Babyforum.be

hello,

hebben jullie ook zo'n last van moodswings?

ik kan van ongelooflijk vrolijk en "ik kan de wereld aan" ineens omslaan naar "doeme toch, ik kruip in m'n bed en kom er niet meer uit vandaag" of "nu ga 'k een potje janken en 'k weet niet waarom"...

een opmerking over m'n gewicht (eergisteren de buurvrouw; ik vraag aan m'n man of hij vindt dat ik zwaarben verdikt en hij bevestigt alleen maar met de melding dat hij vrmoedt dat ik veel snoep), commentaar op m'n kookkunsten, bepaalde ideeën (gisterenav moesten we naar 'n verjaardagsfeestje van een vriend van m'n man, zijn vriendin is een ongelooflijke zaag en 't idee dat ze weer zou zagen en klagen maakte mij al sleht gezind voor de rest van de avond),... 't is allemaal genoeg om mij heel negatief te doen zijn en denken...

niet leuk voor m'n man... hij zegt dat hij wel snapt dat het voor mij niet altijd even simpel is met die hormonen en die kwaaltjes enz, maar dat de moeite toch van beide kanten zou mogen komen...

hij heeft wel gelijk, maar 'k heb het gevoel dat ik er niets aan kan doen. dat overrompelt mij enorm... op werkdagen heb ik dat precies minder dan op weekenddagen. raar he...

mijn man doet ongelooflijk zijn best om mij op zo'n momenten niet teveel in de weg te lopen, hij neemt veel huish taken op hem enz, dus ik vind dat ik hem stank voor dank geef.

herkent iemand dat? gaat dat over ? mijn man was content te horen dat ik m'n regels niet meer zou krijgen gedurende 9m net omdat ik in die periodes ook onredelijk kan zijn, maar hij vindt nu (terecht) dat er niet veel verschil is met voordien...
hij heeft er dus last van, maar ik ook...

grts
s

Als het een troost mag zijn, je bent niet alleen...
Van mij kan ook alles in 1 tel omslaan. Niet te geloven hoe m'n emoties soms sterker zijn dan mezelf.
De voorbije weken zijn redelijk stressy geweest op het werk: veel werk (alles moest afgehandeld worden ivm de jobstudenten), een nieuwe baas, niet uitgeslapen aan de werkdag kunnen beginnen, ...
Dus ik moet eerlijk bekennen dat ik dan 's avonds niet echt te genieten ben, 't eerste uur dat ik dat ik thuis ben.
Daarbij komt dat ik de meeste huishoudelijke taken voor mijn rekening moet nemen. M'n wederhelft doet wel z'n best maar toch..
Verwacht ik teveel van hem? Ik weet het niet.
En een potje janken, zwijg me dervan . 'k Doe hier precies niet anders, de laatste maanden.
Hoop dat alles gauw op z'n plooi valt. Ook voor de andere mensen die dit ondervinden..

vervelend he babz...
en als je bedenkt dat je eigenlijk niet mag klagen - we staan er goed op met een gezonde (b?) baby in onze buik en al die leuke toekomstperspectieven - andere mensen hebben 't veel slechter dan wij, dan voel ik me nog 'n beetje rotter .
ik hoop ook dat het snel weer 'n beetje over gaat...
volgens mij zit het weer daar ook voor iets tussen: we hebben amper zonnetje gezien deze zomer en hupla, daar is de herfst alweer (vandaag is 't toevallig een mooie zonnige dag in tielt) en de winterblues gluurt om 't hoekje.
maar babz: we zitten er allebei mee, dus als er een grrrr-bui zit aan te komen, dan moeten we 't misschien hier zetten ipv uit te werken op onze hulpeloze wederhelften !
duimen omhoog!!

Ok, deal .
Minder zagen thuis, meer tetteren hier .

oh ik zeg hier altijd "het zijn die hormonen weer he?!". Ik heb dat hier ook altijd. Maar ik merk wel dat ik dat voor mijn zwangerschap harder had dan nu. Ervoor kon ik echt depri worden met momenten en nu is dat enkel nog maar ambetant zagen: snel boos worden. Is toch al een verbetering (voor mij dan toch )

babz

tja, die hormonen, maar ik wil er niet achter blijven wegkruipen. daarstraks waren we met de auto onderweg en mijn man zei dat we ergens naartoe zouden rijden als verrassing. zijn we naar 'n wei gereden waar heel veel konijntjes zitten: wij hebben zelf 2 nijnen en ik word daar echt vrolijk van. hij doet zo zijn best en dan kan ik zo °$*%ù£µ zijn tegen hem he...

haha, dat is pas lief!! En dan komen de tranen natuurlijk weer...

Heb het ook met momenten, meestal verwittig ik mijn omgeving dan: opgepast, mijn zwangerschapshormonen beginnen te borrelen. Meestal kan iedereen er dan wel mee lachen.

de voorbije week had ik er opvallend minder last van... 'k denk dat het feit dat ik 's nachts minder m'n bed uit moet om naar de wc te gaan, hiertoe heeft bijgedragen... beter slapen = beter humeur he!
als ik te weinig slaap ben ik niet te genieten... dat belooft...

Van mij juist 't zelfde. O wee als ik slecht geslapen heb .

Voorbije week viel ook goed mee, maar gisterenavond laat zo'n vlammende ruzie gehad met koen, pffffff .

babs, ze hebben 't niet onder de markt met ons he...