit, dat ik ineens moet rechtspingen omdat de kraan zonder aanleiding open gezet word.
Als ik verkouden ben, durf ik gewoon niet buiten komen uit schrik dat ik door het niezen een natte broek ga hebben.
Daardoor hebben we hier ook een stuk of 10 keer gedacht dat mjn water gebroken was bji onze jinto.

Wat een verhaal gelukkig blijft het kleintje daar nog even zitten! Volhouden meid, alles komt wel op zijn tijd.

Mama in spe,
Ann

ja hopelijk blijft het nog lang genoeg zitten iedereen rondom mij zit echt bezig da'k mijn tijd niet ga uitdoen, omdat het op een week tijd heel veel gezakt is merk eigenlijk ook op dat ik niet zoveel zuuroprispingen meer heb sinds dat het zo gezakt is... achja, kwaaltje minder mah kmoet wel zeggen wij gaan binnenkort verhuizen en vorige week heb ik van hier naar daar gelopen, heel het appartement op zijn kop gezet om alles piekfijn in orde te krijgen, misschien een beetje TE veel ineens... dus kga het nu wa rustigaan doen straks om de doopsuiker heb ik mijn bezigheid al... en me wa meer concentreren op de baby... ookal staan we juist eind november voor de verhuis, maar met een beetje geluk, ga ik door in het oude appartement en kom ik trug uit de kliniek met een gezond baby'tje in onze nieuwe woning... dan hoef ik mij niet zoveel zorgen te maken... alles wordt gedaan 's wel raar... had mezelf voorgenomen niet te verhuizen als ik nog eens zwanger was, want met tim op 8 maanden en een half holderdebolder verhuisd en was wa stressen... en nu toch verhuizen... achja, kheb de hulp van mijn ventje voor iets

ja dat lijkt me idd niet om te lachen op het moment zelf...

maar achteraf wel he

het is idd een kwaaltje dat niet zo plezant is, en er zijn ook redelijk wat vrouwen die dit na de bevalling nog hebben...

alvast veel succes met de voorbereidingen en met de verhuis!!
grtjs